Πρίν 23 χρόνια ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πει αναφερόμενος στο όνομα της ΠΓΔ της Μακεδονίας ότι « σε δέκα χρόνια ουδείς θα το θυμάται». Εννοούσε προφανώς ότι αυτό θα συνέβαινε αν επιλυόταν το πρόβλημα. Και πράγματι θεωρώ βέβαιο ότι όσοι με καλή πίστη διαδήλωναν χτες – όπως και πριν 23 χρόνια στα γιγαντιαία τότε συλλαλητήρια- θα διαπίστωναν σε λιγότερο από δέκα χρόνια ότι ούτε το όνομα τους, ούτε η ψυχή τους, ούτε η ιστορία μας, ούτε το μέλλον μας κινδυνεύουν από μια μικρή χώρα την οποία όπως πριν 23 χρόνια έτσι και τώρα κυβερνούν πάλι μετριοπαθείς σοσιαλδημοκράτες.
Αρχίζω ανορθόδοξα από την άλλη πλευρά γιατί αν δεν είχε αντικαταστήσει ο Ζάεφ , τον εθνικιστή Γκρουέφσκι δεν θα κάναμε σήμερα αυτή την συζήτηση. Και εμείς με τον ισοπεδωτικό και κατανοητό μόνο από εμάς όρο «Σκοπιανοί» (όλη η υφήλιος τους αποκαλεί σκέτα Μακεδόνες και αυτό είναι αποτέλεσμα της δήθεν αδιάλλακτης πολιτικής μας ) τους αντιμετωπίζουμε σαν επιθετικό σύνολο με ενιαία ανθελληνική διάθεση και αλυτρωτικές στοχεύσεις.
Όπως σήμερα αναπολούμε το Πακέτο Πινέιρο και τον ρεαλιστή και μετριοπαθή Γκλιγκόροφ το ίδιο θα γίνει αν ναυαγήσουν οι συνομιλίες και αναπόφευκτα ο Ζάεφ ηττηθεί και αποχωρήσει. Παράθυρα ευκαιρίας στην Ιστορία δεν ανοίγουν σύμφωνα με τις επιθυμίες μας και τους χρόνους μας. Όσοι διαδήλωναν χτες στην Βόρεια Ελλάδα ίσως δεν πρόσεξαν ότι ακριβώς πριν μια εβδομάδα άλλοι διαδήλωναν στην πόλη των Σκοπίων με τα ίδια ακριβώς αιτήματα.
Δεν θέλουν να παραχωρηθεί το όνομα της Μακεδονίας που θεωρούν ότι είναι η δική τους ψυχή. Τους στηρίζει η μαύρη Διεθνής με επικεφαλής τον Ούγγρο Ορμπαν που χαιρέτισε το συλλαλητήριο. Δεν θέλουν κανένα συμβιβασμό και κατηγορούν την δική τους κυβέρνηση για εθνική μειοδοσία, επειδή εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ελλήνων. Δυστυχώς ανάλογες κατηγορίες εξαπέλυσε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης; ένας πολιτικός με μετριοπαθή πολιτική και οικογενειακή παράδοση, που διαψεύδει όσους πίστευαν ότι θα ενσωματώσει και απονευρώσει την ακραία συντηρητική πτέρυγα του κόμματος του. Συμβαίνει δυστυχώς το αντίθετο.
Προφανώς έχουν δίκιο όσοι – μεταξύ αυτών και το δικό μου κόμμα, το Κίνημα Αλλαγής- τονίζουν ότι η έναρξη της διαδικασίας έπρεπε να γίνει με διαφορετικό τρόπο, με την αναζήτηση εξαρχής της μέγιστης δυνατής συναίνεσης. Και ότι αποτελεί τουλάχιστον τραγελαφική κατάσταση η παραμονή στην κυβερνητική πλειοψηφία του Υπουργού Άμυνας Πάνου Καμένου , του οποίου οι θέσεις εναρμονίζονται με αυτές των διοργανωτών των συλλαλητηρίων.
Ούτως ή άλλως η συνύπαρξη με τους ΑΝΕΛ θα αποτελεί ανεξίτηλο στίγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο για εθνικά θέματα αλλά και για ζητήματα ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου οι απόψεις βουλευτών των ΑΝΕΛ είναι επιεικώς ανατριχιαστικές. Όμως το διακύβευμα , της επίλυσης αυτού του χρονίζοντος ζητήματος ,υπερβαίνει απόψεις και γραφικές συμπεριφορές του Καμένου και κατά την γνώμη μου ουδεις επιτρέπεται να κρυφτεί πίσω από αυτόν.
Όλων οι αντοχές θα κριθούν, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Μαζί και η ειλικρίνεια της διακήρυξης ότι θέτουν το εθνικό συμφέρον πέραν του κομματικού. Αν και όταν η κυβέρνηση φέρει την συμφωνία θα την δούμε στο σύνολό της. Προφανώς , όπως είπε η Φώφη Γεννηματά, δεν θέλουμε μια οποιαδήποτε λύση.
Θέλουμε λύση που θα είναι προϊόν προωθητικού συμβιβασμού, μια λύση win win, που και οι δύο θα είναι ικανοποιημένοι. Σε αντίθεση με το Κυπριακό ανάμεσα σε εμάς και τους κατοίκους της ΠΓΔ της Μακεδονίας δεν έχει χυθεί μια σταγόνα αίμα. Ας αξιοποιήσουμε την ευκαιρία όσοι ειλικρινά θέλουμε λύση. Και το πρόβλημα με τους διοργανωτές των συλλαλητηρίων και τους πολιτικούς χορηγούς τους είναι ότι βρίσκονται απέναντι σε κάθε λύση.
in.gr