Τον Ιανουάριο του 2012, κατά τη διάρκεια ενός φιλικού δείπνου, έθεσα το εξής ερώτημα σε όσους από τους συνδαιτυμόνες ήταν στελέχη μέσων ενημέρωσης (ένας εκδότης και δύο δημοσιογράφοι): «Γιατί αφήνετε στο απυρόβλητο τη Νέα Δημοκρατία;». Ερώτημα μάλλον εύλογο, λόγω της εμφανούς προσπάθειας της ηγεσίας του κόμματος να πετύχει το βραχύβιο της κυβέρνησης συνεργασίας ώστε να καρπωθεί εκλογικά οφέλη, παραγνωρίζοντας το δύσκολο έργο της ρύθμισης του χρέους.
Η απάντηση δόθηκε από τον έναν δημοσιογράφο. Τολμώ να τη βάλω σε εισαγωγικά γιατί μου έκανε τρομερή εντύπωση ώστε να μου αποτυπωθεί, τουλάχιστον στην ακρίβεια του νοήματος: «Ο,τι κατακτήθηκε στη χώρα μετά τον πόλεμο οφείλεται στον δικομματισμό των αστικών παρατάξεων. Η αντιπαράθεσή τους, που κρατήθηκε μακριά από εμφύλιους ή διχασμούς, και κυρίως η εναλλαγή τους, μας προστάτεψαν από τα χειρότερα. Τώρα που η μια είχε την ατυχία να της σκάσει η χειροβομβίδα στα χέρια και καταρρέει, πρέπει να προστατεύσουμε τη δεύτερη, να αντέξει».
Η κεντρική ιδέα αυτής της απάντησης έχει λάβει δογματικές διαστάσεις. Η Νέα Δημοκρατία έμεινε πολιτικά αλώβητη, ουσιαστικά δεν της καταλογίστηκαν οι καίριες ευθύνες της για τη χρεωκοπία και την κρίση, τα στελέχη της δεν βίωσαν την τιμωρητική συμπεριφορά εναντίον τους, όπως εκείνα του ΠΑΣΟΚ. Με μια μόνο, ορθή για το κομματικό συμφέρον της, πολιτική πράξη, την εκλογή του κατάλληλου προσώπου για την κατάλληλη εποχή στην ηγεσία της, πορεύεται νικηφόρα σχεδόν οκτώ χρόνια.
Το επικοινωνιακό τρίπτυχο που πλαισίωνε τον Κυριάκο Μητσοτάκη: «φιλελεύθερος στα Οικονομικά, δεξιός στα Εθνικά και την Ασφάλεια, κεντρώος στα Δικαιώματα και το Κοινωνικό Κράτος», άλλοτε από αδυναμία, άλλοτε από επιλογή, δεν μετουσιώνεται επαρκώς σε πολιτική. Στην Ανάπτυξη εξακολουθεί το στερεότυπο: κατανάλωση συν «ήλιος, θάλασσα, τσιμέντο, σίδερο». Καμία σημαντική ιδιωτική, ενδοχώρια ή διεθνής επένδυση στον πρωτογενή ή δευτερογενή τομέα δεν έγινε και καμία συγχώνευση εταιρειών δεν πραγματοποιήθηκε. Μια αναδρομή στην έκθεση Πισσαρίδη αρκεί για να δείξει την απόσταση διακήρυξης και τελικού αποτελέσματος.
Στην Ασφάλεια, η «επαναπρόσληψη» του κ. Χρυσοχοΐδη τα λέει όλα. Για τα Δικαιώματα, καλό είναι να θυμηθούμε ότι δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο πρωθυπουργός που εμπλέκεται, έστω έμμεσα, σε υποθέσεις υποκλοπών τελικά να μένει αλώβητος. Στην Υγεία, ψηφίζεται η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα με στελέχη (γιατρούς) του Δημοσίου, ενώ στο κυβερνητικό πρόγραμμα είχε εξαγγελθεί ο περιορισμός της ιδιωτικής δαπάνης από 38% στο 19% και ο κεντρικός τραπεζίτης έχει επισημάνει ολιγοπωλιακές πρακτικές και υπερκέρδη των ιδιωτών.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.protagon.gr