Μένω ενεός, με την υπόθεση που στοίχισε τις παραιτήσεις του διοικητή της ΕΥΠ και του ΓΓ του πρωθυπουργού.
Παραβλέπω την ουσία και τα υπολοιπα (τις προηγούμενες διαψεύσεις π.χ.) και μένω στο πρόσωπο που επέλεξε η υπηρεσία κρατικής ασφαλείας μας να παρακολουθήσει. Τον Ανδρουλακη, ενοσο ήταν ακόμη μόνο ευρωβουλευτής.
Και αυτό έγινε ακούω «νομιμως», δηλαδή πείστηκε φορέας της δικαιοσύνης ότι ο Ανδρουλακης συνιστα εν δυνάμει κίνδυνο για το Κράτος.
Ο Ανδρουλακης; Πάτε καλά;
(Το ότι συνιστά κίνδυνο για τα αυτιά μας δεν έχει καμία σχέση…)
Σε αλλες χώρες οι υπηρεσίες πληροφοριών στελεχώνονται από οτι καλύτερο έχει να προσφέρει η κάθε κοινωνία. CIA, Mοσαντ, ΚGB, MI6 κλπ. Πραγματική αξιοκρατία (έως και «αριστοκρατία»).
Σε εμάς ειχα πάντα την υποψία ότι η ΕΥΠ είναι για τα πανηγύρια.
(Επιβεβαίωση, διαχρονική…)