Για να πείσει η κυβέρνηση το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που θέλει πρόοδο και μεταρρυθμίσεις ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί η «μικρή ΔΕΗ», καλείται να υποστηρίξει με στέρεα επιχειρήματα τα εξής:

-Οτι θα υπάρξει σοβαρό δημοσιονομικό όφελος.
-Οτι θα προστατευθεί το δημόσιο συμφέρον με τη διάσωση της «μεγάλης ΔΕΗ».
-Οτι δεν θα γίνουν αυξήσεις στα τιμολόγια.
-Οτι θα ακολουθηθεί μια διαδικασία διαφανής και αδιάβλητη χωρίς προκαθορισμένο αποτέλεσμα.
-Οτι θα πρόκειται για προσαρμογή στο ευρωπαϊκό παράδειγμα στον τομέα της ενέργειας και όχι για μια ακόμη ελληνική εξαίρεση.

Κάθε ιδιωτικοποίηση δεν είναι εκ προοιμίου μεταρρύθμιση, αλλά μπορεί να είναι υπό προϋποθέσεις μεταρρύθμιση. Επίσης, κάθε εκ προοιμίου άρνηση ιδιωτικοποίησης είναι οπωσδήποτε συντηρητική προσέγγιση που εκκινεί από την άρνηση κάθε αλλαγής και την υπεράσπιση ενός χρεοκοπημένου μοντέλου.

Για να χτιστεί κοινωνική συναίνεση γύρω από το συγκεκριμένο εγχείρημα της κυβέρνησης θα πρέπει να αρθούν οι ασάφειες, να εξηγηθούν όσα δεν έχουν γίνει κατανοητά, να διασκεδαστούν οι υποψίες και, βασικά, να υποστηριχθεί αυτή η πολιτική επιλογή με πολιτικούς και οικονομικούς όρους.

Οι παρεμβάσεις τύπου Ταμήλου, που υποστήριξε ότι το ρεύμα δεν είναι κοινωνικό αγαθό γιατί υπάρχει και η λάμπα πετρελαίου, όχι απλώς δεν βοηθούν την επικοινωνιακή προσπάθεια της κυβέρνησης, αλλά αποτελούν προσβολή για όλους τους πολίτες που διατηρούν τον αυτοσεβασμό τους.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η γελοιότητα δεν προκαλεί θυμηδία και χλεύη, αλλά περισσότερο μελαγχολία και ανησυχία, γιατί η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή για να αντέχει διασκεδαστές-λαϊκιστές του επιπέδου του βουλευτή Τρικάλων της ΝΔ.