Η χρηματοδότηση και ο χώρος κατασκευής του γηπέδου του ΠΑΟΚ, αποκάλυψε τις μειωμένες απαιτήσεις των φορέων της Θεσσαλονίκης
Τελικά, ο Ιβάν Σαββίδης κέρδισε από τα αποδυτήρια, τον πρόεδρο του ερασιτέχνη ΠΑΟΚ.
Πολλοί πιστεύουν ότι δεν θα αργήσει να επανεμφανιστεί η κρίση, γιατί τα προβλήματα που δημιούργησαν δεν θα λυθούν, παρότι η Πλευρά του Ιβάν Σαββίδη δηλώνει τώρα, πως θα χρηματοδοτήσει το νέο γήπεδο.
Εγώ, θα εστιάσω αποκλειστικά στον στόχο της "Νέας Τούμπας", και πως μπορεί να επιτευχθεί, πέρα από εξαγγελίες και υποσχέσεις.
Στην Θεσσαλονίκη, γνωρίζουμε ότι, δεν ενδιαφερόμαστε πολύ για τους ορθολογικούς συνολικούς σχεδιασμούς, που θα τους συμφωνήσουμε και θα τους υπηρετήσουμε με συνέπεια και συνέχεια, μέχρι την υλοποίησή τους.
Όταν μάλιστα, σε κάποιες συγκυρίες συγκροτούνται τέτοια σχέδια, συνήθως όταν αλλάζουν οι άνθρωποι που τα προώθησαν, τα σχέδια χάνονται ή μένουν ημιτελή.
Τα παραδείγματα πολλά, εύκολα ο καθένας και η καθεμιά μπορεί να θυμηθεί κάποια.
Ας μείνω στο θέμα των αθλητικών χώρων, που είναι και επίκαιρο.
Η Θεσσαλονίκη απέκτησε το Καυταντζόγλειο Στάδιο το 1960, ανήκει στην Ολυμπιακή Επιτροπή και το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο(Παλαί ντε Σπορ), το 1966, που ανήκει στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, και τα δύο πριν από τα αντίστοιχα σε Αθήνα και Πειραιά, οι λόγοι γνωστοί.
Από την δεκαετία του 1980, μέχρι σήμερα και με κορύφωση τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004, σε πολλούς τομείς ανατράπηκαν οι ισορροπίες.
Σήμερα, η απόσταση είναι χαοτική και όλα δείχνουν πως θα συνεχίσει και θα μεγαλώσει.
Όμως, παρ' ότι στην Αττική έχει συγκεντρωθεί πάνω από το 50% του εθνικού πλούτου και συνεχώς θα συγκεντρώνεται και περισσότερος, και θα πολλαπλασιάζονται οι άνθρωποι με τον μεγαλύτερο πλούτο, κανένας από τους αθλητικούς χώρους, είτε εθνικούς είτε σωματειακούς, δεν κατασκευάστηκε με ιδιωτική χρηματοδότηση.
Σε όλες τις περιπτώσεις, με τον ένα ή άλλο τρόπο, το δημόσιο είναι ο χρηματοδότης.
Η τελευταία και πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις του ΠΑΟ, στον Βοτανικό, στα όρια του Δήμου Αθήνας, σε μια υποβαθμισμένη περιοχή.
Η συμφωνία μεταξύ ΠΑΟ και των φορέων του δημοσίου, δηλαδή του Δήμου Αθήνας και της κυβέρνησης, περιλαμβάνει την "Διπλή ανάπλαση", ένα αστικό πάρκο στο γήπεδο του ΠΑΟ, στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, μαζί με ένα μουσείο της ιστορίας του ΠΑΟ και ένα σύνολο αθλητικών εγκαταστάσεων για όλα τα αγωνίσματα για τον ΠΑΟ, υψηλών προδιαγραφών στον Βοτανικό, με την ανάπλαση του ευρύτερου χώρου.
Ο Ερασιτέχνης ΠΑΟ παραχωρεί το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στο Δήμο Αθήνας, για το αστικό πάρκο και κρατάει το μουσείο και ο Δήμος Αθήνας με την κυβέρνηση, του παραχωρούν τους χώρους του Βοτανικού και του κατασκευάζουν το σύνολο των αθλητικών εγκαταστάσεων.
Στις ανακοινώσεις της κυβέρνησης η "Διπλή Ανάπλαση", έχει αρχικό κόστος κατασκευής 200 εκ. Ευρώ.
Στην πόλη μας, που θα έπρεπε για περισσότερους λόγους, να διεκδικούμε το αντίστοιχο, κάνουμε το αντίθετο.
Ο ΠΑΟΚ επέλεξε να κατασκευάσει την "Νέα Τούμπα", στον ίδιο χώρο, στο κέντρο της Τούμπας και με ιδιωτική χρηματοδότηση.
Ο Ιβάν Σαββίδης, αποδέχτηκε την πρόταση και δεσμεύτηκε να χρηματοδοτήσει ο ίδιος την κατασκευή του.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεσμεύτηκε να προωθήσει όλες τις χωροταξικές ρυθμίσεις και τις αλλαγές στις χρήσεις γης, για να μπορέσει να κατασκευαστεί και το έκανε με συνέπεια και η επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έστω και με κάποια καθυστέρηση το ολοκλήρωσε. Η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης, παραχώρησε τα περισσότερα από τα 16 στρέμματα, που είχαν απαλλοτριωθεί από την κυβέρνηση του 1999 και είχαν αποδοθεί στο Δήμο Θεσσαλονίκης, για να κατασκευαστούν: το κολυμβητήριο, το πολιτιστικό κέντρο, το σχολείο, χώροι πράσινου και υπαίθριοι χώροι πολιτισμού και ψυχαγωγίας, και το Υπουργείο Άμυνας άλλα 30 περίπου, για να κατασκευαστεί το γήπεδο.
Τον Σεπτέμβριο του 2021, στην ομιλία του στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, ο Πρωθυπουργός, ανακοίνωσε ότι, η κυβέρνηση τελειώνει τις δικές της εκκρεμότητες και ελπίζει να είναι έτοιμος ο επενδυτής, ο Ιβάν Σαββίδης δηλαδή, να χρηματοδότηση την κατασκευή του νέου γηπέδου, περίπου 120 εκ. Ευρώ, τα υπολόγιζαν τότε.
Ανακοίνωσε επίσης ότι, θα στηρίξει και τον Άρη, ψήφους έχει και αυτός, για να προχωρήσει όμως αυτός στην "Διπλή "Ανάπλαση", στα πρότεινα του ΠΑΟ, στην Αθήνα.
Το παράδοξο είναι ότι οι περισσότεροι εκπρόσωποι της κεντρικής πολιτικής, της αυτοδιοίκησης, των παραγωγικών τάξεων και φυσικά οι εκπρόσωποι των αθλητικών σωματείων το χαιρέτισαν
με ενθουσιασμό.
Μα θα μου πει κάποιος, ποιο είναι το παράδοξο, αφού αυτά ήθελαν να ακούσουν.
Το άλλο παράδοξο είναι του Πρωθυπουργού: Στην ίδια ομιλία του ανακοίνωσε δύο επιλογές, στην ίδια πόλη, με ακριβώς αντίθετη φιλοσοφία.
Για ποιο ενιαίο σχεδιασμό ψάχνουμε, για ποιες αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, σε μια πόλη με το λιγότερο πράσινο από όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις, με το μεγαλύτερο κυκλοφοριακό πρόβλημα;
Οι κυβερνήσεις είχαν φροντίσει, να καταργήσουν το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Θεσσαλονίκης(ΡΣΘ), το 2014, που προέβλεπε ένα ενιαίο σχέδιο, για διπλές αναπλάσεις, των ποδοσφαιρικών γηπέδων, όπως την εξαγγελία για το γήπεδο του Άρη στην Χαριλάου, την έξοδο όλων των ενεργών στρατοπέδων στο Πολεοδομικό Συγκρότημα Θεσσαλονίκης και την απόδοσή τους στην πόλη, το μεγάλο Μητροπολιτικό Πάρκο στο χώρο της ΔΕΘ. Ναι, αυτά προέβλεπε το Ρυθμιστικό Σχέδιο Θεσσαλονίκης από το 1985, που είχε ψηφιστεί και στην βουλή, σε μια εποχή, που δεν είχε ακουστεί η απειλή της κλιματικής κρίσης, ούτε φυσικά υπήρχε, αυτή η ασφυκτική δόμηση και το αφόρητο κυκλοφοριακό πρόβλημα.
Στην θέση του ΡΣΘ ψήφισαν τον νόμο για τα περίφημα "Ειδικά Χωρικά", την χαρά των εργολάβων του Real Estate.
Αλήθεια, πόσο ισχυρό είναι το συναισθηματικό οπαδικό κίνητρο, ενός μεγάλου επιχειρηματία με μια ποδοσφαιρική ομάδα, για να δωρίσει στον Ερασιτέχνη ΠΑΟΚ περισσότερα από 120 πλέον εκ. ευρώ;
Και αν, δεχτώ ότι, θέλουν να το κάνουν, γιατί δεν επιλέγουν την "Διπλή Ανάπλαση", για να βοηθήσουν και την ομάδα, αλλά και την πόλη, το περιβάλλον και τους ανθρώπους της;
Γιατί, μαζί με τους φορείς της πόλης, δεν διεκδίκησαν και δεν διεκδικούν από τις κυβερνήσεις, την χρηματοδότηση της "Διπλής Ανάπλασης", στα πρότυπα του ΠΑΟ, και τα 120 και πλέον εκατομμύρια, να τα επενδύσουν σε όλα τα τμήματα των ομάδων και στην πόλη;
Γιατί, δεν διεκδικούν οι άνθρωποι του Άρη και του Ηρακλή, και μαζί τους οι εκπρόσωποι των φορέων της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης, τα ανάλογα;
Τόσο έλλειψη αυτοπεποίθησης, τόση εξάρτηση από την κεντρική οικονομική και πολιτική εξουσία υπάρχει;