Η 706η εκπομπή «Μεγεθύνσεις» με τον Θανάση Γεωργακόπουλο, τακτικού συνεργάτη και της «Μεταρρύθμιση»ς ήταν η τελευταία, έπειτα από 20 χρόνια ζωής στο Α΄Πρόγραμμα της ΕΡΤ.
Τι το ιδιαίτερο, όμως είχε αυτή η εκπομπή και σε τι ξεχώριζε από τις άλλες;
Ο Θανάσης Γεωργακόπουλος, δεν επέλεξε την γνωστή οδό να καλεί πολιτικούς και γνωστούς των «παραθύρων», οι οποίοι μεταμορφώνονταν σε ειδικούς επί παντός επιστητού. Αντίθετα, παρακολουθούσε την επικαιρότητα και αναζητούσε με ψυχραμία τις βαθύτερες αιτίες που τα προκάλεσαν τα γεγονότα. Φρόντιζε ώστε οι προσκεκλειμένοι του να είναι πραγματικοί γνώστες και να δίνουν επαρκείς και υπεύθυνες απαντήσεις..
Απέφυγε, επίσης να πέφτει στην παγίδα του συνηθισμένου επαρχιωτισμού και εθνοκεντρισμού που χαρακτηρίζει τα περισσότερα Ελληνικά ΜΜΕ. Αναζητούσε και ενημέρωνε σε βάθος για το τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και τον κόσμο, τις γεωπολιτικές προεκτάσεις και τις επιπτώσεις. Καλεσμένοι της εκπομπής ήταν: Καθηγητές/ριες, επιστήμονες, διανοούμενοι, αναλυτές, δημοσιογράφοι, Έλληνες και Ελληνίδες όλων των ειδικοτήτων σε χώρες του κόσμου.
Στην τελκευταία, αποχαιρετιστήρια εκπομπή του την Παρασκευή 27 Ιουνίου, ο Θανάσης Γεωργακόπουλος, έκανε τον απολογισμό της 20χρονης πορείας της εκπομπής, που ξεκίνησε το 2002 ως έκτακτη και από την επόμενη χρονιά, το 2003, ως τακτική εβδομαδιαία εκπομπή αό τις συχνότητες του Α΄Προγράμματος.
«Όλα τα ωραία -και όχι μόνο θα πρόσθετα- έχουν ένα τέλος. Το ίδιο, λοιπόν, συμβαίνει σήμερα και με τις ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ.
Για αυτό, όπως, είπα και εισαγωγικά, η εκπομπή αντί για πρόλογο θα έχει ΕΠΙΛΟΓΟ. Εν είδει απολογισμού. Τόσο προσωπικού όσο και της εκπομπής.
ΙΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ:
Στην ΕΡΤ, έπειτα από σχετικά μακρά ραδιοφωνική θητεία στον FLASH 9,61 και μικρότερη στον Αθήνα 9.84, ήρθα το καλοκαίρι του 1996 αναλαμβάνοντας τη Διεύθυνση της ΕΡΑ-1, όπως λεγόταν τότε το Πρώτο Πρόγραμμα. Δυστυχώς έπειτα από την έλευση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, η κατάσταση στη ραδιοφωνία της ΕΡΤ -και στην ΕΡΑ 1- αποτυπωνόταν με το γνωστό «πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι». Μετά από επίμονη και επίπονη προσπάθεια, η οποία συνάντησε μεγάλες εσωτερικές και εξωτερικές αντιδράσεις, η ΕΡΑ 1 έγινε ένα αρκετά καλό ενημερωτικό ραδιόφωνο. Μάλιστα στις αρχές του 98, λίγο πριν αποχωρήσω από τη Διεύθυνσή της, από κει που δεν εμφανιζόταν καν στις μετρήσεις ακροαματικότητας έφτασε σε ποσοστό 2%, στο οποίο έκτοτε δεν έχει επανέλθει.
Η δεύτερη φορά που είχα θέση ευθύνης ήταν το 2013, μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, όταν ανέλαβα Υπεύθυνος Ραδιοφωνίας στο μεταβατικό, ως το 2015, σχήμα της ΝΕΡΙΤ. Μέσα από μια όμορφη συλλογική προσπάθεια κατορθώσαμε να ανοίξουμε εκ του μηδενός τέσσερα ραδιόφωνα με εξαιρετικά προγράμματα, όπως συνομολόγησαν φίλοι και αντίπαλοι. Και με υπέροχα τέσσερα νέα μουσικά σήματα για αυτά, τα οποία δημιούργησε ο αξέχαστος Μίμης Πλέσσας, ως παραλλαγές του κλασικού «Τσοπανάκου», τα οποία, δυστυχώς, ξεχάστηκαν στη συνέχεια.
Όμως, εκείνο που σφράγισε περισσότερο το πέρασμά μου από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ ήταν η εκπομπή ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ που κλείνει σήμερα τον κύκλο της έπειτα από 20 χρόνια και κάτι και με τη σημερινή, έπειτα από 706 εκπομπές. Δεν έφτασα όσες είχε κάνει ο μακαρίτης πατέρας μου Νίκος με την «Ώρα της Υπαίθρου» στο τότε ΕΙΡ αλλά... κάτι έκανα.
Η εκπομπή ξεκίνησε -πειραματικά θα έλεγα- το 2002 ως έκτακτη για τα μεγάλα θέματα που προέκυπταν στην επικαιρότητα. Από την επόμενη χρονιά, το 2003, έγινε τακτική εβδομαδιαία εκπομπή αρχικά για λίγες χρονιές το Σάββατο, τις περισσότερες, εδώ και πολύ καιρό, την Παρασκευή.
Ποια ήταν, όμως, η βασική ιδέα, το concept που λέμε στη νεοελληνική, της εκπομπής; Πίστευα -από τον καιρό που διηύθυνα την ΕΡΑ-1- πως το συνηθισμένο στυλ των ραδιοφωνικών εκπομπών που εξαντλείτο στο να έχει καλεσμένους -σχεδόν αποκλειστικά- βουλευτές ή πολιτικά στελέχη όλων ή των περισσότερων κομμάτων για να αναπτύξουν τις απόψεις του ήταν παρωχημένο. Δεν έκανε καλό ούτε στα ενημερωτικά ραδιόφωνα ούτε στην ίδια την πολιτική.
Πίστευα πως υπάρχουν στην επικαιρότητα θέματα -μεγάλα και μικρά- που πρέπει να αντιμετωπίζονται δημοσιογραφικά με διαφορετικό τρόπο και μέθοδο. Αναζητώντας την ουσία τους, τα βαθύτερα αίτια, τις προεκτάσεις τους.
Με αυτό τον στόχο, λοιπόν, καλεσμένοι της εκπομπής ήταν: Καθηγητές/ριες, επιστήμονες, διανοούμενοι, αναλυτές, δημοσιογράφοι, Έλληνες και Ελληνίδες όλων των ειδικοτήτων σε χώρες του κόσμου εφόσον μπορούσαν να μας ενημερώσουν για τις εξελίξεις σε αυτές. Ελάχιστες φορές, γύρω στις 5-6 αν θυμάμαι καλά, φιλοξενήθηκαν πολιτικοί κι αυτοί ήταν κυρίως ευρωβουλευτές. Οι συζητήσεις ήταν ως εκ τούτου πάντα ψύχραιμες, επί της ουσίας, χωρίς κραυγές και καταγγελίες, χωρίς εθνικιστικές -ή άλλου είδους- κορώνες.
Επιπλέον, οι ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ φρόντισαν να αποφύγουν ένα άλλο κουσούρι των ενημερωτικών ραδιοφωνικών εκπομπών. Να μετατρέπουν τους καλεσμένους τους σε... «μαϊντανούς», να τους καλούν, δηλαδή ξανά και ξανά. Το απέφυγαν, καθώς διαρκώς ψάχναμε και ανακαλύπταμε καινούρια πρόσωπα με τα οποία συνομιλούσαμε.
.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που μισούσα πάντα στα ραδιόφωνα και εν γένει τα ηλεκτρονικά, ιδιαίτερα, media της χώρας, ήταν ο αφόρητος επαρχιωτισμός και εθνοκεντρισμός τους. Η αγνόηση σημαντικών διεθνών εξελίξεων, οι οποίες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επηρεάζουν, την εποχή της παγκοσμιοποίησης και την πατρίδα μας. Σε αυτό τον τομέα οι ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ τα πήγαν καλά, ίσως σε βαθμό υπερβολής, ειδικά τα τελευταία χρόνια, κατά τα οποία, επειδή προηγείτο οικονομική εκπομπή, τα θέματα της οικονομίας, με τα οποία ασχολούμασταν κατά κόρον προηγουμένως, βγήκαν από τη φαρέτρα της θεματολογίας μας.
Έλεγα αρκετές φορές στην εισαγωγή της εκπομπής πως οι ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ γίνονται «δια γυμνού οφθαλμού» ή «δια μεγεθυντικού φακού» ή «δια μικροσκοπίου» και πως ο χαρακτηρισμός τους σχετίζεται με τη …. «μεγεθυντική ισχύ που χρειάζεται να καταβληθεί από μέρους μας, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη θέση που έχουν καταλάβει στην ελληνική δημοσιότητα τα περί οις ο λόγος θέματα /// ως τη στιγμή που ασχολούμασταν μ' αυτά». Δεν ξέρω αν τα καταφέραμε, ειδικά με τις δια μικροσκοπίου ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ. Θα ήθελα να είχαμε αναδείξει και άλλα θέματα που πέρναγαν, αρχικά τουλάχιστον, απαρατήρητα αλλά κάτι κάναμε. Θα θυμάμαι, για παράδειγμα, όταν το 2007 αμέσως μετά την παρουσίαση του πρώτου I Phone από τον Steeve Jobs, συνομιλώντας στην εκπομπή με τον Theodoros G. Karounos ειπώθηκε πως η ζωή μας θα αλλάξει ριζικά, όντας διαρκώς συνδεδεμένοι στο Internet. Αυτό έγινε αρκετά μετά ευρύτερα κατανοητό και σήμερα, βέβαια, το ξέρουμε πολύ καλά.
Δεν ξέρω αν το στυλ της εκπομπής επηρέασε και πόσο. Θα το ευχόμουν -και υπάρχουν τέτοια δείγματα- αλλά όρκο δεν παίρνω. Πάντως πιστούς ακροατές ξέρω πως είχε και μάλιστα όχι μόνο στην Ελλάδα κι αυτό κάτι υποδηλώνει.
Για τους ακροατές αυτούς όλες οι εκπομπές από το 2015 και δώθε (μαζί με 4 παλιότερες, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η συνομιλία με τον Τίτο Πατρίκιο αμέσως μετά τον θάνατο του Μανώλη Αναγνωστάκη) / όλες οι εκπομπές, λοιπόν υπάρχουν στο link: mixcloud.com/θανάσης-γεωργακόπουλος και στο ERTECHO.GR.
Οι ΜΕΓΕΘΥΝΣΕΙΣ είχαν προφανώς τη δική μου σφραγίδα αλλά σε αυτή συνέβαλαν πολλοί συνάδελφοι/ισσες.
Για αυτό ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ δεν μπορεί παρά να κλείσει με ευχαριστίες για την κοινή διαδρομή....»