Το Ποτάμι και η ΔΗΜΑΡ δήλωσαν ανοιχτά την έντονη διαφωνία τους με την παραίτηση στην οποία υποχρεώθηκε ο γενικός γραμματέας εσόδων Χάρης Θεοχάρης, θέτοντας το ζήτημα επί της αρχής: Όταν ο μη ανακλητός γίνεται ανακλητός η κυβέρνηση αποδεικνύει ότι δεν σέβετεται την ανεξαρτησία ενός αξιωματούχου που ορίστηκε με πενταετή θητεία ακριβώς για να μην υπόκειται σε πολιτικές πιέσεις και παρεμβάσεις.

Το ΠΑΣΟΚ δεν είπε κάτι σχετικά, στηρίζοντας με τη σιωπή του την απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου και του υπουργείου Οικονομικών. Ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει εύκολες τις καταγγελίες για πραξικοπήματα και εκτροπές, στην συγκεκριμένη περίπτωση βρέθηκε σε αμηχανία γιατί, με βάση το λαϊκισμό του, πώς να καταγγείλει μια απόφαση που έρχεται σε αντίθεση με τις οδηγίες των δανειστών.

Σε ένα θέμα εξαιρετικά ευαίσθητο, όπως είναι η απομάκρυνση του Χ. Θεοχάρη, ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι και ΔΗΜΑΡ δεν έχουν κοινή στάση. Αυτό δεν αποκλείει (κάθε άλλο) τη δυνατότητα και δεν αναιρεί την αναγκαιότητα πραγματοποίησης διαλόγου για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς αλλά αναδεικνύει το πραγματικό διακύβευμα που είναι πολιτικό και όχι διαδικαστικό.

Ζητούμενο δεν είναι το άθροισμα των προσώπων και των κομμάτων αλλά η συμφωνία σε μια πολιτική πρόταση που θα υπερβαίνει τα ευχολόγια και τις διακηρύξεις και θα αφορά την σημερινή πραγματικότητα και τις συγκεκριμένες προκλήσεις. Με αυτή την έννοια, η υπόθεση Θεοχάρη προσφέρεται ως άσκηση συνεννόησης