Εταίροι και πιστωτές, οίκοι αξιολόγησης, διεθνή ΜΜΕ, αναλυτές και ακαδημαϊκοί στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, συμφωνούν ότι η ελληνική προσπάθεια για έξοδο από την κρίση αντιμετωπίζει έναν μεγάλο κίνδυνο, το πολιτικό ρίσκο. Τι θα πει αυτό; Οτι δεν υπάρχει συναίνεση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης ούτε στα μεγάλα, ενώ η πιθανότητα εκλογών προβάλλει ακόμη και μετά από εκλογές με αποτέλεσμα να παγιώνεται μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και αστάθειας.

Το ελληνικό παράδειγμα της πόλωσης και της σκληρής πολιτικής σύγκρουσης ακόμη και όταν πρόκειται για το εθνικό διακύβευμα δεν έχει όμοιό του σε καμία από τις ευρωπαϊκές χώρες που βρέθηκαν στη δίνη της κρίσης.

Με αυτή την έννοια, εκτός συνόρων είναι απλώς ακατανόητη η απουσία ενός εθνικού μετώπου στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την απομείωση του ελληνικού χρέους.

Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ όπως εκφράστηκε από τον Γ. Δραγασάκη (στον ρ/σ «Στο Κόκκινο») είναι ότι “η διαπραγμάτευση ή ο διακανονισμός του χρέους προϋποθέτει διπλή σύγκρουση με δυνάμεις του εξωτερικού και του εσωτερικού”, και υπό αυτό το πρίσμα “ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συνεργαστεί με την κυβέρνηση».

Θα ήταν ακριβέστερο αν έλεγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συνεργαστεί με την κυβέρνηση γενικώς και σε τίποτα, υπό οποιεσδήποτε προϋποθέσεις και ανεξαρτήτως συγκυρίας και θέματος. Είναι κάτι σαν ζήτημα αρχής για την αξιωματική αντιπολίτευση που ως προς αυτό δεν δοκιμάζεται και από εσωτερικές αντιθέσεις – όπως σε τόσα άλλα.