Ενα θέμα είναι αν η ποσόστωση στο σύστημα αξιολόγησης, με βάση την οποία το 15% των δημοσίων υπαλλήλων θα βαθμολογηθεί οπωσδήποτε αρνητικά, είναι ένα μέτρο σωστό και δίκαιο. Αυτό θα έπρεπε να έχει συζητηθεί σε βάθος στη διάρκεια της διαβούλευσης του σχετικού νομοσχεδίου και τα κόμματα της συγκυβέρνησης τουλάχιστον να έχουν καταλήξει σε κάποια συμφωνία. Αλλά ακόμη και τώρα, έστω με καθυστέρηση, αν κριθεί ότι η διαδικασία έχει προβλήματα, καλό θα είναι να γίνει διόρθωση. Δεν υπάρχουν αλάθητοι υπουργοί, πόσο μάλλον αλάθητοι μεταρρυθμιστές.

Αλλο θέμα είναι αν αμφισβητείται επί της αρχής η αξιολόγηση στο Δημόσιο. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι συνδικαλιστές, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, διευθυντικά στελέχη της διοίκησης, κόμματα, βουλευτές, ακόμη και υπουργοί, που εκφράζουν με έντονο τρόπο τη διαφωνία τους, αντιδρούν μόνο για την ποσόστωση ή αν αντιδρούν για την αξιολόγηση και απλώς επικαλούνται την ποσόστωση.

Στη χώρα μας δεν υπάρχει παράδοση αξιολόγησης στο Δημόσιο και έχουν δοθεί μάχες για να μην εφαρμοστεί κανενός είδους αξιολόγηση. Η διαχρονική ισχύς του κομματικού κράτους πυροδότησε την αμφιβολία αν θα υπάρξουν κανόνες διαφάνειας και αξιοκρατίας ή αν θα επικρατήσουν πελατειακές λογικές.

Επομένως, είναι δίκαιο το αίτημα για μια διαδικασία αξιολόγησης καθαρή και δίκαιη, αλλά είναι απαράδεκτη η άρνηση της έννοιας της αξιολόγησης, ακόμη και όταν αυτό γίνεται με έμμεσο τρόπο και με προσχήματα.