Σύμφωνα με το άρθρο του Κου Α. Λιάκου «Το Ευρωπαϊκό πρόβλημα της αριστεράς» θα την σώσει η αριστερά. Στην αρχή του άρθρου ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει τη θέση του ότι οι «αντιδραστικές δυνάμεις» όπως την περίοδο του εμφυλίου κατηγορούσαν τους κομμουνιστές ως αντεθνικώς σκεπτόμενους έτσι και σήμερα κατηγορούν τους αντιευρωπαϊστές ως αντεθνικώς σκεπτόμενους.

.

Μένει να μας εξηγήσει πόσο εθνικώς σκεπτόμενοι είναι ο Καμένος και ο Μιχαλολιάκος και όσοι ανεγκέφαλοι, αμόρφωτοι, ψεκασμένοι φασίστες τους ακολουθούν που είναι πρωτοκλασσάτοι αντιευρωπαϊστές με τον Κο Λαφαζάνη και τους πολλούς αριστερούς ομοίους του, από Φωτόπουλο μέχρι Νταβανέλο να φιγουράρουν στην …αριστερή όχθη του ποταμού του αντιευρωπαϊσμού.

.

Στη συνέχεια γράφει:

.

«Το πρόβλημα με την αριστερά δεν είναι η ευρωπαϊκότητά της, αλλά ότι περιορίζεται σχεδόν μόνο στην Ευρώπη. Ένας κινέζος ιστορικός μου έλεγε ότι η δημοκρατία είναι μια εκκεντρικότητα των μικρών εθνών της Ευρώπης. Αυτής της εκκεντρικότητας είναι γόνος η αριστερά. Των μικρών πολιτειών που οι κακομαθημένοι και ξεροκέφαλοι πολίτες τους εννοούν να έχουν λόγο στα όσα συμβαίνουν και τους αφορούν. Αυτή δηλαδή η ιστορική διαμόρφωση που γέννησε την ευρωπαϊκή πολιτειότητα, γέννησε και την αριστερά».

.

Η πολιτική λαθροχειρία βρίσκεται στην τελευταία πρόταση που γι αυτό την τονίζω.

.

Επιχειρείται δηλαδή μία ταύτιση της αριστεράς με την Δημοκρατία τη στιγμή που και τα μπρόκολα γνωρίζουν ότι η ιστορική διαμόρφωση της αριστεράς στάθηκε μεν απέναντι στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αλλά λειτούργησε με άκρως αντιδιαφωτιστικό πνεύμα προκρίνοντας με αυταρχισμό την ισότητα απέναντι στην ελευθερία και κατέληξε σήμερα να είναι γνήσιο τέκνο του αντιδιαφωτιστικού ανορθολογισμού πλευρά του οποίου είναι ο Αντιευρωπαϊσμός.

.

Το σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα έγκαιρα κατάφερε να αποδεσμευθεί ιδεολογικά και πολιτικά από τον εξουσιολάγνο κυνισμό στον οποίο οδήγησαν την αριστερά η «δικτατορία του προλεταριάτου», ο «επιστημονικός σοσιαλισμός», το «προλεταριακό κόμμα νέου τύπου» και το «πεπρωμένο» της εργατικής τάξης και γι αυτό  μπόρεσε να δημιουργήσει και τις συνθήκες όπου «… οι κακομαθημένοι και ξεροκέφαλοι πολίτες» όντως έχουν λόγο «…στα όσα συμβαίνουν και τους αφορούν».

.

.

Και συνεχίζει ο αρθρογράφος:

.

«To ζήτημα είναι η κατεύθυνση της ευρωπαϊκής πολιτικής. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια κρίση ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της και γήρανσης των πληθυσμών της. Η κρίση είναι ταυτόχρονα ένα πεδίο διαμάχης για την ανακατανομή της οικονομικής και πολιτικής δύναμης, για τη δημιουργία νέων συσχετισμών δύναμης. Οι δυνάμεις που κυριάρχησαν επιδιώκουν μια ανακατανομή από τους πολλούς στους λίγους, εν ονόματι της ανταγωνιστικότητας, και μια αναδιάταξη πολιτικής ισχύος, όπου οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται από ένα άτυπο πλέγμα κέντρων οικονομικής δύναμης και κυβερνήσεων ισχυρών κρατών. Ευρωεκλογές θα γίνουν, αλλά ποια ισχύ έχει το ευρωκοινοβούλιο στις αποφάσεις που καθορίζουν την ευρωπαϊκή πορεία; Μικρότερη κι από τον επικεφαλής της Bundesbank! Το σύστημα πραγματικής διακυβέρνησης της Ευρώπης κανένα σύνταγμα δεν το προβλέπει, ούτε διαθέτει λαϊκή νομιμοποίηση».

.

Φαίνεται ότι ο Κος Λιάκος έχει αδυναμία να βγάζει φασούλι στην τελική πρόταση που πάλι τονίζω.

.

1. Γιατί τις σωστές επισημάνσεις της παραγράφου δεν τις κάνει μόνο ή κυρίως η αριστερά αλλά ένα ευρύτατο πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα, από συντηρητικούς ευρωσκεπτικιστές μέχρι τον Γ.Γ. του ΚΚΕ!

.

2. Γιατί όπως έλεγε και ο Κος Λένιν μπορεί κάλλιστα από σωστές επισημάνσεις να βγάλουμε λάθος συμπεράσματα

.

Και τα λάθος συμπεράσματα του Κου Λιάκου είναι η τελευταία του πρόταση όπου:

.

1. Ξεχνά την πλήρη αντίθεση των ευρωπαϊκών μετακομμουνιστικών κομμάτων στην ψήφιση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, αντάμα με τους καραδεξιούς Σαρκοζήδες, τους νεοφιλελεύθερους πράκτορες του City τύπου Φάρατζ και τους διάφορους ακροδεξιούς, ξενόφοβους Βίλντερς.

.

2.  Θεωρεί ότι οι Ευρωεκλογές δεν συνιστούν κανενός είδους πολιτική νομιμοποίηση των Ευρωπαϊκών οργάνων επειδή οι συσχετισμοί τους είναι υπέρ δυνάμεων που όντως, στην πλειοψηφία τους, οδηγούν την Ευρώπη σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση.

.

Δεν μένει δηλαδή παρά η αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων αλλά όχι με εκλογές αφού αυτές γίνονται για τα μάτια του κόσμου.

.

Προβλέπω ότι οι πρώτες ευρωεκλογές που θα γίνουν με τον επιθυμητό στον Κο Λιάκο συσχετισμό δυνάμεων θα δώσει στη αριστερά ποσοστά ανάλογα με την εκλογή του …Μπρέζνιεφ!

.

.

Στη συνέχεια έχουμε άλλον έναν νοηματικό ακροβατισμό. Γράφει:

.

«Αν το ιστορικό κατόρθωμα της Ευρώπης, στο οποίο κυρίως η αριστερά είχε συμβάλει, ήταν ότι απέσπασε τα κατώτερα στρώματα από τη φτώχεια και τη φιλανθρωπία, τους απέδωσε αξιοπρέπεια και τους έκανε πολίτες, στη νέα σύμβαση η πορεία είναι αντίστροφη. Ο καθένας γίνεται πλέον ατομικά άξιος της μοίρας του, και ένας εξατομικευμένος και νεοφιλελεύθερος κοινωνικός δαρβινισμός δημιουργεί μια άλλη ήπειρο, διαφορετική εκείνης που επεδίωξαν οι Ευρωπαίοι μετά το τέλος του Δεύτερου παγκόσμιου Πόλεμου».

.

Προσέξτε: Από τη μία η αυτάρεσκη αριστερή αυτοαναγόρευση σε μοναδική δύναμη δημοκρατίας στην Ευρώπη και από την άλλη η παραδοχή ότι το κοινωνικό Ευρωπαϊκό μοντέλο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο ήταν επιδίωξη των Ευρωπαίων γενικώς!

.

Διαλέγετε και παίρνετε.

.

.

Παρακάτω εκτός από τη γνωστή αριστερή στεναχώρια πως η δανειακή σύμβαση γονάτισε την Ελλάδα (ενώ ήταν μία χώρα με βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο, αποτελεσματικό και μη κοστοβόρο δημόσιο τομέα, που υποστήριζε την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία κλπ κλπ) λέει:

.

«Σε μνημόνιο βρίσκεται ολόκληρη η Ευρώπη. Ο έλεγχος των εθνικών προϋπολογισμών πριν φτάσουν στα εθνικά κοινοβούλια, καθώς και ένα πλέγμα μέτρων που πέρασαν στις τελευταίες συνόδους κορυφής, έχουν αυτό το χαρακτήρα. Δημιουργούν ένα βρόγχο ελέγχων και καταναγκασμών για τη συμμόρφωση στους νέους κανόνες, στη νέα κοινωνική φιλοσοφία».

.

Εδώ έχουμε μία άλλη εκδοχή της α λα καρτ Ευρώπης.

.

Αν δεν συμφωνούμε με την κυρίαρχη πολιτική δεν είμαστε Ευρωπαίοι είμαστε μόνο   …αριστεροί έλληνες κατά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Το μόνο που καταλαβαίνουμε εδώ είναι ότι αυτή πρέπει να αναβληθεί επ΄ αόριστον, μέχρι να γίνει κυρίαρχη η αριστερή πολιτική οπότε η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα σημάνει επιτέλους τη δημιουργία «της Ευρώπης των λαών και όχι των μονοπωλίων», κάτι σαν διαχρονικό πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη δηλαδή.

.

Παρακάτω ο αρθρογράφος γράφει ότι  «..επενδύσεις μπορεί να γίνουν και να δανειστούμε στις διεθνείς αγορές. Ανεργία και λιτότητα δεν θα αλλάξουν στο παραμικρό»

.

Εδώ όμως προσωπικά αρχίζω να την ακούω με τον αρθρογράφο.

.

Γιατί το παιδί μου είναι άνεργο και στη ΔΕΗ του Φωτόπουλου υπάρχουν ακόμα συντάξεις 3.000 ευρώ! Γιατί δικαστές και ένστολοι στο σύμπαν του Κου Λιάκου είναι λογικό να έχουν προτεραιότητα έναντι των επιδομάτων ανεργίας.

.

Γιατί ο Κος Λιάκος αδιαφορεί για τις θέσεις εργασίας που οι επενδύσεις μπορούν να φέρνουν στον ιδιωτικό τομέα, ενώ είναι από τους φανατικά αντίθετους σε έστω μία απόλυση στο δημόσιο τομέα Αδιαφορεί για το αν θα μπορεί το κράτος μας να δανειστεί από τις αγορές χρήματος για να αποκτήσει μέσω αυτού του δανεισμού και την πολιτική του ανεξαρτησία αλλά ταυτόχρονα είναι φουλ αντιμνημονιακός.

.

Ούτε από τις αγορές θέλει ευρώ, ούτε από το μνημόνιο.

.

Είναι ολοφάνερο πως κάτι μας κρύβει!

.

.

Και καταλήγει: «Τώρα έχουν το πάνω χέρι «αυτοί». Η αριστερά πρέπει να δημιουργήσει το ευρωπαϊκό «εμείς», να συναρθρώσει τα πολλά και πολλαπλά εθνικά και δια-εθνικά εμείς σε μια προοπτική. Οι ευρωγραφειοκράτες δεν μπορούν να υπερασπιστούν τη συνοχή της Ευρώπης».

.

Ή η αριστερά ή οι ευρωγραφειοκράτες δηλαδή.

.

Προφανώς πρόκειται για την ευρωπαϊκή εκδοχή του «ή εμείς ή αυτοί» ως προεκλογικό μότο του κόμματος του Κου Λιάκου στις ερχόμενες ευρωεκλογές.

.

Βαθυστόχαστη ευρωπαϊκή προοπτική!

.

Θα μπορούσε να την είχε καταθέσει έγκαιρα στον Ότμαρ Κάρας ο Αλέξης και να αποφύγουμε τον αντιαισθητικό ΣΥΡΙΖΑίικο τσαμπουκά.

.

Μόνο που χωρίς να το θέλει ο Κος Λιάκος μετατρέπει το ερώτημα «ποιός θα σώσει την Ευρώπη» σε…. «ποιος θα μας σώσει από την Ευρώπη».

.

Αλλά στο ερώτημα αυτό η απάντηση έχει ήδη δοθεί:

.

Μία κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ και κοινοβουλευτική πλειοψηφία από ΣΥΡΙΖΑ  ΔΗΜΑΡ και ΚΚΕ (μπορεί και ΑΝΤΑΡΣΥΑ), με κριτική υποστήριξη από ΑΝΕΛ.

.

Μία …… αμιγώς αριστερή κυβέρνη

.