Το μέλλον της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και η πιθανότητα ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, κυριάρχισε στην χθεσινή εκδήλωση με θέμα «Σοσιαλδημοκρατία και Μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη και στην Ελλάδα της κρίσης», που διοργάνωσαν βράδυ οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία.
Στο πάνελ ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης, ευρωβουλευτής με την ΕΛΙΑ, η Άννα Διαμαντοπούλου, Πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ο Μίλτος Κύρκος, ευρωβουλευτής με Το Ποτάμι, ο Γιώργος Σιακαντάρης, Δρ Κοινωνιολογίας, Μέλος της ΕΕ της ΔΗΜΑΡ και την εισαγωγική ομιλία έκανε ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής των «Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία». Τον συντονισμό της συζήτησης έκανε ο Παναγιώτης Αναστόπουλος, πρώην Διευθυντής ΕΕ.
Κοινό σημείο αναφοράς, της εκδήλωσης, που συντόνισε ο Τάκης Αναστόπουλος της Συντονιστικής Επιτροπής των «Κινήσεων», αναδείχθηκε η προτεραιότητα που θα πρέπει να δοθεί στη διαμόρφωση ενός σύγχρονου μεταρρυθμιστικού προγράμματος, ως προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση αλλά και για την ενότητα των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και του προοδευτικού Κέντρου. Οι ομιλητές επεσήμαναν, επίσης, τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την αναβίωση ενός νέου δικομματισμού και πόλωσης και την ανάγκη ανάδειξης ενός ισχυρού πόλου της κεντροαριστεράς/σοσιαλδημοκρατίας για την αποτροπή του κινδύνου αυτού και για τη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας, ομαλότητας και μεταρρυθμιστικής προοπτικής της χώρας σε προοδευτική κατεύθυνση.
Από τις τοποθετήσεις και την συζήτηση προέκυψε πως ο δρόμος για την ανασυγκρότηση του χώρου είναι μακρύς, καθώς αν και όλη συμφώνησαν για την ανάγκη ανασυγκρότησης, προέκυψαν διαφωνίες ως προς τις διαδικασίες.
Ο καθηγητής Παν. Ιωακειμίδης τόνισε πως « είναι μια κρίσιμη στιγμή για την Κεντροαριστερά», και τόνισε ότι ο τόπος την έχει ανάγκη επειδή υπάρχει ένα νέο πολιτικό τοπίο, όπου κατέρρευσαν όλοι οι μύθοι μαζί με την εξ’ ορισμού προοδευτικότητα της Αριστεράς, αλλά παραμένουν όλες οι μεγάλες προκλήσεις για τη χώρα. Και ο κίνδυνος του Grexit και της εξόδου από τη συνθήκη Σέγκεν. Επένεσε την πρωτοβουλία της προέδρου του ΠαΣοΚ Φώφης Γεννηματά για προγραμματική συνδιάσκεψη και εκλογή προέδρου από τη βάση. «Η πρόταση- είπε- της κυρίας Γεννηματά είναι γεγονός ότι άνοιξε τη συζήτηση και είναι ένα θετικό πρώτο βήμα για κάτι νέο. Είναι ένα παράθυρο ευκαιρίας για να προκύψει κάτι νέο, όχι μεθοδευμένο, για να δημιουργηθεί ένας ισχυρός τρίτος πόλος που θα προσφέρει σταθερότητα στη χώρα και ασφάλεια μέσα στην Ευρώπη».
Η Άννα Διαμαντιοπούλου χαρακτήρισε σημαντική την πρόταση της Φώφης Γεννηματά, σημειώνοντας πως «και ο Σταύρος Θεοδωράκης ξεφεύγει από το φωτοστέφανο του αναμάρτητου. Ο χώρος βρίσκεται σε ανάδευση. Χρειάζεται όμως πολύ καλή προετοιμασία ώστε να μην προκληθούν περισσότερες αντιδράσεις από ότι θετική υποδοχή. Πρέπει να μελετηθούν όλα βήμα προς βήμα, να ξεκινήσουμε από μηδενική βάση, για να φτιάξουμε κάτι καινούργιο που θα πατάει σε υγιή στοιχεία, με χρονοδιάγραμμα και τεκμηρίωση».
«Μπορεί να γίνει αυτός ο φορέας;» διερωτήθηκε και εξέφρασε την άποψη ότι είναι δύσκολο επειδή η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη δημιουργεί ένα ισχυρό αντι – ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα, αλλά αν γίνει θα πρέπει να είναι ένας ισχυρός πόλος εξουσίας και όχι ένα σχήμα του 6 – 8% μόνο για την αναπαραγωγή βουλευτικών εδρών.
Η κυρία Διαμαντοπούλου παρατήρησε ότι δεν χρεοκόπησαν οι ιδεολογίες αλλά άλλαξαν οι εποχές και οι ιδεολογίες πρέπει να επανακαθοριστούν. Στην Ελλάδα χρεοκόπησαν οι πολιτικές του λαΪκισμού από όποιον κι αν εφαρμόστηκαν. Το αντίδοτο είναι ένα Κίνημα μεταρρυθμισμού, ένα ρεύμα με σαφές στίγμα στηριγμένο όχι στην άρνηση του μνημονίου, αλλά σε ότι είναι αληθινό, υλοποιήσιμο, εφικτό, υπογράμμισε.
«Νέος φορέας της σοσιαλδημοκρατίας με τις υπάρχουσες δομές δεν συγκινεί κανέναν», πρόσθεσε. «Όλοι μιλάνε για μεταρρυθμίσεις, π.χ. στο Ασφαλιστικό, αλλά δεν λέμε «γιατί φτάσαμε ως εδώ;» και «τι γίνεται τώρα;». Στο Ασφαλιστικό πρέπει να έχουμε πρόταση, να δώσουμε ελπίδα στη νέα γενιά, όχι να λέμε απλά ότι η πρόταση της κυβέρνησης είναι καταστροφική και να έχουμε ελαφριές προσεγγίσεις. Η πρώτη προτεραιότητα μας δεν μπορεί να είναι η αναδιανομή, όπως βλέπω σε πολλά κείμενα, αλλά οι επενδύσεις, η παραγωγή πλούτου.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, πρότεινε «διαδικασία Επινέ», δηλαδή νέο κόμμα από την αρχή. Όπως είπε, η Ελιά, είχε μεγάλη αξία όταν τα κόμματα που συμμετείχαν σε αυτή είχαν αθροιστικό ποσοστό που έφτανε στο 20%. «Τώρα μειώθηκαν άρα φεύγουμε από την Ελιά και πάμε στο Επινέ. Ο βασικός πυλώνας θα πρέπει να είναι το πρόγραμμα και μετά τα πρόσωπα, τα οποία θα πρέπει να μιλούν με την κοινωνία γιατί πολλά πρόσωπα του χώρου μας έχουν απαξιωθεί. Δεν πρέπει να θεωρηθεί η διαδικασία ιπποδρομία ενός υποψηφίου αρχηγού, χωρίς έπαθλο. Αν προηγηθεί η εκλογή αρχηγού υπονομεύει το εγχείρημα.
Ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού Μίλτος Κύρκος στην παρέμβασή του σημείωσε πως « χωρίς προγραμματική σύγκλιση δεν υπάρχει τίποτα», «Να συζητήσουμε, αλλά αφού η πρόεδρος σας τα αλλάξει όλα και βάλει ως προτεραιότητα την προγραμματική συμφωνία» είπε.
«Η ρίζα των μεταρρυθμίσεων είναι η σύγκρουση με το βαθύ πελατειακό κράτος. Εμείς αυτό θα το θέσουμε στη συζήτηση. Οι συναντήσεις κορυφής δεν πείθουν κανέναν. Δεν προτείνουμε νεφελωδώς ένα Επινέ. Το θέμα είναι η σύγκλιση επί συγκεκριμένων θεμάτων και εκεί θα δούμε αν συμφωνούμε και τι προτείνουμε για το αύριο. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει», τόνισε, προσθέτωντας πως το Ποτάμι, δεν θα κάνει τίποτα για τον επόμενο μήνα μέχρι να γίνει το συνέδριο του.
Μπορούμε να φτιάξουμε τη νέα σοσιαλδημοκρατία αρκεί να βρούμε το σωστό σενάριο, επισήμανε ο Γιώργος Σιακαντάρης. «Το κάθε σενάριο εκπροσωπείται από διαφορετικά πρόσωπα», πρόσθεσε και είπε ότι η πρόταση της ΔΗΜΑΡ είναι να γίνει συνδιάσκεψη στην οποία θα συμμετάσχουν τα μέλη της ΚΕ των κομμάτων και οι Κινήσεις , μετά συνέδριο και στο τέλος η εκλογή αρχηγού.
«Ακούμε για Επινέ.- πρόσθεσε-. Εκεί ο Μιτεράν προσήλθε ως μη σοσιαλιστής επικεφαλής μιας κίνησης πολιτών, με την ονομασία Συμφωνία Ρεπουμπλικανικών θεσμών, και εξήλθε Πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Πριν όμως φτάσουμε στο Επινέ, από το 68 μέχρι το 71 υπήρξε ένας απίστευτος οργασμός συζητήσεων, κατάθεσης κειμένων, κείμενα πήγαιναν και έρχονταν, ομιλητές επιδοκιμάζονταν ή αποδοκιμάζονταν, δεν υπήρχαν θέσφατα. Στην περίοδο που προηγήθηκε του Επινέ δεν υπήρξε τίποτα δεδομένο, κανένα Πρόγραμμα, κανένας ηγέτης και καμία ηγετική ομάδα. Υπήρξε μόνο η απόφαση για την ενοποίηση και η βούληση να υλοποιηθεί αυτή η απόφαση». 
και έθεσε το ερώτημα: «Το πιο σημαντικό είναι τι πρόγραμμα θα έχουμε; Κεντρώο ή σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα στο κέντρο;»
Πηγή: Βήμα