«Έχω υποστηρίξει νομίζω με επιμονή από καιρό και υποστηρίζω με θέρμη και τώρα, τη δημιουργία μιας μεγάλης Προοδευτικής και Μεταρρυθμιστικής Δημοκρατικής Παράταξης ως έναν ανεξάρτητο, αυτόνομο και αυτο-προσδιοριοζόμενο πολιτικό πόλο.Μόνο ένας τέτοιος ισχυρός πόλος μπορεί να ανατρέψει τις σημερινές τάσεις και να αναδιατάξει ριζικά τις πολιτικές δυνάμεις», τονίζει σε άρθρο του στο Βήμα, ο βουλευτής του Ποταμιού, Σπύρος Λυκούδης.
Όπως αναφέρει, είναι, «ο μόνος που μπορεί να βάλει φρένο στον κατήφορο της παρακμής και να δημιουργήσει ρεαλιστικές προσδοκίες, που μπορεί να σηκώσει το βάρος της ευθύνης μιας μεγάλης προσπάθειας προοδευτικών μεταρρυθμίσεων παντού, στο κράτος, την κοινωνία, την οικονομία και το πολιτικό σύστημα. Να επιφέρει έναν αναπτυξιακό και μεταρρυθμιστικό σεισμό.
Σημειώνει, επισης, ότι «οι πρωτοβουλίες για την συγκρότησή του είναι ευπρόσδεκτες, αρκεί να είναι ειλικρινείς, πειστικές και λειτουργικές.Χωρίς να παραιτείται κανείς από τον βασικό στόχο, πρέπει να αρνείται ευθέως και κατηγορηματικά προσχηματικές προσκλήσεις συγκολλήσεων μηχανισμών και εξυπηρέτησης προσωπικών σχεδίων. Όπως επίσης και κάθε προσπάθεια αναστήλωσης πολιτικών σχημάτων που έκλεισαν τον κύκλο τους και «συμπαρατάξεων» που δεν έπεισαν ως τέτοιες.Αντιθέτως, νομίζω ότι υπάρχει προφανές έδαφος συνεννόησης, διαλόγου και κοινών δράσεων που πρέπει να επιδιωχτεί από όλες τις πλευρές σε κάθε δυνατή ευκαιρία και με καλή πίστη. Χωρίς ηγεμονισμούς και χωρίς αποκλεισμούς».
Σε συνέντευξή του στον «Αθήνα 9.84», ο κ. Λυκούδης, σχολιάζοντας την πρόταση της Φ. Γεννηματά δήλωσε: «εκτιμώ ότι χρειάζεται στη χώρα, για την ίδια την προοπτική της και για την ισορροπία του πολιτικού συστήματος αυτός ο χώρος, που βρίσκεται ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και είναι κατακερματισμένος, να βρει τη δική του “περπατησιά”. Χρειάζεται κάποια αξιόπιστη κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατία για σοβαρότερες και σταθερότερες κυβερνητικές συνεργασίες… Η Δημοκρατική Συμπαράταξη που είχε φτιάξει η κα Γεννηματά δεν ήταν κάτι περισσότερο από μια -θεμιτή κατά τ’ άλλα- προοπτική διεύρυνσης της πολιτικής επιβίωσης του ΠαΣοΚ».
Σημειώνει πάντως: «Το γεγονός ότι φεύγει από αυτή την επιλογή και μιλάει για κάτι από την αρχή είναι κάτι καινούργιο, το οποίο έχει όμως την ασάφεια του. Δεν την κατακρίνω όμως, διότι και εμένα να ρωτήσετε που το υποστηρίζω αυτό, δεν μπορώ να σας πω πώς ακριβώς θα γίνει. Δεν είναι εύκολο»
Σχολιάζοντας τα χαμηλά ποσοστά του Ποταμιού, ο κ. Λυκούδης δεν κρύβει την ανησυχία του, λέγοντας: «Είναι ιδιαίτερα ανησυχητική η εικόνα που παρουσιάζει το Ποτάμι στις δημοσκοπήσεις… Πιστεύω ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που στήριξαν το Ποτάμι και το ψήφισαν ήταν άνθρωποι της ευρύτερης κεντροαριστεράς» και προσθέτει: Το Ποτάμι σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο ζωής του δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει, με όση σαφήνεια χρειαζόταν, τα φυσιογνωμιστικά χαρακτηριστικά του και την στρατηγική του. Βέβαια, δεν είναι το ίδιο ένα κόμμα ενάμιση έτους να έχει τόσο καθαρά αποσαφηνισμένη την ταυτότητά του και τι θέλει να κάνει, όπως άλλα κόμματα με μεγάλη διαδρομή, ιστορικά κ.λπ.. Παρά ταύτα, θα μπορούσε να έχει διαμορφώσει καλύτερους όρους εικόνας και δεν το έκανε και αυτή είναι μια κριτική που ασκώ στο Ποτάμι και ο ίδιος από την αρχή. Το γεγονός ότι υπήρχαν πραγματικά στελέχη του που ήταν με διαφορετικές διαδρομές, απόψεις και -ενδεχομένως- στρατηγικές δεν του δημιούργησε ιδιαίτερα προβλήματα. Τα σύγχρονα κόμματα στο σύνολό τους -πλην των κομμουνιστικών- είναι κόμματα πολιτικής ενότητας, όχι ιδεολογικής. Άρα, διαμορφώνονται μερικοί στόχοι, οι άνθρωποι συμφωνούν και πορεύονται. Δεν είναι τόσο αυτό που επηρέασε το Ποτάμι, όσο το γεγονός ότι, παρά τις διαφορετικότητες των διαδρομών των στελεχών του, το Ποτάμι εξ’ αντικειμένου είχε την ανάγκη μιας σαφέστερης φυσιογνωμίας…».
Τέλος, για το ενδεχόμενο συνεργασίας Ποταμιού – ΝΔ, ο κ. Λυκούδης τόνισε ότι «δεν νομίζω ότι εμφανίζεται μια εικόνα φυγής προς τον κ. Μητσοτάκη». «Η εκλογή του Κυρ. Μητσοτάκη, – προσθέτει- εξ’ αντικειμένου, διαμορφώνει μια κινητικότητα στο σύνολο του πολιτικού συστήματος. Για πρώτη φορά εμφανίζεται μια εναλλακτική πρόταση στην κυβέρνηση και όλοι επαναδιατυπώνουν τις στρατηγικές τους. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας ενασχόλησης για το τι θα γίνει και στο Ποτάμι -που είναι ένα κατ’ εξοχήν κόμμα του μεσαίου χώρου-, υπάρχουν πάρα πολλοί προβληματισμοί. Υπάρχει και μια αντίληψη που λέει ότι “ο κ. Μητσοτάκης δημιουργεί μια νέα εικόνα στο χώρο της παραδοσιακής δεξιάς”, το οποίο μπορεί να στηριχτεί στις εξαγγελίες του και μένει να αποδειχτεί. Ωστόσο, ο τρόπος που έδωσε τη μάχη του, ως υποψήφιος αρχηγός, είχε στοιχεία και ενός ριζοσπαστιμού πάντα στα πλαίσια της συνηρητικής παράταξης και ενός καινούργιου. Δεν λαΐκισε. Αν όλα αυτά αποδειχτούν στην πράξη»