Μια συζήτηση που θα κυριαρχήσει στην πορεία μέχρι τις εκλογές είναι αυτό της διακυβέρνησης της χώρας. Λογικό . Στις εκλογές δεν ψηφίζουμε σαν χόμπι, οφείλουμε να συναισθανόμαστε όλοι ότι με την συμμετοχή και την επιλογή μας ή με την αποχή μας διαμορφώνουμε όρους για να κυβερνηθεί η χώρα με τον τρόπο, τις πολιτικές και τα πρόσωπα που θέλουμε. Επιλέγουμε Κυβέρνηση και Πρωθυπουργό για μια τετραετία και όσον αφορά σ΄αυτές τις εκλογές με την συνείδηση ότι η χώρα έχει περάσει δώδεκα χρόνια αλλεπάλληλων δοκιμασιών ( χρεοκοπία, μνημόνια, πανδημία, ενεργειακή-οικονομική κρίση κ.ά) και δεν έχει την πολυτέλεια να ταλαιπωρηθεί με οποιοδήποτε τρόπο ( όπως το ερμηνεύει ο καθένας).
Απ΄ότι φαίνεται, υπάρχουν δύο προτάσεις που έχουν κατατεθεί. Η μία είναι σαφής, ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί μ΄αυτή ή διαφωνεί. Η Ν.Δ λέει ότι χρειάζεται αυτοδύναμη Κυβέρνηση. Αυτό απαιτεί 46.2% στις εκλογές με απλή αναλογική, κάτι αδύνατο και 37.3% στις δεύτερες, αν μείνουν εκτός Βουλής κόμματα που αθροιστικά θα πάρουν 8% (το χρησιμοποιούμε γιατί τόσο ήταν το 2019). Επομένως ο πολίτης γνωρίζει τα πεπραγμένα του Κ. Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης της Ν.Δ, θα ακούσει τις νέες προγραμματικές δεσμεύσεις, θα τα συγκρίνει όλα αυτά με τα αντίστοιχα του βασικού ανταγωνιστή (Α.Τσίπρας- ΣΥΡΙΖΑ) και θα αποφανθεί. Μια παρατήρηση: Είναι φανερό, ότι αν η Ν.Δ δεν συγκεντρώσει τουλάχιστον 34% στις πρώτες εκλογές, θα έχει πολύ δύσκολο έργο για να φτάσει σε ποσοστό αυτοδυναμίας στις δεύτερες εκλογές. Που βρίσκεται σήμερα; Σύμφωνα με τις τελευταίες δύο δημοσκοπήσεις πριν το Πάσχα (GPO και PULSE) στο 35%-35.6% σύμφωνα με τις αναγωγές του Europe Elects και με προβάδισμα 5.4%-5.6% έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς θα είναι λάθος να τα εκλάβει κάποιος σαν δεδομένα ποσοστά και αδιατάρακτα, με δεδομένα την υψηλή γκρίζα ζώνη, το ποσοστό του κόμματος Κασιδιάρη και που θα πάει αν δεν κατέβει και βεβαίως την δυναμική της εκλογικής περιόδου.
Η άλλη πρόταση είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για «προοδευτική συνεργασία». Είναι μια πρόταση που διακρίνεται από πολλές ασάφειες και προϋποθέτει πολλά ΑΝ… Έχει προγραμματική ασάφεια κατ΄αρχήν, αφού πουθενά δεν υπάρχει η αντίληψη, η πρόταση του προτείνοντος. Το «Μητσοτάκης ή Αλλαγή» είναι κάτι πάνω από αφηρημένο. Τι Αλλαγή; Με τι προγραμματικό πλαίσιο; Το θέμα είναι προσωπικά ο Μητσοτάκης; Τι είδους συσπείρωση θα δημιουργηθεί στο όνομα της αντίθεσης κατά ενός προσώπου; Εν πάσει περιπτώσει υπάρχουν πολλές ασάφειες, στις οποίες προστίθενται κι άλλες. Για παράδειγμα ο Α. Τσίπρας δηλώνει ότι αν είναι δεύτερος στις εκλογές με απλή αναλογική δεν θα το επιδιώξει. Γιατί άραγε αφού στην λογική της απλής αναλογικής συνυπάρχει το στοιχείο της δημιουργίας Κυβέρνησης και χωρίς το πρώτο κόμμα; Πως πιστεύει ότι μπορεί να περάσει πρώτος , όταν είναι δεύτερος από τις δημοσκοπήσεις του 2016 και σύμφωνα με τις δύο τελευταίες είναι πίσω 5.4%- 5.6%; Αλλά για να πάμε παρακάτω, με ποιους ακριβώς θα συνεργαστεί; Το ΠΑΣΟΚ λέει ότι δεν μπαίνει καν σε συζήτηση αν δεν πάρει ισχυρό διψήφιο, αλλά και αν το πάρει και συμφωνήσει προγραμματικά με κάποιον δεν θέλει για Πρωθυπουργό Μητσοτάκη ή Τσίπρα, δεν θέλει και τον Γ. Βαρουφάκη. Δεν θα κρίνουμε την πρόταση του ΠΑΣΟΚ τώρα. Ωστόσο, σημειώνουμε ότι αυτά που λέει, δεν φαίνεται να οδηγούν σε συνεργασία. Υπάρχει όμως και το ΜΕΡΑ 25 που κατονομάζει ο Α. Τσίπρας. Ωστόσο ο ίδιος ο Γ. Βαρουφάκης έχει αποκλείσει να στηρίξει Κυβέρνηση συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν με ψήφο ανοχής. Θέτει δε το θέμα ότι μια συζήτηση για Κυβέρνηση συνεργασίας θα προϋπόθετε μια ανοικτή προγραμματική συζήτηση για να διερευνηθούν τα σημεία σύγκλισης. Είναι πολλές οι ασάφειες σε μια χώρα που ο όρος «δημιουργική ασάφεια» έχει ταυτιστεί με οδό προς καταστροφικά αποτελέσματα. Δεν είναι αυτά εντελώς απαραίτητα να ξεκαθαριστούν στους πολίτες για να ξέρουν τι ψηφίζουν και που μπορεί να οδηγήσει η ψήφος τους; Σίγουρα πάντως προς το παρόν αυτή η ασάφεια στο σύνολό της αδυνατίζει πολιτικά και επικοινωνιακά την πρόταση και γι αυτό στην παράσταση νίκης προηγείται η Ν.Δ με 30%-35%.
Το ίδιο βεβαίως δεν πρέπει να κάνει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλει να το κάνει και το ΠΑΣΟΚ. Τι σημαίνει ακριβώς το δεν συζητάω για συνεργασία αν δεν πάρω ισχυρό διψήφιο; Και αν πάρει 9.9%; Πως ένα κόμμα ουσιαστικά λέει ότι σ΄αυτή την περίπτωση μπορεί να αφήνει ακυβέρνητη την χώρα και να μην συμβάλει; Και αφού επικαλείται την ευρωπαική εμπειρία και ειδικά την Γερμανία, αγνοεί ότι ο Γκένσερ αρχηγός κόμματος του 5%- 6% καθόριζε για πάρα πολλά χρόνια τις κυβερνητικές λύσεις; Πως εξαιρεί τον Γ. Βαρουφάκη λόγω δραχμολαγνείας, όταν ο Γ. Βαρουφάκης ήταν ο Υπουργός Οικονομικών της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στην κρίσιμη περίοδο όλης της λεγόμενης περήφανης διαπραγμάτευσης που οδήγησε στο 3ο Μνημόνιο; Σε ποια σημεία θα μπορούσε να έχει κοινά προγραμματικά στοιχεία, όταν η πολιτική τους απέχει έτη φωτός σε κρίσιμα ζητήματα όπως εξωτερική πολιτική, αμυντική θωράκιση της χώρας, γεωστρατηγική αντίληψη όπως φάνηκε στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, λειτουργία θεσμών, αντίληψη περί αρμών της εξουσίας; Έχει κρίσιμες ασάφειες και η τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ και ακόμα και αν «πιάσει» στις πρώτες εκλογές , δεν πρέπει να ξεχνάει ότι θα υπάρχουν και δεύτερες. Ας μην έχει ψευδαισθήσεις για τον ρόλο της τρίτης διερευνητικής. Θα φροντίσουν και οι δυο πρωταγωνιστές να την κάψουν από την πρώτη και δεύτερη διερευνητική.
Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Στην Πολιτική πρέπει να βλέπεις τα δεδομένα. Με τα αποτελέσματα των δυο ερευνών που αναφέραμε, οι έδρες κατανέμονται ως εξής: ΝΔ 110-113, ΣΥΡΙΖΑ 93-96, ΠΑΣΟΚ 34-36, ΚΚΕ 20-23, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ 13, ΜΕΡΑ 25 11-14, ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 10-14. ΤΙ σημαίνουν αυτά; Ότι το άθροισμα Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ είναι 146-147, ενώ τα αθροίσματα ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ 129-130 και ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΜΕΡΑ 25 141-143. Δεν προκύπτει δηλαδή καμία λύση για Κυβέρνηση συνεργασίας, αν δε κάποιο άθροισμα είναι πιο κοντά στο 151 είναι αυτό μιας συνεργασίας Ν.Δ- ΠΑΣΟΚ. Αυτή την στιγμή δηλαδή με τα ποσοστά αυτής της στιγμής οι δεύτερες εκλογές μοιάζουν αναπόφευκτες, στις δε δεύτερες – αν δεν έχει φτιάξει αυτοδύναμη Κυβέρνηση η Ν.Δ – το πρώτο κόμμα θα ενισχυθεί τόσο σε έδρες που μόνο μ΄αυτό κάποιος μπορεί να σχηματίσει Κυβέρνηση.
Ας το έχουν αυτό όλοι υπόψη γιατί η χώρα δεν μπορεί να μπει στην δίνη και τρίτων εκλογών, με τον Οκτώβριο να έχουμε ξανά εκλογές στην Αυτοδιοίκηση και λίγους μήνες αργότερα Ευρωεκλογές. Ούτε στην δίνη άλλων σεναρίων σαν κι αυτό για το οποίο γράφεται διακριτικά και δεν κατανοώ γιατί, περί Κυβέρνησης «ειδικού σκοπού». Ποιος είναι άραγε ο ειδικός σκοπός που πρέπει να γνωρίζουμε και αυτό σημαίνει συνύπαρξη κι άλλων δυνάμεων πέραν των τριών που προτείνεται από τον Α.Τσίπρα να συγκυβερνήσουν; Είναι πολλά που πρέπει να δώσουν απαντήσεις όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σοφόν το σαφές…..