Φαίνεται ότι το κυρίαρχο θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης, τους επόμενους μήνες, ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το θέμα των εμβολιασμών. Ηδη, οι πρώτες τροχιοδεικτικές βολές εξαπολύθηκαν από τον Παύλο Πολάκη που έσπευσε να μας πληροφορήσει ότι «ο εμβολιασμός δεν είναι πανάκεια» ζητώντας να έρθουν άμεσα στην Ελλάδα «ακόμα και χωρίς έγκριση από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκου» τα δύο φάρμακα με τα μονοκλωνικά αντισώματα.

Οι δηλώσεις Πολάκη προκάλεσαν τον ενθουσιασμό του Αντώνη Μυλωνάκη, βουλευτή της Ελληνικής Λύσης, που υποστήριξε ότι πρώτα πρέπει να έρθει το φάρμακο αντί για τον εμβολιασμό, που δεν πρέπει να είναι υποχρεωτικός. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο επικεφαλής της Ελληνικής Λύσης Κυριάκος Βελόπουλος αρνήθηκε να εμβολιαστεί και να προτρέψει «κόσμο προς τον θάνατο».

Η φράση «το εμβόλιο δεν είναι πανάκεια» έγινε αμέσως το σήμα κατατεθέν ποικιλώνυμων ιατρικών συνδικαλιστικών φορέων που επίσης αρνούνται τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Αυτονόητα, το υιοθέτησε και ο Αλέξης Τσίπρας.

Βρισκόμαστε, για ακόμα μια φορά, μπροστά στο φαινόμενο της σύγκλισης των αριστερών και δεξιών λαϊκισμών, στο φαιοκόκκινο φαινόμενο που για τόσα χρόνια ταλαιπώρησε αυτή τη χώρα. Στο μακρινό 2019, όταν ο κορωνοϊός ήταν άγνωστη λέξη, το τμήμα δημόσιας υγείας του πανεπιστημίου Queen Mary στο Λονδίνο οργάνωσε έρευνα σε 14 ευρωπαϊκές χώρες, την οποία συντόνισε ο Jonathan Kennedy, για τη σχέση των αντιεμβολιαστικών αντιλήψεων με τον πολιτικό λαϊκισμό. Η έρευνα αυτή, που τα αποτελέσματά της δημοσιοποιήθηκαν τον Φεβρουάριο του 2019, εντόπισε σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στην άνοδο του πολιτικού λαϊκισμού στην Ευρώπη και στις αντιεμβολιαστικές αντιλήψεις. Σύμφωνα με τον ερευνητή, στις τρεις χώρες που τότε είχαν ισχυρά λαϊκιστικά κόμματα (Ιταλία, Γαλλία, Ελλάδα) οι απόψεις εναντίον του εμβολιασμού είχαν την ισχυρότερη διείσδυση στον πληθυσμό. Η κεντρική διαπίστωση του ερευνητή ήταν ότι οι αντιλήψεις αυτές τροφοδοτούνται από συγκεκριμένες πολιτικές των λαϊκιστικών κομμάτων και βρίσκουν εύφορο έδαφος, ιδίως σε ομάδες του πληθυσμού, περιθωριοποιημένες και χωρίς δικαιώματα, που δυσπιστούν στους ειδικούς και τις ελίτ. Οπως επισήμαινε ο Kennedy ο επιστημονικός λαϊκισμός και ο πολιτικός λαϊκισμός εκπορεύονται από παρεμφερείς θέσεις και απόψεις. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικές οι απόψεις του Ντόναλντ Τραμπ, που ήδη, από το 2014, είχε γράψει σε tweet ότι «Υγιές μικρό παιδί πηγαίνει στον γιατρό, εμβολιάζεται με μεγάλες δόσεις πολλών εμβολίων, δεν αισθάνεται καλά και αλλάζει - ΑΥΤΙΣΜΟΣ. Πολλές τέτοιες περιπτώσεις!». Αυτές οι αντιεμβολιαστικές αντιλήψεις οδήγησαν σε παγκόσμια αναζωπύρωση των κρουσμάτων ιλαράς, που είχε σχεδόν εξαφανιστεί από τον επιδημιολογικό χάρτη.

Στην Ελλάδα, όλα αυτά τότε πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα, στα «ψιλά» της ειδησεογραφίας, με εξαίρεση ένα εξαιρετικό κείμενο της Τζίνας Μοσχολιού στο in.gr. Τώρα όμως που ο φαιοκόκκινος αντιεμβολιασμός αποκτά νέα δυναμική, σε ένα ευνοϊκό κοινωνικό υπόστρωμα, είναι απαραίτητη η κινητοποίηση της κυβέρνησης, αλλά και της κοινωνίας των πολιτών, προκειμένου να ανατρέψουν τη διαφαινόμενη εξάπλωση του φαινομένου.

Εμβολιασμός σημαίνει σεβασμό στο κοινωνικό συμβόλαιο που έχουμε συνάψει. Με την έννοια αυτή πρέπει να είναι υποχρεωτικός. Ηττοπαθείς δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, αλλά και του ίδιου του Πρωθυπουργού, ότι ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός, συγκροτούν ιδεολογική φυγομαχία στη μεγαλύτερη πρόκληση της νεωτερικότητας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παράλληλα, αφήνουν ελεύθερο το πεδίο στον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες λαϊκιστικές δυνάμεις που δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να υποδυθούν ότι είναι «η ηχώ της φωνής» των κάθε είδους αντιεμβολιαστών.