Ήταν δυσάρεστη έκπληξη για τους αναγνώστες των «Νέων» (8/3) η (ανα)δημοσίευση ενός κειμένου του Νίκου Μαρκάτου «Χαιρετισμοί… προς τη γυναίκα» τη φετινή μέρα γιορτασμού της «παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας». «Πιο πολύ από το χρήμα, πιο πολύ από τη δόξα, πιο πολύ από τον εαυτό μας αναζητούμε τα ωάριά τους. Όχι ασφαλώς για τη χαρά του σεξ και μόνο, αλλά για την μόνη ελπίδα μας να ολοκληρωθούμε και να περάσουμε το μήνυμά μας, όποιο έχει ο καθένας μας, στους αιώνες», γράφει, ανάμεσα σε πολλές άλλες, εξ ίσου προκλητικές ατάκες, ο αρθρογράφος.
Κι όλα αυτά γράφονται για να «τιμήσουν» τη γυναίκα στη σημερινή εποχή, την εποχή που τα τραγικά ρεκόρ των γυναικοκτονιών, των βιασμών και των κάθε είδους κακοποιήσεων σπάνε το ένα μετά το άλλο ξεπερνώντας στη χώρα μας και τις πιο αρρωστημένη φαντασία και που οι γυναίκες καλούνται ακόμα, από μειονεκτική θέση, να ξεπεράσουν τα ταμπού και τις προκαταλήψεις για να συμμετάσχουν ισότιμα στον κοινωνικό, επαγγελματικό και πολιτικό ανταγωνισμό.
Η μέρα της γυναίκας έχει ξεχωριστή σημασία φέτος που οι γυναίκες στην Ουκρανία τρέχουν με τα μωρά τους στην αγκαλιά - μερικές και με το όπλο στο χέρι- να σώσουν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους, μαζί και την ανεξαρτησία της πατρίδας τους. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην ομιλία της η ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου «τιμούμε εκείνες που έμειναν να πολεμήσουν για την πατρίδα τους, που αντιμετωπίζουν άοπλες τα ρωσικά τανκς όπως κι εκείνες που πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς κρατώντας απ’ το χέρι τα παιδιά τους για να ξεφύγουν από τον όλεθρο». Για τις ηρωικές αυτές γυναίκες της Ουκρανίας δεν περίσσεψε κανένας χαιρετισμός.
Αλίμονο αν η αποστολή που επιφυλάσσεται στις γυναίκες είναι να καλύψουν τον χώρο «αναζήτησης ωαρίων» για «να περάσουμε (εμείς οι άνδρες) το μήνυμά μας στους αιώνες», ή να συνειδητοποιήσουν ότι «είναι καλύτερα να είναι για μας (τους άνδρες) το μισό που μας λείπει» ή «να έχουν τον δύσκολο ρόλο του χορού στην τραγωδία των ανδρών», όπως γράφει ο κ. καθηγητής. Ένα μίγμα συντηρητικών και αναχρονιστικών απόψεων, μερικές από τις οποίες αγγίζουν τα όρια του σκοταδισμού. Θα περίμενε κανείς από έναν πρώην Πρύτανη λιγότερη προκλητικότητα προς την Ακαδημαϊκή κοινότητα και προς την κοινωνία. Κι ακόμα, θα αξίωνε μεγαλύτερο σεβασμό προς τους αναγνώστες της ιστορικής δημοκρατικής εφημερίδας της χώρας.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 11/03/2022
Πηγή: www.tanea.gr