«Φίλε! Μην αφήνεις παλιανθρώπους να μπουν στη χώρα μου!
Ύψωσε ως ασπίδα το κορμί σου, σταμάτα αυτή την ντροπιαστική εισβολή!
Οι ημέρες που ο Θεός υποσχέθηκε να σου προσφέρει θα ξημερώσουν,
Ποιος ξέρει, ίσως αύριο, ίσως νωρίτερα από αύριο.»
Απόσπασμα από προεκλογικό βίντεο του Ταγιπ Ερντογαν.
Αν κάποιος , ‘’εχθρός της Αριστεράς και υποτακτικός της Μέρκελ’’, όπως θα τον χαρακτήριζε με περισσή ευκολία ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σύσσωμος ο αυτο-αποκαλούμενος προοδευτικός χώρος του ‘’ αντι-μνημονιακού μπλοκ’’ παρέθετε το αρχικό απόσπασμα απο το προεκλογικό βίντεο του Τούρκου Πρωθυπουργού , χωρίς.. βιβλιογραφικές παραπομπές θα σχημάτιζε την εντύπωση πρόκειται για προεκλογική ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η μεγαλύτερη παθογένεια της ‘’Αριστεράς’’ στην πατρίδα μας είναι ότι στην εποχή της πιο βαθιάς κρίσης , παραγωγικού μοντέλου αλλά και ηθικής, που περνάει η πατρίδα μας επέλεξε να φλερτάρει και τελικά να νυμφευθεί με ότι πιο αναχρονιστικό , μισαλλόδοξο , παραχωχημένο και βαθιά συντηρητικό έχει να επιδειξεί η Ελληνική Κοινωνία. Σε μια εποχή όπου ο προοδευτικός χώρος θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή παραγωγής των πιο προηγμένων μοντέλων πολιτικής , ο Αλέξης Τσίπρας , αυτοπαγιδευόμενος στην μετριότητα την δική του και των συντρόφων του εστιάσε την πολιτική του αντιπαραθέση σε ένα καταστροφικό για την χώρα δίπολο , μνημόνιο-αντιμνημονίο , που συνετέλεσε όχι μόνο στην εμπέδωση ενός αρρωστημένου λαικισμού αλλά και στην απουσία ενός ειλικρινούς διαλογού για το πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και κυρίως που μπορούμε αλλά και θέλουμε να πάμε.
«Εδώ έγκειται και η σημασία του εγχειρήματος της ‘’Ελιάς’’ που απαιτείται να μετασχηματιστεί από συνασπισμό καταξιωμένων προσωπικότητων με καλές προθέσεις στον πόλο που θα ενώσει τις προοδευτικές δυνάμεις αυτού του τόπου γύρω από μια νεα εθνική αφήγηση. Εθνική αφήγηση που θα εχει στον πυρήνα της:την Ελευθερία στην δημιουργικότητα του ατόμου και παράλληλα στην δημιουργία κοινωνικών δομών προστασίας που δεν θα συντελούν στην συλλογική αποχαύνωση και την κοινωνική παθητικότητα»