Όπως έχει, πλέον, «θεσμοθετηθεί» η περίοδος της ΔΕΘ εγκαινιάζει και φέτος τη νέα κοινοβουλευτική χρονιά. Μια χρονιά που μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα κρίσιμη τόσο εξ αιτίας της τοξικότητας που κληρονομεί από το συγκρουσιακό κλίμα της προηγούμενης όσο και επειδή θα έχει στην ουσία προεκλογικό χαρακτήρα, εν όψει της κάλπης που θα στηθεί το αργότερο μέχρι την άνοιξη του ‘27. Οι κομματικές ηγεσίες θα επιδιώξουν, και από το βήμα της ΔΕΘ, να εδραιώσουν τη θέση τους στο πολιτικό σκηνικό με το βλέμμα στραμμένο στις δημοσκοπήσεις του Φθινοπώρου.
Η πολιτική αντιπαράθεση θα έπρεπε να επικεντρώνεται κυρίως στα πολλά και ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, στις πρωτοφανείς σύγχρονες προκλήσεις καθώς και στις επαπειλούμενες γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Ωστόσο, τα πρώτα δείγματα κομματικής γραφής δεν είναι ενθαρρυντικά. Η δημόσια συζήτηση στρέφεται περισσότερο σε ζητήματα που αφορούν στο χαμήλωμα του πήχυ της εκλογικής αυτοδυναμίας καθώς και στο ενδεχόμενο εμφάνισης νέων κομμάτων στο πολιτικό σκηνικό. Σε μια κρίσιμη στιγμή, για την Ελλάδα και την Ευρώπη, τα παραταξιακά συμφέροντα και οι προσωπικές φιλοδοξίες περισσεύουν. Τα παθήματα των μνημονίων φαίνεται ότι δεν έγιναν ποτέ μαθήματα.
Ίσως, θα έπρεπε να σκεφτεί κανείς πόσο αδύναμη θα μπορούσε να αποδειχθεί μια «αυτοδύναμη» κυβέρνηση που θα προέκυπτε από ένα διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό αποχής σε συνδυασμό με έναν όλο και πιο χαμηλό πήχυ αυτοδυναμίας. Η παντελής έλλειψη κουλτούρας συναινέσεων και συνεργασιών καθιστά μια ενδεχόμενη τέτοια αυτοδυναμία ακόμα πιο ανίσχυρη. Όπως επίσης θα έπρεπε να διερωτηθεί κάποιος και για τη χρησιμότητα της ίδρυσης νέων κομμάτων όταν αυτά δεν αποσκοπούν παρά σε ξεκαθάρισμα προσωπικών πολιτικών λογαριασμών ή στην προσπάθεια να «ξαναγραφεί» η πρόσφατη ιστορία την οποία η ελληνική κοινωνία βίωσε με τον πιο επώδυνο και περιπετειώδη τρόπο.
Όσο περισσότερο η κομματική αντιπαράθεση θα ξεμακραίνει από το πλαίσιο του υγειούς πολιτικού και ιδεολογικού ανταγωνισμού τόσο περισσότερο η κοινωνία θα παραμένει ευάλωτη στον ακραίο λαϊκισμό ο οποίος δεν έχει αφήσει ανεκμετάλλευτη καμιά από τις ευκαιρίες που του δόθηκαν στη μεταπολίτευση. Οι δημοσκοπικές έρευνες δεν αφήνουν περιθώρια επανάπαυσης. Μπορεί τα λαϊκιστικά συνονθυλεύματα να ανεβοκατεβαίνουν ανάλογα με τα εμβόλια, τα ξυλόλια και τις εκθέσεις της Πινακοθήκης αλλά συνεχίζουν να δηλητηριάζουν επικίνδυνα το πολιτικό κλίμα. Ένα από τα πιο κρίσιμα στοίχηματα των επόμενων εκλογών είναι η αποτροπή κάθε πιθανότητας να αναλάβει ο λαϊκισμός ρυθμιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας.
Το πελατειακό κράτος δεν κλονίστηκε κατά τη διακυβέρνηση της ΝΔ. Η ακρίβεια δεν δαμάστηκε με τα πρόστιμα και τα επιδόματα, οι κοινωνικές ανισότητες δεν μειώθηκαν από τη φορολογική της πολιτική. Το επιχείρημα «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν» απλώς στρώνει το δρόμο για την επιστροφή σε ένα παρελθόν που κανείς δεν θέλει να αναβιώσει. Είναι στο χέρι της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πείσει τους πολίτες ότι η δική της εναλλακτική κυβερνητική πρόταση είναι περισσότερο αξιόπιστη και αποτελεσματική. Η απάντηση στο πρόβλημα της σταθερότητας και της αναπτυξιακής πορείας της χώρας θα δοθεί μόνο μέσα από τη δημοκρατική πολιτική αντιπαράθεση - και συναίνεση όπου απαιτείται - και όχι από αυτόκλητους Μεσσίες ή τυχοδιώκτες λαϊκιστές.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 30/08/2025
Πηγή: www.tanea.gr