Για λόγους που δεν περιλαμβάνονται στη στοχοθεσία ούτε θα αναλυθούν στην προκείμενη, μη εξαντλητική, αναφορά η ελληνική πολιτεία συνεχίζει και συντηρεί ένα ιδιότυπο πλέγμα επιλεκτικών εξαιρέσεων και θετικών διακρίσεων υπέρ των κρατικών ένοπλων σωμάτων και των φορέων της ένοπλης άμυνας. Σε πολλές περιπτώσεις η σχετική εικόνα μπορεί να περιγραφεί ως «εκτός ή παρά τον νόμο εύνοια». Σημειωτέον ότι παλιότερα η προνομιακή κατάσταση περιλάμβανε συνολικά το δίκτυο των χαρακτηριζομένων άλλοτε ως «σωμάτων ασφαλείας». Ορισμένες διακριτικές προεκτάσεις τείνουν σήμερα να ισχύουν υπό καθεστώς εθιμικής αδράνειας.
Κυριότερη και κρίσιμη διαφοροποίηση που εξαιρεί τις ένοπλες δυνάμεις εντός του καθεστώτος λειτουργίας και εφαρμογής του θεσμικού πλαισίου της ελληνικής πολιτείας είναι η διατήρηση παράλληλων δικαστηρίων, εσωτερικής αστυνομίας, ειρκτών και ποινών για τα άτομα που στελεχώνουν τις ένστολες δυνάμεις της «Εθνικής Άμυνας». Επίσης, οι χώροι ενδιαίτησης, κατάκλισης αποκλείονται παντελώς από το χώρο εφαρμογής του αστικού δικαίου.
Ο ελληνικός στρατός με χρήματα που περιλαμβάνονται στον αστικό προϋπολογισμό συντηρεί παράλληλο σύστημα υγείας και νοσοκομεία, τα οποία αποτελούν σχεδόν περίκλειστο προνόμιο άβατο στην πολιτική κοινωνία. Εξίσου άβατο είναι και το status των Κέντρων Αποκαταστάσεως Απωλειών Υγείας (βλ. σχετικά και τις παρατηρήσεις σε ό,τι αφορά τα «ΚΑΟΑ»).
Οι ένστολοι φορείς, επαγγελματίες και έφεδροι, χαίρουν συνόλου προνομίων σίτισης και στέγασης, ενώ σε παράβαση του αστικού κώδικα κληρωτοί υποχρεώνονται σε παροχή μη στρατιωτικών και αναποζημίωτων υπηρεσιών σε λέσχες και εντευκτήρια των αξιωματικών.
Η στρατιωτική υπηρεσία κρίνεται ευνοϊκά στον υπολογισμό της κοινωνικής ασφαλιστικής αποζημίωσης, πράγμα που δημιουργεί καταχρηστικώς προφανή ζητήματα ισότητας εν σχέσει προς τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις και τα δικαιώματα στην ελληνική επικράτεια.
Εξαίρεση που δεν προάγει την ισοπολιτεία παρατηρείται και στη μη υπαγωγή σε εκτός υπηρεσίας αφοπλισμό των ιδιωτών (πολιτική άμυνα) ή ενστόλων των σωμάτων της «Εθνικής Άμυνας». Μάλιστα στην ιδιωτική ζωή τους οι προαναφερθέντες χαίρουν δωρεάν βλημάτων (σφαίρες), ενώ δεν υφίσταται εποπτεύουσα αστική αρχή για τη χρήση και κατοχή τού εν λόγω οπλισμού.
Η ελεύθερη πρόσβαση στις ελληνικές ακτές παρεμποδίζεται από τις παράλιες εγκαταστάσεις και τους περιφραγμένους και ένοπλα φυλασσόμενους παραθεριστικούς χώρους υπό την επωνυμία ΚΑΑΥ (Κέντρα Αναψυχής Αξιωματικών Υπαξιωματικών: ΚΑΟΑ στο παρελθόν). Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των τελευταίων παραμένει σε γενικές γραμμές ασαφές και σκιερό, με καταγγελίες περί καταπατήσεων και επίβουλης χρησικτησίας. ΕΛΑΣ και εισαγγελικές αρχές αρνούνται ή παραμερίζουν την εφαρμογή του νόμου σε πλείστες ανάλογες περιπτώσεις.
Ο εφοδιασμός, οι αγορές και συμβάσεις τών κατά τόπους στρατιωτικών παραγόντων και φορέων εξαιρούνται από τις εν γένει ισχύουσες διατάξεις για το ελληνικό δημόσιο. Το μονοπώλιο ΚΨΜ και στρατιωτικών πρατηρίων υπέρ του Μετοχικού Ταμείου Στρατού διαμορφώνει σκαιά ζώνη στις οικονομικές συναλλαγές, τις δαπάνες και τα προνόμια των επαγγελματιών του Υπουργείου της Εθνικής Άμυνας.
Εν κατακλείδι: η ελληνική πολιτεία καλλιεργεί έναν ειδικό χώρο αυτοκατάργησης και αυτοπαραμερισμού της ως sanctum fanum ενώπιον του νόμου. Η μείωση ισχύος των αστικών κανόνων στην Ελλάδα όπως δείξαμε παραπάνω συνεπάγεται την ανανταπόδοτη διάδραση των πολιτικών θεσμών με την εν γένει αστική κοινωνία κατά απογοητευτικό βαθμό.