Μας ήρθε λοιπόν και πάλι ο Σεπτέμβρης, ζεστός και μάλιστα πολύ ζεστός και όλων το μυαλό ξανά περί τη ΔΕΘ κινείται.

Σε επίπεδο λαϊκό, η μεγάλη διαμάχη στην πόλη της Θεσσαλονίκης κινείται γύρω από το πελώριο δίλλημα τι θα γίνει με τον χώρο που καταλαμβάνει η ΔΕΘ , που άλλοι προτείνουν να φύγει από την περιοχή και να πάει δυτικά ενώ άλλοι, να αποκτήσει εμπορικό κέντρο, ξενοδοχείο και επιπλέον εκθεσιακό κέντρο μικρού βεληνεκούς.

Η διαμάχη παίρνει διαστάσεις , καθόσον οι διάφοροι συμμετέχοντες , ο καθένας με τα κέφια του, προτείνει τη συνέχεια που τον ενδιαφέρει. Και η διελκυστίνδα συνεχίζεται και θα συνεχίζεται έως ότου βρεθεί κάποια λύση, που δεν πρόκειται να βρεθεί όσο κα αν τη ψάχνουν γιατί ποτέ δεν υπήρξε το πραγματικό αντικείμενο του πόθου τους. Κανενός.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, του Αλεξάνδρου και της Αλίκης, την πρώτη χρονιά που ήρθε στην Έκθεση ως πρωθυπουργός, τον βρήκε η στραβή , που λέμε, και έπεσε το ελικόπτερο με τον Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας και τα πάντα σκιάστηκαν, από αυτό το δυστύχημα.

Τη δεύτερη χρονιά όμως που ήρθε, ήταν πολύ μελετημένος, στην κυριολεξία , διότι για πρώτη φορά, ξεστόμισε τη αλήθεια που ήθελε αυτό το πανηγύρι στη Θεσσαλονίκη , που έχει κόστος τεράστιο «Καλό είναι να σταματήσει και να αντικατασταθεί με κάτι πιο παραγωγικό και αποδοτικό».

Ναι το τόλμησε και θα το έκανε, γιατί υπήρξε πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, γύρω από το θέμα, με πολύ σοβαρά συμπεράσματα.

Και ποιος το σταμάτησε;

Από την μια μεριά η γραφειοκρατία και από την άλλη ο κουμπάρος ιδιοκτήτης ξενοδοχείου , μεγάλης φίρμας

Ναι, αυτού του τύπου τα μασκαραλίκια, σε αυτή την πόλη, ανεβάζουν και κατεβάζουν εξουσίες.

Είναι τόσα πολλά τα παραδείγματα, που θα βαρεθείτε να τα διαβάζετε.

Συνέχισε το πανηγύρι ως έχει. Χωρίς να προσφέρει το οτιδήποτε και εμείς ως λαός περιούσιος κάθε Σεπτέμβρη , σαν και εκείνο το καταπληκτικό έργο που σημάδεψε τη νιότη μας και την αριστερή μας παλάμη, «ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη» περιμέναμε με το χέρι στη σκανδάλη και βαρούσαμε τον εκάστοτε πρωθυπουργό που ερχόταν και μας έπρηζε. Το χειρότερο δε, ποτέ δεν έφερε κάτι καινούριο να πει, ποτέ δεν άντεχε γιατί τόσος ήταν, να προτείνει αυτή τη περίφημη αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Του τρόπου λειτουργίας της οικονομίας και του κράτους

Και αφήστε τα παραμύθια, για τις αλλαγές που θα έπρεπε να έχουν γίνει τρακόσια χρόνια πριν κι εμείς πανηγυρίζαμε, μαζεύοντας τα χαρτάκια, που μοίραζαν οι διάφορες επιχειρήσεις με τα ιλουστρασιόν χαρτάκια, στα περίπτερά τους.

Ακόμη και αυτά όμως στην Αθήνα τυπώνονταν.

Το πήρατε χαμπάρι;

Σιγά να μην το πάρετε.

Σας ενδιέφερε ποτέ ο ανταγωνισμός και η παραγωγικότητα όπως εξελίσσονταν μεταξύ των δύο πόλεων;

Σιγά να μην σας ενδιέφερε . Γι αυτό σιγά-σιγά ο παραγωγικός ιστός μετοίκισεν εις στο κλεινόν άστυ και πήρε παραμάζωμα και το εκθεσιακό προϊόν, αν θέλετε, γιατί πλέον οι εκθέσεις οι ενδιαφέρουσες και οι σοβαρές γίνονται πλέον στην Αθήνα.

Και σημαδεύαμε τον εκάστοτε πρωθυπουργό χωρίς να παίρνουμε υπόψη ότι κανένας κερατάς , και από όλα τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης , δεν είχε να προτείνει τίποτε απολύτως το ουσιαστικό , τίποτε όμως, λέμε.

Γιατί ;

Γιατί, κινούνταν πάντοτε χωρίς ιδέες και προτάσεις , τεμπέληδες που ποτέ δεν νοιάστηκαν, εάν υπάρχει πιθανότητα να προτείνουν μια θετική διέξοδο, στο άθλιο αδιέξοδο που έχει πέσει η χώρα μας.

Ενοχλούνται κάποιοι, για το ότι το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης , συμφώνα και με τις οδηγίες και τα μέτρα «κάντε ότι θέλετε» της Ευρώπης, πήγαν σε ελάχιστε τσέπες και όχι στην παραγωγή όπως θα έπρεπε.

Ο άλλος εγκαινίασε τρία κελύφη από μπετόν, αδειανά . Εγκαινιάστηκαν ως μελλοντική πολεμική βιομηχανία με την προσμονή της είσπραξης, κάποιων δις, σύμφωνα με την υπόσχεση του πρωθυπουργού, πριν λίγο καιρό.

Και κάτσε εσύ να περιμένεις αλλαγές και βελτιώσεις, στο παραγωγικο μοντέλο.

Κανέναν δεν τον νοιάζει ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του τριημέρου.

Ξενοδόχοι θα παρουσιάσουν πληρότητες μέχρι και εκατό τοις εκατό.

Στην εστίαση, θα ξεμπαρκάρουν, ότι έχει στοκαριστεί από το καλοκαίρι και την περίοδο της αναδουλειάς, στις καταψύξεις.

Τα ρουχάδικα ήδη βγάλαν και αυτά το δικό τους στοκ και γεμίσαν τις βιτρίνες.

Μόνον οι παρέες των πιθανών διαδηλώσεων που θα προκύψουν, αρκούν για να ξετινάξουν τις «ευκαιρίες».

Και μόνον τα κωλομάγαζα, σε ανατολή και δύση να σκεφτεί κανείς τους τζίρους, που θα κάνουνε και τις νιχούδες που θα βγουν με τις Πόρσε, για να τρακάρουν στους δρόμους, αρκεί σαν απολογισμός για να είναι όλοι ευτυχισμένοι.

Όπως η πληθώρα των κατοίκων αυτή της χώρας, ζητάει πανεπιστήμια σε κάθε χωριό και κωμόπολη, για να μπορούν να νοικιάζουν σπηλιές και υπόγεια, στους φοιτητές και να κονομάνε, έτσι και οι Σαλονικιοί θέλουν να γίνονται οι εκθέσεις άνευ περιεχομένου , αρκεί να έρχονται επισκέπτες, έξι, επτά φορές τον χρόνο, να τα παίρνουν όλα αμπάριζα , να δουλεύουν τα μαγαζά και να τελειώνουν τα καλαμπούρια οτι θα πάρουν την έκθεση και θα την πάνε αλλού.

Πάρτε το χαμπάρι, δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτε. Ούτε το παραγωγικό μοντέλο ούτε το όποιο μοντέλο έχετε στο μυαλό σας. Θέλουμε Έκθεση ΔΙΕΘΝΗ να γεμίζει ο τόπος κόσμο, να έρχονται οι βι αι πι επισκέπτες και να οργανώνουν πάρτι , να πανηγυρίζουν οι μαγαζάτορες λέγοντας ,δήθεν ξεθεωμένοι, «από την κούραση λόγω της πολλής δουλειάς στο ταχυφαγείο τους.

Άρα : Τέρμα η γκρίνια , γουστάρω να λιμνάζουμε στη ίδια λάσπη όπως επί δεκαετίες.