Η υπαρκτή υπόθεση των υποκλοπών/παρακολουθήσεων έχει, πλέον βρεθεί για τα καλά στις μυλόπετρες μικροκομματικών και μικροπαραγοντικών παιχνιδιών.
Έγραφα τον περασμένο Αύγουστο πως «αν οι πολιτικοί παίκτες θέλουν πραγματικά τη διαλεύκανση της υπόθεσης τρόποι υπάρχουν. Αν, όμως, επιζητούν αποκλειστικά την πολιτική εκμετάλλευση μπορούν να ρίχνουν τουφεκιές στον αέρα όπως τα περί δημόσιας ανακοίνωσης ή αν θέλουν τη συγκάλυψη μπορούν να αρκούνται στη μελλοντολογία και στο "και εσείς βασανίζατε τους μαύρους". Σε αυτή την περίπτωση η αλήθεια θα βρεθεί μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης.».
Δυστυχώς εδώ έχουμε φτάσει.
Το τελευταίο επεισόδιο του σχετικού σήριαλ ήταν η αίτηση του επικεφαλής της ΑΔΑΕ κ. Ράμμου να ενημερώσει την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, η οποία προκάλεσε την αποχώρηση (με το... αζημίωτο) με κραυγές περί αντισυνταγματικής εκτροπής του ΣΥΡΙΖΑ από τη συνεδρίαση, η οποία θα εξέταζε τις καταγγελίες ΚΚΕ για συνακροάσεις επί των ημερών του. Την επομένη, βέβαια, ο κ. Ράμμος με νέα του επιστολή διευκρίνισε πως είναι στη διακριτική ευχέρεια της Επιτροπής το πότε θα τον καλέσει, γειώνοντας, εκ των υστέρων, τις προηγηθείσες κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ.
Είχε προηγηθεί επιστολή του κ. Ράμμου προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης με την οποία ζητούσε διευκρινίσεις για το τριμελές όργανο που προβλέπει ο νέος νόμος όσον αφορά την ενημέρωση -κατόπιν τριετίας- παρακολουθουμένων, η οποία εξελήφθη ως διορθωτική προηγούμενων δηλώσεών του, ιδιαίτερα σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, αποδεχόμενος πως δεν ανήκει στις αρμοδιότητες της ΑΔΑΕ η ενημέρωση.
Όμως το αίτημα Ράμμου για ενημέρωση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας αφορούσε, όπως διευκρίνισε στη δεύτερη επιστολή του, τους ελέγχους που είχε διενεργήσει σε παρόχους για την παρακολούθηση συγκεκριμένων προσώπων προ της γνωμοδότησης Ντογιάκου.
Μάλιστα, σε φιλοσυριζικά sites αλλά και σε κοινωνικά δίκτυα δημοσιεύονταν φωτογραφικές πληροφορίες περί αυτών των ελέγχων. Το ακόλουθο παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό: «... το News24/7, το περασμένο Σάββατο, αποκάλυψε ότι σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η ΑΔΑΕ, αφού πραγματοποίησε ελέγχους στους τρεις μεγάλους τηλεφωνικούς παρόχους, διαπίστωσε την παρακολούθηση των τηλεφώνων έξι προσώπων σε κορυφαία θεσμικά αξιώματα. Μεταξύ αυτών, βρίσκεται ένας εν ενεργεία υπουργός, ένας στρατηγός των Ενόπλων Δυνάμεων του οποίου η σιωπή για την υπόθεση των υποκλοπών έχει προκαλέσει πολιτική κόντρα, αξιωματικοί που χειρίζονται υποθέσεις εξοπλιστικών κι επίσης ένας πρώην σύμβουλος θεμάτων εθνικής ασφάλειας, ο οποίος απομακρύνθηκε από τη θέση του εξαιτίας δηλώσεων που δεν συμφωνούσαν με το αφήγημα της κυβέρνησης ...»!
Είναι ηλίου φαεινότερο πως πληροφορίες αυτού του είδους μόνο από την ίδια την ΑΔΑΕ -φύλακα, κατά τα άλλα, του απορρήτου- μπορούν να έχουν διαρρεύσει/διοχετευθεί. Κι αν το απόρρητο δεν μπορεί να το διασφαλίσει ως οφείλει ιδρυτικά η ΑΔΑΕ, είναι πέραν κάθε συζητήσεως τι μέλλει γενέσθαι όταν το «αποτέλεσμα των ελέγχων» φτάσει στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας. Με όλα αυτά, βέβαια, η -υποτίθεται αποδεκτή- ρύθμιση περί ενημέρωσης στην τριετία καταργείται στην πράξη.
Πέραν αυτού, όμως, υπάρχει ένα ακόμα πιο σημαντικό θέμα. Από τη στιγμή που ο ίδιος ο κ. Ράμμος έχει αποδεχθεί πως για την ενημέρωση, έπειτα από τρία έτη, παρακολουθουμένων, αρμόδιο είναι το τριμελές όργανο που ορίζει ο καινούριος νόμος στο οποίο συμμετέχει και ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ, δεν είναι προφανές πως οι έλεγχοι της ανεξάρτητης αρχής οφείλουν να αφορούν πρωτίστως αν έχουν ακολουθηθεί τα προβλεπόμενα για τις παρακολουθήσεις και όχι το ποιοι έχουν παρακολουθηθεί;
Είναι, βέβαια, προφανές πως η κυβέρνηση τα έχει κάνει μαντάρα στην υπόθεση των παρακολουθήσεων. Τα λάθη της ξεκινούν από την υπόθεση Ν. Ανδρουλάκη που έπρεπε να έχει βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος να διευκρινισθεί/ενημερωθεί. Έπειτα έπρεπε να υπάρξει μεγαλύτερη διαβούλευση για τον καινούριο νόμο με συμμετοχή και της ΑΔΑΕ ενώ ορισμένα στοιχεία του (τριμελές όργανο, τριετία κ.ά.) θα έπρεπε να είναι διαφορετικά.
Τούτων όλων δοθέντων είναι πιστεύω εύλογο το εισαγωγικό σχόλιο πως η υπόθεση έχει βρεθεί στις «μυλόπετρες μικροκομματικών και μικροπαραγοντικών παιχνιδιών» και η αλήθεια «μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης».
Λύση από ότι φαίνεται μπορεί, πλέον, να δώσει όχι το πολιτικό σύστημα αλλά η Δικαιοσύνη σχετικά με τη νομιμότητα ή μη κάποιων παρακολουθήσεων και το Συμβούλιο της Επικρατείας σχετικά με τη συνταγματικότητα ή μη του νόμου.
Πηγή: www.facebook.com