Από τη μια χαίρονται που κέρδισε η εθνική Ελλάδας στο μπάσκετ, από την άλλη δυσκολεύονται να πουν «έξω οι Αντετοκούμπο» - όταν νικάς όλα τρέχουν αλλιώς!

• Ο Γ. Αντετοκούμπο ως παράτυπος αφρικάνος πωλούσε ρολόγια στην Ερμού στο κέντρο της Αθήνας, άρα οι τύποι αυτοί κανονικά έπρεπε να πανηγυρίζουν μόνο τα καλάθια του Σλούκα ή του Παπανικολάου και να είχαν στα χέρια κάτω όταν θα έβαζε καλάθι ο Γιάννης, ο Θανάσης, ο Κώστας. Αυτό λέει η λογική. Τι λέει όμως η παράνοια; Ο αρχηγος της «χρυσής αυγής» Ν. Μιχαλολιάκος σχολίασε την πρώτη εμφάνιση Γ. Αντετοκούμπο με την εθνική Ελλάδας: «Αλλά φαίνεται πως ο Θεός είναι Έλληνας γιατί στο τρίτο παιχνίδι που έπαιξε, χάσαμε και δεν έβαλε ούτε έναν πόντο»! (πηγή: sport-fm.gr, 28/8/13)

• Κάθε παρανοϊκή ιδέα, όταν την δεις ψύχραιμα, είναι για πλάκα. Είναι οι γονείς Αντετοκούμπο που έφυγαν από την Νιγηρία, ή από το νότιο Σουδάν (Γκάμπριελ), ή κάποιοι άλλοι από την Γκάνα (Νίκο Γουίλλιαμς) ή κάποιοι από το Καμερούν (Σ. Ετό) ή την Αλγερία (Ζ. Ζιντάν) και έτσι τα παιδιά τους γέμισαν την εθνική Γαλλίας στο μπάσκετ με αφρικάνικης καταγωγης παίκτες-μόνο ο προπονητής της εθνικής τους λευκός.

• Ο πλανήτης ήταν ένα ταξίδι μιας εβδομάδας με το καράβι από την γηραιά Ήπειρο μέχρι την Νέα Υόρκη, τώρα όλα γίνονται αλλιώς-τα ταξίδια, νόμιμα, παράνομα, (Μαρόκο, Ισπανία). Η ανάγκη για την επιβίωση ωθεί σε πράξεις απερίγραπτες (Θέουτα, Μελίγια), είναι το πάθος να δώσουν στα παιδιά τους μια καλύτερη ζωή. Οι αφηγήσεις Ρόμελου Λουκάκου (Βέλγιο) ή Νίκο Γουίλιαμς (Γκάνα, Ισπανία) πραγματικά συγκλονίζουν. Αυτή, βέβαια η αναπροσαρμογή, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, όπως όλοι γνωριζουμε. Αντίθετα, αυτή η μεταβατική περίοδος προκαλεί ισχυρές πολιτικές συγκρούσεις, εκλογικές εκρήξεις, νέες πολιτικές συμμαχίες, αναζήτηση λύσεων από τα ευρωπαϊκά κράτη, άλλοτε φόρμουλες που λειτουργούν, άλλοτε λύσεις που αποτυγχάνουν και μερικώς αναπροσαρμόζονται- Δουβλίνο, 1, 2. Η μεταβατική αυτά περίοδος θα κρατήσει επί μακρόν, δεν θα γυρίσουμε στην εποχή του κράτους-φρούριο

• Ο πιο δικός μας κόσμος έχει τις δικές του ανατροπές: Κύπρος: παλιά Ονησιφόρου ή Τζιωρτζής, τώρα Μίλαν Τραϊκοβιτς, ή Ελένα Κουλιτσένκο. Πιθανότητα για μετάλλια στα στίβο αναμένεται από παιδιά που δεν άκουσαν κάτι για τον Ευαγόρα τον Σαλαμίνιο, όμως τρέχουν με την σημαία της Κύπρου στο στήθος, κερδίζουν το χειροκρότημα του Ε/Κ θεατή, να μια χειροπιαστή αλλαγή στις συνειδήσεις των ανθρώπων.

• Τα υπερεθνικά σχήματα οργάνωσης για να επιβιώσουν στο διεθνή ανταγωνισμό και να κρατήσουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, χρειάζονται μεταναστευτικά χέρια-αλλιώς το βιοτικό τους επίπεδο πέφτει. Οι μετακινήσεις κόσμου είναι αναπόφευκτες, γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να γίνονται με κανόνες και προϋποθέσεις. Διαφορετικά σε χώρες, όπως λ.χ. η Ελλάδα, ο αθλητισμός θα γύριζε στις εποχές που ανθούσαν τα εργαστήρια στην Ηλιούπολη, (στόχος η άρση στην άρση βαρών)

• Οι ιστορίες αυτές είναι σκληρές, πολλά έχουν μείνει στην εποχή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ- αστυνομική βία κατά μαύρων στις ΗΠΑ, οι προκαταλήψεις, τα στερεότυπα παραμένουν χαραγμένα στις σκέψεις πολλών ανθρώπων, η παιδεία. Γι’ αυτό οι μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο Ρέι Τσαρλς, η Μίριαμ Μακέμπα, ο Γιουσέιν Μπολτ, ο Γιάννης Αντετοκούμπο, ο Μάικλ Τζόρνταν, ο Κέντρικ Ναν και τόσοι άλλοι, προσφέρουν μαζική ενίσχυση στην έννοια της ισότητας γιατί ευκολότερα περιορίζουν τα «χρώματα» και αναδεικνύουν την ανθρώπινη αξία!