1. Οι πρόσφατες εκλογές επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματα της 21ης Μαΐου και ολοκλήρωσαν έναν προσωπικό θρίαμβο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός την επόμενη τετραετία θα κυβερνά,κατ’ ουσίαν,χωρίς εξωτερικούς ή/και εσωτερικούς αντιπάλους. Αν δεν υπάρξουν πάλι εξωγενείς μεγακρίσεις τα αποτελέσματα της δεύτερης διακυβέρνησής του θα εξαρτηθούν πρωτίστως από τον ίδιο, το σχέδιο και την αποφασιστικότητά του. Το άλλοθι των αρχαϊσμών σε κράτος, κοινωνία και κόμμαούτε ισχυρό θα είναι ούτε και πειστικό.
2.Όποιος δεν το καταλαβαίνει πως οι δεύτερες εκλογές επισφράγισαντην αλλαγή εποχής που ξεκίνησε την 21η Μαΐουδεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει. Η ελληνική κοινωνία άφησε οριστικά πίσω της την περίοδο της αντιμνημονιακής κινητοποίησης/παράνοιας και των πολιτικών της παρακολουθήματων/δημιουργημάτων, όπως έδειξεκαι η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ.Η κοινωνία επένδυσε σε ένα διαφορετικό μέλλον, ένα μέλλον ανάπτυξης, ευημερίας, κοινωνικής συνοχής, ασφάλειας, σταθερότητας και κοινωνικής κινητικότητας. Τα δείγματα για αυτή τη στροφή της κοινωνίας είχαν φανεί από το 2016 με την εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ..Οι δημοσκοπήσεις τα φανέρωναναλλά οι «αντίπαλοι» τις πετροβολούσαν σαν στημένες.
3.Πρόκειται για αλλαγή με ιστορικό βάθος. Οι διπλές εκλογές του 23 έχουν πολλά κοινά στοιχεία με τις εκλογές του 81. Δημιούργησαν ένα εντελώς καινούριοπολιτικοκοινωνικό τοπίο. Η εκλογική κυριαρχία της Ν.Δ. είναι καθολική, ακόμα και σε παραδοσιακά δύσκολες για αυτήν περιοχές, όπως οι «λαϊκές» περιφέρειες και Δήμοι ή/και η Κρήτη και η Αχαΐα. Υπάρχουν, βέβαια, διαφορές. Αφενός η Ν.Δ. προϋπήρχε στην κυβερνητική εξουσία και στις εκλογές διεύρυνε καθοριστικά την κυριαρχία της. Αφετέρου -σε αντίθεση με το 81- η αντιπολίτευση είναι τώρα κατακερματισμένη και μεσαίων ή μικρών μεγεθών.
4.Το πολιτικό σκηνικό από το σύστημα του μικρού ή καχεκτικού δικομματισμού ή του ενάμιση κόμματος πέρασε στο -κατά Ντιβερζέ- σύστημα του κυρίαρχου κόμματος (Σ.1). Η στρατηγική Μητσοτάκη να διευρύνει τη Ν.Δ. και να καλύψει έναν ευρύτερο της Κεντροδεξιάς χώρο δικαιώθηκε σε απόλυτο βαθμό (Σ.2). Κι αυτό μαζί με την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, τη διατήρηση του ΠΑΣΟΚ σε μικρομεσαία επίπεδα και την ύπαρξη πολλών μικρών ακροδεξιών κομματιδίων, του δίνει την απόλυτη πολιτική ηγεμονία.Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως το σύστημα του κυρίαρχου κόμματος θα μακροημερεύσει και θα "μονιμοποιηθεί". το ενδεχόμενο αυτό εξαρτάται από την απόδοση του κυβερνητικού έργου, από την σταθεροποίηση/ισχυροποίηση της κεντρώας μετατόπισης της Ν.Δ. αλλά και από τις όποιες ανακατατάξεις και διεργασίες στον κεντροαριστερό χώρο.
5. Η είσοδος τριών ακροδεξιών κομματιδίων και της «μουσολινικής» Πλεύσης Ελευθερίας προφανώς δεν είναι ό,τι καλύτερο για την ποιότητα και τις ισορροπίες του Κοινοβουλίου και ο κ. Τασούλας έχει την ειλικρινή... συμπάθειά όλων για το δύσκολο έργο που είναι μπροστά του. Όμως, η απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να αναγορεύσει αυτή την παράμετρο στο μείζον γεγονός των εκλογώνσυνιστά οφθαλμοφανή αντιπερισπασμό, ώστε να αποφύγει τη συζήτηση για τα αίτια της κατάρρευσης και συντριβής του. Όχι μόνο επειδή τα αποτελέσματα των διπλών εκλογών του 2012 είχαν δώσει ανάλογα ποσοστά στα κόμματα της ακροδεξιάς ούτε επειδή συγκυβέρνησαν με ένα από αυτά και έκλεισαν επανειλημμένα το μάτι (και πρόσφατα) στο δεύτερο και χειρότερο από αυτά. Επιπλέον, η είσοδος όλων αυτών των κομμάτων στις χθεσινές εκλογές στη Βουλή οφείλεται και στις -ελέω απλής αναλογικής- διπλές εκλογές. Είχα γράψει πως οι πολίτες ψήφισαν τον Μάϊο με απλή αναλογική λες και ψήφιζαν με ενισχυμένη και υπάρχει κίνδυνος τον Ιούνιο να γίνει το αντίστροφο. Αυτό και έγινε. Έχοντας σίγουρη την αυτοδυναμία της Ν.Δ. και την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ μια σημαντική μερίδα πολιτών αποφάσισε είτε να απέχει είτε να ψηφίσει χαλαρά δίνοντας στήριξη σε διάφορα ακραία και παλαβάσχήματα. Τέλος, όπως είχα γράψει μετά και το δυστύχημα των Τεμπών,σχετικά με την τοξική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, «... εκείνο που, κυρίως, θα πετύχει η «προσπάθεια αναβίωσης» του παρελθόντος θα είναι να θεριέψουν τα άκρα ...», με δεδομένο πως ο ίδιος θεωρείται πια μέρος του συστήματος. Αυτό και έγινε. Η εχθροπάθεια έβλαψε τον ίδιο αλλά απεδείχθη μεταδοτική ασθένεια.
Σ.1 Πολλοί συγχέουν το λεγόμενο σύστημα του κυρίαρχου κόμματος με μονοκομματικά ή illiberalπολιτικά συστήματα. Δεν είναι, όμως, έτσι. Ο ΜωρίςΝτιβερζέ, αυτή η πρωτοποριακή μορφή των πολιτικών επιστημών,όταν εισήγαγε τον όρο είχε στο νου του τους σοσιαλδημοκράτες της Σκανδιναβίας και ιδιαίτερα της Σουηδίας και τους Χριστιανοδημοκράτες της Ιταλίας.
Σ.2 Είναι προφανές πως η κεντρώα μετατόπιση της Ν.Δ. άφησε -παρά τις προσπάθειες- χώρο στα δεξιά της για να ανθίσουν αρκετά ακροδεξιά λουλούδια. Κι αυτό αποτελεί ένα ακόμα δείγμα της πολιτικής μυωπίας του ΣΥΡΙΖΑ που επί τέσσερα χρόνια κατήγγειλε τον... ακροδεξιό Μητσοτάκη.
(*) Στηριγμένο σε ανάρτηση στο Facbook