Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι σεβαστές. Τελεία, παράγραφος.
Όμως, οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης δεν είναι α λα καρτ. Είναι όλες σεβαστές, όχι μόνο εκείνες με τις οποίες συμφωνούμε.
Οι αποφάσεις της δικαιοσύνης κρίνονται ελεύθερα από κάθε πολίτη. Τελεία, παράγραφος.
Δεν επιβάλλουν σιωπητήριο ούτε απαιτούν αυτοκριτική από όποιον είχε/έχει διαφορετική γνώμη/άποψη. Αν ήταν έτσι, για να χρησιμοποιήσω ένα πρόσφατο παράδειγμα, όσοι μιλούσαν/με για «σκευωρία Novartis” θα έπρεπε να «αυτοπυρποληθούν/με», εξαιτίας των αποφάσεων του Δικαστικού συμβουλίου και όχι μόνο.
Αφορμή για τα προηγούμενα αποτελεί η πρόσφατη απόφαση για την υποθεση Ινδαρέ έπειτα από την οποία ...αχός βαρύς ακούστηκε και πολλά τουφέκια έπεσαν. Τα... τουφέκια είχαν ως αφορμή, κυρίως, την εισαγγελική αγόρευση και δευτερευόντως την απόφαση του Δικαστηρίου. Από μια πλευρά δικαίως, αφού η πρώτη προσομοίαζε σε αγόρευση της υπεράσπισης, κάτι που δε συνέβη και με την απόφαση.
Όπως έγραψε, όχι κάποιο φιλοκυβερνητικό έντυπο αλλά η Εφημερίδα των Συντακτών «... Αθώοι λόγω αμφιβολιών κρίθηκαν ο Δημήτρης Ινδαρές και οι δύο γιοί του από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων, το οποίο διατήρησε «επιφυλάξεις» για το εάν τελέστηκαν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούνταν. Νωρίτερα, η εισαγγελέας πρότεινε την αθώωση τους «όχι λόγω αμφιβολιών, αλλά γιατί δεν τέλεσαν τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται». «Υπέστησαν ωμή αστυνομική βία και ήταν τα εξιλαστήρια θύματα μιας οργανωμένης αλλά μη επιτυχημένης αστυνομικής επιχείρησης» τόνισε ...».
Για να έχουμε, βέβαια, μια πιο πλήρη εικόνα πρέπει να περιμένουμε την καθαρογραφή της απόφασης του Δικαστηρίου.
Προς το παρόν ας σταθούμε σε κάτι άλλο. Για την υπόθεση Ινδαρέ υπάρχει και άλλη μία απόφαση της 19ης Ιανουαρίου του 2021 της Εισαγγελέως Εφετών κ. Σιδηροπούλου, έπειτα από την αρχική κρίση της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών. Για αυτή την απόφαση, όμως, ούτε αχός βαρύς ακούσθηκε ούτε πολλά τουφέκια έπεσαν.
Η απόφαση αφορούσε τη μήνυση της οικογένειας Ινδαρέ κατά 6 ανδρών των ΕΚΑΜ οι οποίοι συμμετείχαν στην επιχείρηση εκκένωση της κατάληψης. Η μήνυση έγινε για απλή σωματική βλάβη, απειλή, εξύβριση, παραβίαση οικογενειακού ασύλου, φθορά ξένης ιδιοκτησίας και άσκηση παράνομης βίας.
Η μήνυση απερρίφθη ως ουσιαστικά αβάσιμη και από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών και από την Εισαγγελέα Εφετών με την απόφαση ΠΡΦ 20-734, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρεται «... οι εγκαλούμενοι αστυνομικοί ενήργησαν στο πλαίσιο των καθηκόντων τους (..) κάνοντας χρήση βίας, όχι όμως μεγαλύτερης από αυτή που ήταν ευλόγως αναγκαία για την σύλληψη, γεγονός που αβίαστα προκύπτει και από την έκταση των διαπιστωθεισών σωματικών βλαβών, αφ’ ετέρου δε, ο ισχυρισμός των εγκαλούντων ότι, οι αστυνομικοί τους έδειραν μόνο και μόνο επειδή τους είδαν μπροστά τους δεν έχει λογικό έρεισμα. Σε τελική ανάλυση, ο μόνος που ακούγεται στα dvd να εξυβρίζει -και επέλεξε να το ακούσει και όλη η Ελλάδα μέσω της τηλεόρασης- είναι ο πρώτος των προσφευγόντων ...».
Εν ολίγοις έχουμε δύο αποφάσεις της Δικαιοσύνης για την υπόθεση Ινδαρέ, χωρίς, μάλιστα, η πρόσφατη να έχει καθαρογραφεί.
Αρχικά θα μπορούσε κανείς να πει πως οι δύο αποφάσεις είναι αντιφατικές. Μια άλλη ερμηνεία, όμως, είναι πως με την πρώτη απόφαση απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί της οικογένειας περί άσκησης βίας κ.λπ. ενώ με την δεύτερη δεν κρίθηκαν πειστικά τα αποδεικτικά στοιχεία της αστυνομίας πως οι δύο γυιοί της οικογένειας συμμετείχαν στην κατάληψη.
Είναι κατανοητό πως αφενός η σιωπή σχετικά με την πρώτη απόφαση του 2021 και αφετέρου η πρόσφατη εισαγγελική αγόρευση έχουν δημιουργήσει άλλες εντυπώσεις. Όμως, η πραγματικότητα είναι πως για την υπόθεση έχουμε δύο αποφάσεις. Και, όπως αναφέρθηκε και εισαγωγικά είναι σεβαστές ΟΛΕΣ οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης και ελεύθερη η κρίση τους.
Όσο κι αν μερικοί το βλέπουν αλλιώς, όπως φάνηκε κι από τον αχό των προηγούμενων ημερών, η Δικαιοσύνη δεν είναι αλά καρτ.
Από ανάρτηση στο Facebook