Η συνολική παρουσία του Κ. Μητσοτάκη στη Δ.Ε.Θ. ήταν πολύ καλή.
Παρουσίασε ένα πακέτο αντιμετώπισης των μεγάλων προβλημάτων που δημιουργεί η ενεργειακή κρίση αναμένοντας και την ευρωπαϊκή απάντηση. Ταυτόχρονα άφησε να γίνει αντιληπτό πως προσεχώς οι "ενισχύσεις" θα γίνουν πιο στοχευμένες έναντι των οριζόντιων που ίσχυαν έως τώρα και είχαν δεχθεί (δίκαιη) κριτική. Δεν είναι της ώρας να γίνει πιο αναλυτική κριτική στο "πακέτο" -υπάρχουν, άλλωστε και ειδικότεροι εμού- αλλά είναι προφανές πως οι ουρανομήκεις βλακείες με την καραμέλα του νεοφιλελευθερισμού είναι... "μαχαιριές στον αέρα".
Έθεσε, επίσης, με σαφή και εύληπτο τρόπο τα διλήμματα των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων ενώ η εμφάνιση του "σκιάχτρου" της αριθμητικής πιθανότητας μας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-Μέρα25 με τις εκλογές της απλής αναλογικής ήταν το highlight αυτών των διλημμάτων.
Σε αυτό το πλαίσιο η εμμονή του στη διεξαγωγή των δεύτερων εκλογών με το ψηφισθέν από την κυβέρνηση εκλογικό σύστημα, παρά το σχετικό διάλογο που πρόσφατα άνοιξε κυρίως από δικά του στελέχη, του χάρισε έναν αέρα θεσμικότητας και αξιοπιστίας.
Ίσως, βέβαια, η δυνατότητα να πει το δολοφονικό "εγώ δεν είμαι κωλοτούμπας" να οφείλεται και στην προηγηθείσα υπόθεση της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, η οποία προκάλεσε εμφανή τραύματα στο προσωπικό του προφίλ θεσμικότητας και αξιοπιστίας. Δεν θα άντεχε κι ένα δεύτερο πλήγμα σε αυτό το επίπεδο με αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Όμως, όσο και αν η υπόθεση των επισυνδέσεων δεν μπορεί να εξακολουθήσει να είναι πρώτο θέμα ως τις εκλογές, όσο κι αν δεν αποτελεί προτεραιότητα των πολιτών όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, όσο κι αν κινδυνεύει να γίνει μπούμεραγκ για όσους το εκμεταλλεύονται μονοθεματικά, δε θα πάψει να είναι κηλίδα για την κυβέρνηση και τον ίδιο προσωπικά. Και κανείς δεν ξέρει πως μπορεί να συνλειτουργήσει προοπτικά αυτή η κηλίδα με τις δυσκολίες του επερχόμενου χειμώνα.
Δυο τρόπους έχει για να φύγει αυτή η κηλίδα από την κυβέρνηση και τον ίδιο αλλά και από τη Δημοκρατία μας.
Ο πρώτος είναι, αν δεν ισχύουν αυτό που πολλοί υποστηρίζουν, πως, δηλαδή, με δική του εντολή μπορεί να αρθεί το απόρρητο στις καταθέσεις των αρμοδίων στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας ή/και στην Εξεταστική, να βρεθεί ad hoc τρόπος άρσης του απορρήτου για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Κάτι που συνέβη -αν δεν κάνω λάθος- στις ΗΠΑ με το έγγραφο της εισαγγελίας που διέταξε την έρευνα στο σπίτι του Τραμπ στο Mar-a- Lago.
Ο δεύτερος είναι η έμμεση παραδοχή πως κάτι παράτυπο συνέβη, μέσω της συμψηφιστικής τακτικής του και ''σείς βασανίζετε τους μαύρους". Όλα δείχνουν πως, παρά τις γελοιότητες Σπίρτζη, ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρεται για τέτοιου είδους αντιμετώπιση, όπως και το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80 όμως. Αυτός ο δεύτερο τρόπος, όμως, δεν πρόκειται να απαλείψει 100% την κηλίδα ενώ είναι άκρως προβληματικός για το πολιτικό σύστημα και τη Δημοκρατία. Είναι γνωστό ποιους ωφελεί η εξάπλωση της άποψης "όλοι τα ίδια κάνουν", "όλο ίδιοι είναι".
Ως εκ τούτου μόνο αν αυτός ο δεύτερος "τρόπος" συνδυαστεί με μια εκ θεμελίων -και όσο είναι δυνατό συνεργατική- αναδιάρθρωση των υπηρεσιών ασφαλείας και της Ε.Υ.Π. μπορεί να λειτουργήσει επουλωτικά/ευεργετικά για την Ελληνική Δημοκρατία και τους θεσμούς αλλά και για το πολιτικό κλίμα μέσα στο οποίο θα διεξαχθούν οι προσεχείς εκλογές.
* Από την προσωπική σελίδα στο Facebook