Ο (πολιτικός) χρόνος τελειώνει

Χρήστος Λιόλιος 18 Δεκ 2023

Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τις ημέρες του 2021, όταν περισσότεροι από 270.000 πολίτες, διαψεύδοντας εκείνους που μιλούσαν για την έλλειψη διάθεσης συμμετοχής στο πολιτικό γίγνεσθαι, εξέλεξαν τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Παρά τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν ντέρμπι του πρώτου με τον… τρίτο, όσοι γνώριζαν το “αίτημα” της βάσης για ανανέωση ήξεραν ότι στην πραγματικότητα ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε από την πρώτη στιγμή τον αέρα του νικητή. 

Μετά τη σαρωτική του νίκη, ο νέος πρόεδρος του κόμματος, μαζί με τους συνεργάτες του, είχαν μπροστά τους ένα στοίχημα να κερδίσουν: Αυτό της επιστροφής του χώρου σε ρόλο πρωταγωνιστή στην ελληνική πολιτική σκηνή. Από την επόμενη κιόλας μέρα, μεθοδικά και με ανθρώπους που μπορούσαν να βάλουν τον προγραμματικό ρεαλισμό δίπλα στον ιστορικό συναισθηματισμό, ξεκίνησε μια τιτάνια μάχη, προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να είναι έτοιμο για τις εκλογικές αναμετρήσεις που θα ακολουθούσαν.

Αισιόδοξη αφετηρία

Με βάση το αποτέλεσμα, τόσο στην κάλπη του Μαΐου όσο και σε εκείνη του Ιουνίου -στην οποία τελικά καθορίστηκαν οι κοινοβουλευτικοί και πολιτικοί συσχετισμοί-, το ΠΑΣΟΚ βγήκε ξεκάθαρα πιο δυνατό. Ο στόχος για διψήφιο ποσοστό επετεύχθη, ακόμα και αν δεν ήταν τόσο ισχυρό όσο η νέα ηγεσία ενδεχομένως να ήθελε. Ωστόσο, κάθε άλλο παρά για άσχημο αποτέλεσμα θα μπορούσε να μιλήσει κάποιος, ενώ αντίθετα απ’ όλους αντιμετωπίστηκε ως αισιόδοξη αφετηρία για τις μάχες του μέλλοντος.

Σήμερα, δύο χρόνια από την εκλογή Ανδρουλάκη, έξι μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές και άλλους τόσους πριν τη μάχη για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το πολιτικό τοπίο συνεχίζει να βρίσκεται σε ενδιαφέρουσα κινητικότητα. Ειδικά στον χώρο της ευρύτερης κεντροαριστεράς η συνεχιζόμενη κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ -ως αποτέλεσμα της κοινωνικής και πολιτικής του απαξίωσης- δυναμώνει τις φωνές που απαιτούν επειγόντως ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες απαντήσεις απέναντι στην πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη.

Ώρα για ανατροπή

Το νέο έτος πρέπει να γίνει η αφετηρία προκειμένου από τη σημερινή “κολοβή δημοκρατία”, στην οποία υπάρχει “στον αφρό” ένα κόμμα του 40+% και από κάτω το… χάος, να επιστρέψουμε επιτέλους σε ένα υγιές πολιτικό σύστημα, με σαφή εναλλακτική πρόταση, σύγχρονη, ρεαλιστική, μεταρρυθμιστική και βαθιά προοδευτική. Αυτό είναι το νέο στοίχημα και για την ηγεσία Ανδρουλάκη και οφείλει -ειδικά αυτό- να το κερδίσει. 

Καλές γιορτές!