Όταν κάποιος πρώην πρωθυπουργός θέλει να επανακάμψει σε πρωταγωνιστικό ρόλο, ξέρει ότι αυτή θα είναι η δεύτερη και τελευταία ευκαιρία του. Λογικά, τρίτη ευκαιρία δεν θα υπάρξει. Δηλαδή, πρέπει να μετρήσει πολύ προσεκτικά τον κατάλληλο χρόνο που θα το επιχειρήσει.

Αυτό ισχύει, θεωρητικά, και για τον Α. Σαμαρά και τον Α. Τσίπρα.

Ο μεν Α. Σαμαράς, ηλικιακά, δεν έχει πολλά περιθώρια, ή σε αυτές τις εκλογές ή ποτέ.

Ο δε Α. Τσίπρας, θα έχει χρόνο και μετά τις επόμενες εκλογές -από την ηλικιακή άποψη, μόνο, το λέω.

Η χθεσινή δήλωση του Α. Σαμαρά, σε μια εποχή που το προσωπικό του πένθος είναι ακόμα τόσο νωπό και το θέμα για το οποίο έκανε δήλωση όχι κεντρικό πολιτικό, αλλά μάλλον μη πολιτικό (δηλαδή, ξέρει ότι την εκταφή δεν την αποφασίζει η όποια κυβέρνηση αλλά η δικαιοσύνη), δείχνει ότι βιάζεται να πάρει την πρωτοβουλία που θα οδηγήσει σε κόμμα. Επειδή, όμως, όλες οι μετρήσεις δείχνουν ότι το "κόμμα Σαμαρά", δεν μπορεί να παίξει κεντρικό ρόλο, φαίνεται πως το μόνο που τον απασχολεί είναι να κόψει από τη ΝΔ και να της στερήσει τις όποιες πιθανότητες αυτοδυναμίες έχει. Όσο η ΝΔ κρατά αυτή τη διαφορά από το όποιο δεύτερο κόμμα και άρα θέμα πρωτιάς δεν τίθεται, ξέρει ότι κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα, πρακτικά δεν γίνεται, δεν βγαίνει αριθμητικά, επομένως ο ίδιος και το κόμμα του δεν μπορούν να είναι μέρος μιας μετεκλογικής κυβερνητικής πλειοψηφίας. Ακόμα και αν έκανε πολλές υπερβάσεις και δεχόταν να συνεργαστεί, εκτός από το ΠΑΣΟΚ, και με τον ΣΥΡΙΖΑ και με την Νέα Αριστερά και με τον Βελόπουλο, και με τον Βαρουφάκη, και με την Κωνσταντοπούλου και με την Λατινοπούλου (ακόμη και αν δεχτούμε ότι όλοι αυτοί, όλοι όμως, δεχόντουσαν να τα βρουν), πάλι δεν βγαίνει πλειοψηφία αφού ΝΔ (που προφανώς την αφήνουν απέξω) και ΚΚΕ (που προφανώς μένει απέξω με επιλογή του), (θα) υπερβαίνουν, αριθμητικά και όχι πολιτικά αθροιζόμενοι, τους 150 βουλευτές και οι υπόλοιποι θα παραμένουν μειοψηφία. Ξέρει ότι, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα, δηλαδή, και αν τα έβρισκαν όλοι αυτοί μεταξύ τους και είχαν και 151 βουλευτές, αποκλείεται να ήταν αυτός -πάλι- ο πρωθυπουργός που θα τους συνένωνε. Το μόνο, δηλαδή, που μπορεί να ελπίζει και να επιδιώκει είναι να μην έχει αυτοδυναμία η ΝΔ υπό τον Κ. Μητσοτάκη, ώστε αυτός να αναγκαστεί να αποσυρθεί και ύστερα βλέπουμε... Οι επιλογές είναι βέβαια δικές του και οι όποιες πολιτικές συνέπειες επίσης.

Εγώ, απλώς, προβλέπω ότι θα κάνει κόμμα, στο προσεχές διάστημα, πριν και με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές. Εφόσον το έχει αποφασίσει θα το κάνει πριν τις εκλογές, γιατί μετά, γι' αυτόν, δεν έχει...

Ο δε Α. Τσίπρας σε τι μπορεί να προσβλέπει στο παρόν πολιτικό σκηνικό; Μέχρι κάποιο σημείο, περίπου τα ίδια με τον Α. Σαμαρά, αλλά αυτός έχει μεγαλύτερες δυσκολίες και αφετηριακά αλλά και ως προσδοκίες για την επόμενη μέρα.

Ένα νέο κόμμα υπό την ηγεσία του, έχει λαμβάνειν: Το πολύ μεγάλο μέρος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, τα 2/3 -άντε 3/4- της Νέας Αριστεράς και μικρά κομματάκια από ΠΑΣΟΚ, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου και Κασσελάκη, το όλον ...μονοψήφιο -και πάντως όχι αξιωματική αντιπολίτευση, ούτε, προφανώς, σε απόσταση αναπνοής από τη ΝΔ. Οι δημοσκοπήσεις είναι πολύ ρευστές, αλλά όλα δείχνουν ότι δεν αναμένεται ως ο νέος μεσσίας της κεντρο-αριστεράς. Και πολέμιους, και μάλιστα σφοδρούς, θα έχει, από την ίδια την κεντρο-αριστερά, και πολύ μεγάλη αμηχανία και απόλυτη δυσκολία να διαχειριστεί το "παρελθόν" του, το κυβερνητικό και το αντιπολιτευτικό (2019-2023). Το νέο κόμμα θα κουβαλάει, ως "θετική κληρονομιά", τα κυβερνητικά πεπραγμένα 2015-2019;

Η λεγόμενη "επαναφορά" του Α. Τσίπρα με νέο κόμμα, μέχρι τώρα, από τα δείγματα που έχει δώσει, πάσχει από μια "κεντρική ιδέα", από ένα βασικό "αφήγημα".

Όσο κι αν αποφεύγει να υποδηλώνει στην "υπογραφή" του, ούτε το "αριστερά", ούτε το "ΣΥΡΙΖΑ", δεν θα καταφέρει να αποφύγει τις απαντήσεις σε αφετηριακά ερωτήματα:

- Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ή όχι κεντρικά λάθη στην αντιπολιτευτική του ρητορεία κατά την αντιμνημονιακή του φάση -κάτι που το βρήκε μπροστά του στη συνέχεια;

- Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε ή όχι στην κυβερνητική του περίοδο και άρα το νέο κόμμα θα λειτουργεί ως συνέχειά του ή έστω ως κληρονόμος του;

- Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε ή όχι στη νεώτερη αντιπολιτευτική του περίοδο;

- Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθος στην επιλογή κυβερνητικού εταίρου ή παραμένει ως μια πετυχημένη συνεργασία αυτή με τον Καμμένο;

- Ο ΣΥΡΙΖΑ καλώς έφερε ένα τρίτο μνημόνιο ενώ έλεγε ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κακώς έφεραν τα προηγούμενα δύο;

- Ο ΣΥΡΙΖΑ τι είδους λάθη έκανε κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015; Κάτι δεν πρέπει να πει για το βασικό κυβερνητικό επιτελείο του πρώτου εξαμήνου του 2015, το οποίο αποχώρησε καταγγέλλοντάς τον; Λαφαζάνης, Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου, Στρατούλης κά -43 βουλευτές του, τότε, καταψήφισαν το 3ο μνημόνιο.

- Ένα νέο κόμμα απαιτεί και νέα πρόσωπα. Νέα ηλικιακά υπάρχουν, αλλά είναι πιο παλιά και γηρασμένα από πολλά και ηλικιακά γηρασμένα. Νέα πρόσωπα η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ δεν γέννησε, ανακύκλωσε πολλούς παλαιοκομματικούς από ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και άλλα "υπόλοιπα". Την πολυτέλεια να επιστρατεύσει πραγματικά νέα πρόσωπα που δεν κουβαλούν παλαιοκομματικές αμαρτίες, δεν την έχει, αφού, ακόμα και αν βρεθούν και έχουν καλά βιογραφικά και πραγματικά προσόντα, αυτά θα μπορούσαν να φανούν σε ένα βάθος χρόνου και αυτός ο χρόνος δεν φτάνει μέχρι τις επόμενες εκλογές. Άρα, θα αναγκαζόταν να καταφύγει σε ένα κράμα από νέους ηλικιακά, αλλά "παλαιούς" όσο δεν παίρνει (ονόματα δεν λέω, θα αδικήσω όσους ...αναφέρω) και νέους, που όμως θα πρέπει να τους στείλει "με υποσχετική" ...στο ΠΑΣΟΚ, να ψηθούν πρώτα (αυτό το κλέβω, ως ιδέα, από μια πρόσφατη γελοιογραφία του Α. Πετρουλάκη).

- Συνολικά, ο Α. Τσίπρας στην επαναφορά του, θα κουβαλάει και τα κυβερνητικά πεπραγμένα της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και θα τα συγκρίνει με τα αντίστοιχα της ΝΔ ή θα στηρίξει την επαναφορά του σε ένα "αυτοκριτικό" και επομένως και νέο αφήγημα που θα κοιτάζει μόνο στο μέλλον;

- Επειδή αυτά, και τα δύο ταυτόχρονα, δεν γίνονται, θα ζήσουμε ανάλογες λογικές που έλεγαν ότι "καλώς υπήρξαμε αντιμνημονιακοί" και ταυτόχρονα. "καλώς ψηφίσαμε και εφαρμόσαμε το τρίτο μνημόνιο";

- Το κεφάλαιο "Πάνος Καμμένος" απαιτεί έναν αυτοτελή χειρισμό. Ήταν ακροδεξιός, ήταν εθνικιστής, ήταν ρατσιστής, ήταν ομοφοβικός, ήταν διαπλεκόμενος; -και όλα αυτά και μετά τα πρόσφατα ηχητικά μεταξύ Π. Καμμένου και του αρχιμαφιόζου των Χανίων.

Πρόβλεψη: Θα πατά πάντα σε δύο βάρκες -και είναι γνωστό τι παθαίνουν όσοι πατάνε σε δύο βάρκες...

Συμπερασματικά:

Το "νέο" αφήγημα Τσίπρα, για να έχει νόημα για τον εμπνευστή του και να έχει και κάποια προοπτική για τη μεθ-επόμενη μέρα, δεν μπορεί να ξεκινά (στις μετρήσεις πάντα, άλλο μέτρο δεν έχουμε ούτε εμείς ούτε ο ίδιος, υποθέτω) σε ποσοστά περί το διψήφιο (ο ίδιος αποχώρησε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε λίγο κάτω από το 18%), παλεύοντας για την δεύτερη και τρίτη (ή και τέταρτη) θέση με το ΠΑΣΟΚ, την Κωνσταντοπούλου ή τον Βελόπουλο -για να μην πω και το ΚΚΕ. Το ότι τον "πουσάρουν" εμφανώς κορυφαίοι οικονομικοί παράγοντες, δεν φτάνει, νομίζω. Το πράσινο φως θα του δινόταν με μετρήσεις που θα τον έφερναν καθαρά (και μακράν από το τρίτο) δεύτερο κόμμα και με ένα ποσοστό όχι ...πάρα πολύ μακριά από το πρώτο. Μόνον έτσι θα μπορούσε να δημιουργηθεί δυναμική επανόδου με το βλέμμα στην μεθ-επόμενη μέρα. Και φυσικά, μόνον υπό την προϋπόθεση της μη αυτοδυναμίας της ΝΔ και στις ενδεχόμενες, και πολύ πιθανές, επαναληπτικές εκλογές.

Καταλήγω -επιτέλους!:

- Ο Α. Σαμαράς ΘΑ επιχειρήσει νέο κόμμα πριν τις επόμενες εκλογές.

- Ο Α. Τσίπρας ΔΕΝ ΘΑ θα επιχειρήσει τη δημιουργία νέου κόμματος πριν από τις επόμενες εκλογές -κι ας το θέλει πάρα, μα πάρα πολύ. Θα το αφήσει για αργότερα (ή ποτέ -λέω εγώ).

ΥΓ1. Πρόβλεψη είναι, όχι ...επιθυμία -κινδυνεύω να εκτεθώ σοβαρά, δηλαδή !

ΥΓ2. Αν πέσω μέσα, δηλαδή αν ο Σαμαράς κάνει κόμμα και ο Τσίπρας όχι, τότε θα προσχωρήσω στο κόμμα ...Καρυστιανού. Αν πέσω έξω, δηλαδή αν δεν κάνει ο Σαμαράς και κάνει ο Τσίπρας κόμμα πριν τις επόμενες εκλογές, θα συστρατευθώ με τον ...Τσίπρα (αν με θέλει φυσικά, έμαθα όμως ότι ψάχνει ...νέα πρόσωπα ). Βέβαια, μπορεί να πέσω μέσα κατά 50%, δηλαδή να κάνουν και οι δύο κόμμα ή κανένας, τότε θα αναγκαστώ να δεχτώ την, ανεπίσημη ακόμα, πρόταση της ΝΔ να τεθώ επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της ΝΔ -δεν θα αφήσω τη χώρα ακυβέρνητη!