Οι μοιραίοι πολιτικοί είναι συχνά και επικίνδυνοι, όσο και αν η ανάδειξή τους εμφανίζεται στην αρχή ως ένα πολιτικό ατύχημα, μια αδιάφορη επιλογή της συγκυρίας. Στην πορεία αποδεικνύεται ότι η επιλογή αυτή μπορεί να έχει βαριές πολιτικές συνέπειες για τη χώρα. Μας το ξαναθύμισαν αυτό, τις τελευταίες μέρες, ο κ. Βαρουφάκης και ο κ. Τσίπρας στα προεκλογικά επεισόδια της λεγόμενης προοδευτικής συγκυβέρνησης που έχουν στα σκαριά. Έτσι λοιπόν, ο κ. Βαρουφάκης, αναφερόμενος στην πιθανότητα να κλείσουν οι τράπεζες (αφού πρώτα «εθνικοποιηθούν») και στη «συντεταγμένη χρεοκοπία της Τράπεζας της Ελλάδος» (sic), προτείνει την εκτύπωση μονάδων «Δήμητρας» · ένα νέο «νόμισμα», δηλαδή, που θα χρησιμοποιούν οι πολίτες στις συναλλαγές τους. Η χώρα και η οικονομία θα έχουν καταρρεύσει, και κάποιοι θα παίζουν το blame game της «Δήμητρας» με την Ευρώπη, αφού «απέναντι στα τάνκς, όπως και στα φάντς, δεν υπάρχουν ταμπού».
Κανείς δεν πιστεύει ότι είναι αφελής ο κ. Βαρουφάκης για να δημοσιοποιεί τόσο αδιανόητες, τρομακτικές και «άκυρες» θέσεις, λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές. Απευθύνεται με σχέδιο και από επιλογή σε ένα ανορθολογικό/αντισυστημικό εκλογικό ακροατήριο που παρεπιδημεί στον ΣΥΡΙΖΑ –λίγο εντός, λίγο εκτός- για να το προσελκύσει στην «παλαβή αριστερά», η οποία δεν διακατέχεται από ιδιαίτερα συναισθήματα για το ευρώ, την ευρωπαϊκή κανονικότητα και ολοκλήρωση, και τη θέση της χώρας σε αυτές. Ωστόσο, απευθύνεται και στον κ. Τσίπρα, μάλλον με φιλοπαίγμονα διάθεση, -κοινώς τρολάροντάς τον- για να του υπενθυμίσει ότι αν θέλει την λεγόμενη προοδευτική συγκυβέρνηση οφείλει να συζητήσει μαζί του τέτοιες «θέσεις», προγραμματικά, πριν τις εκλογές. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Το έχουν κάνει και οι δύο το 2015, με τις γνωστές συνέπειες για τη χώρα και τους πολίτες. Ο δε κ. Τσίπρας επιμένει να κραδαίνει τη παντιέρα της προοδευτικής συγκυβέρνησης, ακόμα και ως συμμαχίας των losers, με διάφορες εξαγγελίες για «εθνικοποιήσεις» και διαγραφές χρεών (πάλι!), απειλώντας ταυτόχρονα τη Μέρα25 και το ΠΑΣΟΚ, πως, αν δεν συναινέσουν, την επομένη των πρώτων εκλογών σε μια συμφωνία, θα συνθλιβούν στις «μυλόπετρες» του δικομματισμού, στις δεύτερες εκλογές. Η πεποίθηση της ήττας φλερτάρει συχνά με τον πολιτικό πανικό.
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, οι κόκκινες γραμμές είναι δεδομένες και αυτονόητες για τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών. Τέτοιες θέσεις, όπως οι παραπάνω, σηματοδοτούν την εξαίρεση της χώρας από την ευρωπαϊκή προοπτική της και φυσικά απορρίπτονται. Οι πολιτικές που μάς οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού της χρεοκοπίας, του τρίτου και επαχθέστερου μνημονίου και της παρ’ολίγον εξόδου από το ευρώ υπήρξαν μοιραίες όσο και οι πολιτικοί εκφραστές τους, οι οποίοι φαίνεται να επιδιώκουν να καταλάβουν εκ νέου την εξουσία, προφανώς για να ολοκληρώσουν την καταστροφή. Οι μοιραίοι αυτοί πολιτικοί είναι επικίνδυνοι για την Ελλάδα του σήμερα και του αύριο, για τις μεγάλες προκλήσεις, απειλές και κινδύνους που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα, για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που οφείλει να υλοποιήσει. Δεν έχουν καμία σχέση με οποιαδήποτε προοδευτική διακυβέρνηση, αλλά με τη βαθιά οπισθοδρόμηση και αντίδραση, με την απόλυτη περιφρόνηση σε θεσμούς και δικαιώματα, που δεν υπηρετούν το σκοπό τους ή δεν εξυπηρετούν «τα δικά τους παιδιά».
Η μάχη των εκλογών θα είναι δύσκολη. Δεν θα πρέπει, όμως, να αποβεί αμφίρροπη, για την αναγκαία συνεργασία των δημοκρατικών δυνάμεων της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, ούτε να θέσει σε αμφισβήτηση την πορεία της προς την κανονικότητα. Δεν είμαστε ούτε ανίδεοι ούτε μοιραίοι.
Πηγή: www.tanea.gr