Η επικοινωνιακή οπτική του πολιτικού συστήματος διαπερνάται από το ένα μέρος από την καλλιέργεια φαντασιώσεων για το μέλλον με εργαλείο τον εξιδανικευτικό χαρακτήρα των προγραμματικών στοχεύσεων και από το άλλο μέρος από την αντιμετώπιση των πολιτών ως καταναλωτών πολιτικών μηνυμάτων με διαφημιστικό φορτίο και όχι ως ατομικών και συλλογικών υποκειμένων, τα οποία τα επεξεργάζονται με εργαλείο τον ορθολογισμό και την ενημέρωση για την σύνθετη και πολυδιάστατη σύγχρονη πραγματικότητα σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης.
Ουσιαστικά η πορεία, που ακολούθησε η πολιτική διαχείριση της πραγματικότητας στην ιστορική διαδρομή της παγκόσμιας κοινότητας, απομακρύνθηκε από την δημοκρατική λειτουργία με την μετατροπή της πολιτικής επικοινωνίας σε μαζική διοχέτευση «καταναλωτικών μηνυμάτων» και την άσκηση επιρροής χωρίς την ανάπτυξη διαλόγου, ο οποίος δεν ανιχνεύεται ούτε και μεταξύ των κομμάτων.
Οι παράμετροι της μη λειτουργικής και με μη δημοκρατικά χαρακτηριστικά επικοινωνιακής πολιτικής των κομμάτων καταγράφονται στην καθημερινότητα. Οι πολίτες αντιμετωπίζονται ως καταναλωτές μηνυμάτων, οι οποίοι θα ανταποκριθούν με την θετική τους ψήφο στις εκλογές και όχι με την συμπόρευση και την συμμετοχή τους σε διαδικασίες διαλόγου για την έκφραση του κοινωνικού συμφέροντος.
Βασικά χαρακτηριστικά του εκφερόμενου πολιτικού λόγου και του σχεδιασμού για την πορεία προς το μέλλον είναι η εξιδανίκευση των μελλοντικών συνθηκών ως προς την οικονομική κατάσταση των πολιτών και η ηθικολογική τεκμηρίωση και νομιμοποίηση των πολιτικών σχεδίων και προτάσεων με παράλληλη αμφισβήτηση της αξιοπιστίας των προτάσεων και της κριτικής των αντιπάλων ως προς την επίτευξη της ευημερίας.
Παράλληλα δεν παρέχεται στους πολίτες αντικειμενική, πολυδιάστατη ενημέρωση για την πραγματικότητα και την κατεύθυνση της αναπτυσσόμενης δυναμικής τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο με ολιστική οπτική, ώστε να λαμβάνονται υπόψη από τους πολίτες η αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση όλων των τομέων κοινωνικής δραστηριοποίησης (από τον οικονομικό και τον εργασιακό μέχρι τον εκπαιδευτικό και τον τομέα της υγείας) και οι επιλογές τους να είναι βιώσιμες και με θετική προοπτική για την πραγμάτωση του κοινωνικού και του ανθρώπινου συμφέροντος.
Επίσης πολύ αρνητικές παράμετροι της επικοινωνιακής πολιτικής οπτικής είναι η μη οικοδόμηση και δραστηριοποίηση ισχυρών ανεξάρτητων δομών στο επίπεδο της κοινωνίας πολιτών, με τις οποίες θα γίνεται διάλογος από το ένα μέρος και η λογική του ελέγχου των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων από τα κόμματα από το άλλο μέρος. Η κομματοκρατία ευδοκιμεί, όμως με αυτό τον τρόπο δεν εκφράζεται το κοινωνικό συμφέρον. Αυτή η πολιτική πρακτική υποσκάπτει την δημοκρατική λειτουργία, ενώ παράλληλα συμβάλλει στην αποστασιοποίηση ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας από την πολιτική. Η συμμετοχή στις τελευταίες εκλογές είναι αποκαλυπτική (συμμετέχει περίπου το 40% του εκλογικού σώματος).
Ταυτοχρόνως διαμορφώνονται συνθήκες διαφθοράς με την ανάπτυξη της οπτικής του πελατειακού κράτους, με αποτέλεσμα την σταδιακή οικοδόμηση πολύ αρνητικής γνώμης για τους πολιτειακούς θεσμούς, επειδή χρησιμοποιούνται από το πολιτικό σύστημα (κυρίως της κυβερνητικής του εκδοχής) για την αποκόμιση πολιτικού οφέλους ή την αποφυγή αρνητικών επιπτώσεων τόσο στο πολιτικό προσωπικό όσο και στα κόμματα. Δεν είναι τυχαία τα δημοσκοπικά ευρήματα σε σχέση με την γνώμη της πλειοψηφίας των πολιτών για την Δικαιοσύνη.
Επίσης πρέπει να επισημανθεί, ότι η καλλιέργεια φαντασιώσεων για την ευημερία σε βάθος χρόνου με την χρήση της διαφημιστικής επικοινωνιακής οπτικής έχει επίπτωση την μη επαρκή και με προοπτική αξιοποίηση της επιστημονικής κοινότητας και των μεθοδολογικών εργαλείων, που διαθέτει, για την ανάλυση της πολύπλοκης πραγματικότητας και την διάθεση των παραγόμενων γνώσεων για ρεαλιστικό και βιώσιμο σχεδιασμό της δυναμικής της εξέλιξης από το ένα μέρος και την πολυδιάστατη αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών και την ενεργοποίηση του ορθολογισμού για την κατανόηση της πραγματικότητας και την διαμόρφωση γνώμης και στάσης στο πλαίσιο της δημοκρατικής πολιτικής λειτουργίας από το άλλο μέρος.
Αν δε συνυπολογισθεί και η μη λειτουργική διαχείριση του χρόνου (οι αποφάσεις δεν προηγούνται, αλλά έπονται των εξελίξεων και διαχειρίζονται τις επιπτώσεις τους) τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό πεδίο, γίνεται εμφανές, ότι σε αυτό το πλαίσιο η επικοινωνιακή πολιτική οπτική οδηγεί στην διαμόρφωση πολύ επικίνδυνων συνθηκών στην λήψη αποφάσεων για την προοπτική της κοινωνικής πορείας.
Με βάση αυτά τα δεδομένα στην επικοινωνιακή πολιτική οπτική είναι κατανοητά και ερμηνεύσιμα τα ευρήματα δημοσκοπικών ερευνών, όπως της MRB για τον τηλεοπτικό σταθμό OPEN τον Σεπτέμβριο του 2025.
Σε σχέση με τα σημαντικότερα προβλήματα, που βιώνουν οι πολίτες, πρώτο είναι η ακρίβεια (54%) και ακολουθούν η απονομή δικαιοσύνης / κράτος δικαίου (25,1%), η υγεία (21,1%), το ύψος εισοδήματος (19,5%) και το μεταναστευτικό (14,1%). Οι πολίτες σε σημαντικό ποσοστό δεν εμπιστεύονται τους θεσμούς, όπως η Δικαιοσύνη και αυτό θα έπρεπε να προβληματίσει το σύνολο των κομμάτων.
Εάν δε συνυπολογισθούν και τα ευρήματα σε σχέση με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, το πρόβλημα της αναξιοπιστίας και διαφθοράς στο χώρο της πολιτικής και της λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης αποκτά ανησυχητικές διαστάσεις. Συγκεκριμένα το 58,7% των ερωτηθέντων θεωρεί, ότι τα προβλήματα οφείλονται κυρίως στην κυβέρνηση και στην εμπλοκή κυβερνητικών παραγόντων, ενώ το 30,5% πιστεύει, ότι τα προβλήματα οφείλονται κυρίως σε παθογένειες της Δημόσιας Διοίκησης και στην εμπλοκή υπηρεσιακών παραγόντων.
Τα κόμματα, που έχουν διαχειρισθεί ή διαχειρίζονται κυβερνητική εξουσία συνεχώς χάνουν την αξιοπιστία τους, ακόμη και αν καλλιεργούν στο επικοινωνιακό πεδίο φαντασιώσεις για την ευημερία στην προοπτική του χρόνου. Προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται και όσα κόμματα δεν έχουν διαχειρισθεί κυβερνητική εξουσία μέχρι τώρα, διότι αποδυναμώνεται γενικότερα η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
Όλοι υπόσχονται ευημερία. Η ευημερία όμως δεν είναι ανιχνεύσιμη στην πλειοψηφία των πολιτών. Ο δείκτης υλικής και κοινωνικής στέρησης (SMSD), ο οποίος δείχνει την επιβεβλημένη έλλειψη των αναγκαίων και επιθυμητών ειδών για μια αξιοπρεπή ζωή, είναι αποκαλυπτικός.
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat 1,5 εκατομμύρια Έλληνες βιώνουν κατάσταση σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης (δηλαδή 14% του συνολικού πληθυσμού το 2024), ενώ στην κατάταξη των ευρωπαϊκών χωρών η Ελλάδα είναι τρίτη μετά την Ρουμανία και την Βουλγαρία.
Είναι εμφανές, ότι η επικοινωνιακή πολιτική οπτική και πρακτική δεν είναι δομημένες με σημείο αναφοράς την ουσιαστική αντικειμενική ενημέρωση και την διαμόρφωση συνθηκών διαλόγου για την ανάδειξη και την πραγμάτωση του ανθρώπινου και του κοινωνικού συμφέροντος. Τα εμπειρικά δεδομένα βέβαια, όπως τα ευρήματα δημοσκοπήσεων και το ποσοστό συμμετοχής των πολιτών σε εκλογικές διαδικασίες, δείχνουν, ότι βραχυπρόθεσμα συμβάλλουν στην αναπαραγωγή των συνθηκών, που ισχύουν τώρα.
Στην προοπτική του χρόνου όμως υποσκάπτεται το πολιτικό σύστημα και δρομολογείται η δημιουργία κοινωνικών κινημάτων, τα οποία θα οδηγήσουν στην οικοδόμηση εναλλακτικής πολιτικής προοπτικής. Το πιστοποιεί η δυναμική, που αναπτύσσεται στην κοινωνία με αφετηρία την πολιτική διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών και του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ.