Μια από τις πλέον σημαντικές παθογένειες που άφησε η δεκαετία της κρίσης στην ελληνική κοινωνία είναι η ανοχή στη βία.

Αγνοώντας ότι στις νεωτερικές κοινωνίες το μονοπώλιο της βίας έχει εκχωρηθεί στο κράτος, πολλοί υποστήριζαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι υπάρχει καλή και κακή βία. Κακή είναι η βία των άλλων, καλή η βία της δικής μας πλευράς.

Το είχε συνοψίσει επιγραμματικά ο Λίντον Τζόνσον (μερικοί το αποδίδουν στον Ρούζβελτ): «Μπορεί να είναι καθάρματα, αλλά είναι τα δικά μας καθάρματα».

Αυτές οι σκέψεις μου ήλθαν αυθόρμητα στο μυαλό μαθαίνοντας την είδηση ότι οι θιασώτες του ερυθρού ολοκληρωτισμού, λειτουργώντας ως τάγματα εφόδου, ματαίωσαν εκδήλωση στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη με ομιλητή τον αρχισυντάκτη του Ισραηλινού Ινστιτούτου Λογοτεχνίας, Οντέτ Βολκστάιν, και θέμα «Μεταβαλλόμενα τοπία της εβραϊκής λογοτεχνίας».

Είναι αποκαρδιωτικό ότι αυτή την ενέργεια υποστήριξαν 41 εκδοτικοί οίκοι αλλά και η ίδια η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών («συνάδελφοι τα καταφέραμε Η εκδήλωση που οργάνωνε η ισραηλινή πρεσβεία στη ΔΕΚΒ ματαιώθηκε»).

Ακόμα περισσότερο αποκαρδιωτικό είναι ότι κανένα πολιτικό κόμμα δεν έβγαλε κάποια ανακοίνωση καταδίκης. Καμία αντίδραση από την κυβέρνηση. Ούτε μια ανακοίνωση από τους οργανωτές της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου. Καμιά ανακοίνωση από τη ΔΕΘ. Άλλωστε η καλή βία δεν πρέπει να καταγγέλλεται. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν εάν το πολιτικό πρόσημο των εισβολέων ήταν αντίστροφο.

Όλα αυτά σ΄ένα χώρο που έχει στην προμετωπίδα του την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Φαίνεται ότι οι αντιδημοκρατικές ιδέες και πρακτικές έχουν βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία.