Το «κάδρο» του κ. Σαμαρά

Αρης Τόλιος 23 Φεβ 2012

Για να γράψω τη «μαύρη αλήθεια»  η μετακόμιση του κ. Άδωνη Γεωργιάδη  σε πιο ευρύχωρο διαμέρισμα της δεξιάς πολυκατοικίας δεν με …χάλασε. Αντιθέτως. Την υποδέθηκα με χαμόγελο.  Στο κάτω κάτω της γραφής από   πρωταγωνιστής  «των ελλήνων έγερσις»  του τηλε-Αστυ  εκτοξεύτηκε στο σημαντικό αξίωμα του διασώστη της χώρας ως μέλος της κυβέρνησης συνεργασίας με εφαλτήριο και τα δυο μεγάλα κόμματα.  Υπήρχε επίσης και μια μοχθηρή σκέψη. Το τηλε-μαντάρισμα   της λαϊκής  επανάστασης του κ.  Λάκη  Λαζόπουλου  είχε πολλά κομμάτια από τον κ. Γεωργιάδη.

.

Τώρα τι θα  κάνει ο εθνικός μας γητευτής; Θα ξεπέσει στον κ. Ροντουλη; Έβλεπα μάλιστα ότι έτσι καλύπτεται και το ισοζύγιο , καθώς μετά την θορυβώδεις αποχωρήσεις  του κ. Γιάννη Μανώλη και του κ. Πάνου Καμένου  υπήρχε  μεγάλο έλειμμα κραυγών και  πολιτικής γραφικότητας στα τηλεοπτικά παράθυρα και είναι ανεπίτρεπτο παραμονές εκλογών… Υπ΄ αυτή την εννοια ήταν μια κίνηση. Δεν αναφέρομαι στον κ. Βοριδη γιατί είναι πιο σοβαρή (και για τούτο πολύ πιο επικίνδυνη ) περίπτωση. Ούτε καν υπαινίσσομαι ιδεολογικά θέματα – πιο σεμνός  μου φαίνεται ο κ. Γεωργιάδης από τον κ. Φαϊλο Κρανιδιωτη.

.

Η έκπληξη όμως, που προσγείωσε ανώμαλα την αρχική ευφορία, άρχισε να γυροφέρνει όταν άκουγα βροντώδεις αναλύσεις από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας ότι ήταν μια απάντηση («αντίβαρο» μάλιστα  χαρακτηρίστηκε) στην διαγραφή των 21 βουλευτών  !!!. Περίπου δηλαδή ότι οι δυο αστέρες (και ιδεολογικοί ινστρούχτορες, να μην το ξεχνάμε) του ΛΑΟΣ  θα  αποτελούσαν τις κολώνες του ευρωπαϊκού  επαναπροσανατολισμου της κεντροδεξιάς, που είχε χαθεί τα δυο χρόνια του αντιμνημονιακου της οίστρου. Ακούστηκε επίσης ότι αποτελούσε κίνηση – καταλύτη στην  «διεύρυνση» που επιχειρεί εν όψει εκλογών η ηγεσία του κόμματος.   Όλα αυτά την ώρα , που ο κομήτης «οργή»  έχει επιπέσει επί του πολίτικου οικοδομήματος  και της αξιοπιστίας του…  Και σε μια περίοδο πραγματικής απόγνωσης (χωρίς ίχνος σαρκασμού η υπερβολής) για το πώς  (η μάλλον ποιοι;) θα κυβερνήσουν τη χωρά τώρα, που οι περιστάσεις δεν  απαιτούν  απλώς στιβαρή κυβέρνηση, αλλά υπερκυβέρνηση ώστε να μπορέσει  εφαρμόσει επώδυνα μέτρα, να εκτονώσει εκρηκτικές αντιδράσεις και παράλληλα να δώσει  μια κάποια ελπίδα ότι υπάρχει φως.

.

Ο κ. Σαμαράς (δικαίως ή αδίκως) είναι βασικός πρωταγωνιστής για την επομένη μέρα δεδομένου μάλιστα ότι η καταρρέουσα ή αμφίθυμη κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ ) δεν μπορεί  να  διαμορφώσει  προοπτική εξουσίας.  Ενδέχεται να κληθεί  να εφαρμόσει με πιο σκληρούς όρους την πολιτική επί της οποίας δαιμονολογούσε δυο συναπτά έτη.  Υπ αυτή την έννοια το «κάδρο» των πρωταγωνιστών της επομένης μέρας, οι οποίοι θα αναλάβουν μέσα από συνεργασίες ευρύτερες να οδηγήσουν τη χώρα σε πιο ασφαλές τοπίο, έχει τεραστία σημασία. Αν δηλαδή υπήρχαν ερωτήματα για την επάρκεια του πολιτικού προσωπικού, που περιβάλει τον κ. Σαμαρά, απλώς μεγαλώνουν με την  ενθουσιώδη υποδοχή των δυο αστέρων του κ. Καρατζαφερη  .

.

Υ.Γ. Θα περίμενε κάνεις κάποια ερωτήματα, ψήγματα προβληματισμού, μια κάποια αμφισβήτηση από φιλελευθέρους, ευρωπαϊστές ή  στελέχη που τοποθετούνται στον λεγόμενο μεσαίο χώρο. Έτσι για την τιμή των όπλων. Τι αφόρητη  αμηχανία είναι αυτή!…