Παρόλα αυτά, το 2022 έχει πολλές πιθανότητες να είναι εκλογική χρονιά. Πρώτα απ’ όλα διότι στην αρχή του δεύτερου εξαμήνου, συμπληρώνεται τριετία από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Και ως γνωστόν, σχεδόν καμία κυβέρνηση μετά την Μεταπολίτευση του 1974 δεν συμπλήρωσε πλήρως την τετραετία στην θητεία της. Επομένως θα μπούμε αντικειμενικά σε μια εκλογική περίοδο, που συνήθως φθείρει τις κυβερνήσεις.

Το σημαντικότερο όμως στοιχείο είναι άλλο. Το 2022 είναι η τελευταία χρονιά, που δεν θα υπάρχουν οι δημοσιονομικοί περιορισμοί που επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λόγω της πανδημίας έχουν προσωρινά αρθεί οι υποχρεώσεις των κρατών-μελών του ευρώ, για συγκεκριμένο μέγεθος ελλείμματος. Η Ελλάδα δεν τηρεί τα τελευταία δύο χρόνια τους στόχους για πλεόνασμα, ενώ το δημόσιο χρέος της έχει ήδη ξεφύγει προς τα πάνω. Αυτό αποφασίστηκε, ώστε να μπορούν τα κράτη-μέλη να διαθέτουν δημόσιες δαπάνες για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, αλλά και των οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών της κρίσης.

Όλες οι διεργασίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνουν ότι από το 2023 οι δημοσιονομικοί περιορισμοί θα επανέλθουν. Δεν είναι βέβαιο αν θα επανέλθουν στην μορφή και στην έκταση που ήταν μέχρι σήμερα. Ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, μαζί με τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, Μάριο Ντράγκι, καταβάλλουν προσπάθειες για πιο ήπια μορφή αυτών των υποχρεώσεων. Η ανάδειξη του σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου, Όλαφ Σολτς, στην Γερμανία, αφήνει κάποια περιθώρια αισιοδοξίας.

Δύο είναι τα βασικά κριτήρια με βάση τα οποία η ελληνική κυβέρνηση θα αποφασίσει τελικά, αν θα αξιοποιήσει το παράθυρο του 2022 για εκλογές, και το πότε ακριβώς. Ένα είναι η πορεία της πανδημίας στην χώρα. Οι ιδιαίτερα αρνητικές συνθήκες των τριών πρώτων μηνών είναι βέβαια αποτρεπτικές. Το δεύτερο είναι να αρχίσει η εκταμίευση των πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε. Θα μπορούν τότε κάποιοι πολίτες να πάνε στις κάλπες με ζεστό χρήμα στις τσέπες.  Ίδωμεν…