Το σοκ από την τραγική είδηση του θανάτου του Διονύση Σαββόπουλου βύθισε στο πένθος ολόκληρη την Ελλάδα. Ένα πένθος παράξενο, που μόνο βουβό δεν ήταν καθώς τα δάκρυα ενώθηκαν γρήγορα σε ένα ατέλειωτο τραγούδι που απλώθηκε σαν συννεφούλα πάνω από τη χώρα. Η εξόδιος ακολουθία ήταν το έναυσμα για ν’ αρχίσει ένα μεγάλο πανηγύρι «στις πλατείες και στους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές» μέχρι την είσοδο του κοιμητηρίου, εκεί που συγγενείς και φίλοι, πιασμένοι από τα χέρια, μπήκαν χορεύοντας και τραγουδώντας τους στίχους της αιώνιας αισιοδοξίας. Ας κρατήσουν οι χοροί!

Μέσα σε τέσσερις μέρες -τόσες πέρασαν από το κακό μαντάτο ως τη Μητρόπολη- ξετυλίχτηκε η ιστορία της Ελλάδας των τελευταίων έξι δεκαετιών σαν ντοκιμαντέρ στην οθόνη που βούλιαξε από τις αναμνήσεις καθώς το πλήθος σάλευε για να τιμήσει τον μεγάλο ποιητή της γενιάς μας. Ο Νιόνιος ένωσε στα εύκολα και, κυρίως, στα δύσκολα εξήντα χρόνια κομμάτια της ψυχής μας. Συγκλονιστικές ήταν οι δηλώσεις «επώνυμων» και «ανώνυμων» ανθρώπων. Η πιο σύντομη και λιτή ίσως, έγινε από κάποια γυναίκα που είχε μόλις αφήσει ένα λουλούδι στο φέρετρο: «Ήρθαμε να αποχαιρετήσουμε τη νιότη μας».

Μπορεί η Μητρόπολη να γέμισε, μέσα κι έξω, από τον κόσμο που ήρθε από νωρίς να αποτίσει φόρο τιμής στον τροβαδούρο του, ωστόσο κάποιες θέσεις μέσα στον ναό παρέμειναν κενές με τα ονόματα των «δικαιούχων» τους να χάσκουν στα άδεια καθίσματα. Οι ηγέτες των κομμάτων της Κεντροαριστεράς δεν ήταν εκεί. Να είχαν άλλες προτεραιότητες στο πυκνό πολιτικό πρόγραμμά τους; Να είχαν κάποιες ανυπέρβλητες «ανειλημμένες» υποχρεώσεις; Να μη βρήκαν λίγο χρόνο για να θρηνήσουν κι αυτοί τη βαριά, εθνική απώλεια; Να πούνε, σ’ αυτό το τελευταίο κατευόδιο, δυο λόγια για τον Διονύση;

Υπάρχει και χειρότερη εκδοχή.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Πηγή: www.athensvoice.gr