Στο συνεχιζόμενο διάλογο κωφών η κυβερνητική πλειοψηφία αποφάσισε για τις (μη) ευθύνες των υπουργών της τόσο για τα Τέμπη όσο και για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι ατιολογίες και στις δύο αποφάσεις δίνουν την εντύπωση ότι ο συντάκτης τους τις έγραψε υπό το κράτος θερινής ραστώνης- ή πλήρους κυνισμού, αφού, εν τέλει, δεν αποτελούν παρά φύλλο συκής για μια απόφαση του τύπου «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει».

Oι ελεγχόμενοι γίνονται ελεγκτές και αποφασίζουν ότι δεν τους αφορούν ούτε οι καταγγελίες ούτε και οι ενδείξεις ενοχής των πολτικών στελεχών (υπουργών, διοικητών, συμβούλων, κλπ). Υπουργοί υπογράφουν, δηλαδή, αποφασίζουν παράνομες και έκνομες ενέργειες αλλά η σημασία των αποφάσεων αυτών υποβαθμίζεται πλήρως.

Πέρα από την τρέχουσα αδιέξοδη πολιτικολογία όπου ο λόγος κυβέρνησης και αντιπολίτευσης περί πολιτικών ευθυνών δεν τέμνεται πουθενά, και πέρα απότη σύγχυση των πολτικών με τις ποινικές ευθύνες και το ατέρμονο κυνήγι μαγισσών ,υπάρχει και η «ταμπακέρα». Συγκεκριμένοι Υπουργοί κατηγορούνται για συγκεκριμένες διοικητικές πράξεις-ενέκριναν η διαφώνησαν αδιάφορο, ενταγμένοι σε μια πυραμίδα πολτικών και διοικητικών στελεχών.

Εν τέλει, όταν ένας υπουργός αποφασίζει ο,τιδήποτε, η απόφασή του μπορεί να ελεγχθεί  όχι μόνο με πολτικά ή νομικάκριτήρια αλλά και με διοκητικά κριτήρια

Το ερώτημα του καλοπροαίρετου πλην αδαούς συμπολίτη θα μπορούσε να είναι «μα γιατί συγχέοντια οι πολτικές καιτ ις διοιητικές αρμοδιότητες»