Οι πεπειραμένοι και συνειδητοί πολίτες έχουν διαύγεια και οξυδέρκεια, μα κάποιοι άλλοι πλήρως αδαείς κι ανενημέρωτοι δεν γνωρίζουν αρκετά ούτε καν σχετικά με το πιο επικίνδυνο και επείγον πρόβλημα, την επιδημία του κορονοϊού. Αυτούς τους εκμεταλλεύονται σκαιότατα τα λαϊκιστικά και ψεκασμένα, αντιμεταρρυθμιστικά, δημαγωγικά κόμματα. Ακόμη και στους χώρους των δήθεν “διανοουμένων”, πανεπιστημιακών και καλλιτεχνών, επικρατεί η αντισυστημική ανευθυνότητα και “αγανάκτηση”. Ευτυχώς πολλοί 40άρηδες και 30άρηδες δείχνουν υπεύθυνη στάση και εμβολιάζονται, όχι σαν τους αιώνιους αντιρρησίες και εκ συστήματος κι a priori διαμαρτυρόμενους γκρινιάρηδες των πλατειών και των διαδηλώσεων. Πολλοί νέοι αποφασίζουν να εμβολιαστούν και να τηρήσουν υπεύθυνα τα μέτρα για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους, την κοινωνία, τις οικογένειες και τους φίλους τους και δεν ακολουθούν τον συρμό όσων πατικώνονται και στριμώχνονται στις πλατείες και στους δρόμους ως τυχοδιωκτική στάση παρρησίας, “αντίστασης” και ψευτοεπαναστατικής άρνησης και γκρίνιας, ουσιαστικά αδιαφορώντας προκλητικά για το κοινωνικό σύνολο. Το χειρότερο είναι πως αυτή την τυχοδιωκτική στάση έρχεται να “χαϊδέψει” με άτοπες κολακείες και λιβανίσματα η αξιωματική αντιπολίτευση...

Η σημερινή πολιτική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι δυστυχώς προδικασμένη και προσανατολισμένη προς το χειρότερο. Αποτελεί ένα ερώτημα για το μέλλον το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να μετεξελιχθεί, ενδεχομένως αλλάζοντας πολιτική (ίσως και όνομα), το εάν θα υπάρξει μια πολιτική μετεξέλιξη αυτού του ριζοσπαστικού, νεοκομμουνιστικού και λαϊκιστικού αριστερού χώρου, ίσως σε σύγκλιση και συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ της Γεννηματά ή ό,τι το υποκαταστήσει μεθαύριο, ώστε να προκύψει μια νέα, ρεαλιστική, προσγειωμένη, αριστερή σοσιαλιστική παράταξη. Αυτό όμως που έχουν τώρα στην αριστερά – και στην Κεντροαριστερά – απέχει παρασάγγας από ένα θετικό, πραγματιστικό, εποικοδομητικό κόμμα· το θέμα βέβαια δεν είναι το όνομα μα η ουσία, το πολιτικό περιεχόμενο, ο πολιτικός προσανατολισμός που σήμερα είναι φανερά προβληματικά, στρεβλά κι επιβλαβή για τη χώρα.

Τα παραπάνω σημαίνουν πως για να μπορέσει να διαμορφωθεί μια ρεαλιστική, αξιοπρεπής και λογική αντιπολίτευση, το ΚΙΝΑΛ πρέπει να ορθοποδήσει, να διορθώσει τις θέσεις του, να ανακαινιστεί και να αλλάξει αρχηγό (η Γεννηματά δεν κάνει για ηγέτης του δημοκρατικής παράταξης, δεν έχει τα φόντα και τα πολιτικά προσόντα, ούτε ιδέες, ούτε τη δυνατότητα ζυγοστάθμισης της πολιτικής συγκυρίας)· και να βρει τον σωστό και γόνιμο δρόμο, τη μέση οδό, τη χρυσή τομή χωρίς αριστερόστροφες δημαγωγίες και κλείσιμο του αριστερού ματιού στον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε το κεντρώο/κεντροαριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα – όπως κι αν λέγεται τότε – όταν μπει στον δρόμο, στο κανάλι προς την άσκηση διακυβέρνησης, να έχει μεγαλύτερη και καθοριστική δύναμη στα πλαίσια της τότε αντιστοιχίας των κομματικών δυνάμεων, ώστε να μπορέσει να παίξει επάξια κάποιον θετικό, δημιουργικό ρόλο.

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως είναι και μη αλλάζοντας πολιτική και φυσιογνωμία, μη μεταρρυθμιζόμενος, αγκαλιάζοντας τις πάμπολλες σκληροπυρηνικές, δογματικές και φανατικές φωνές που ηχούν σήμερα μέσα από τα σπλάχνα του, δεν μπορεί να κάνει τίποτα καλό και θετικό και δεν πάει πουθενά έτσι. Τα υπόλοιπα αποτελούν φρούδες ελπίδες και ευχολόγια όσων τα φαντασιώνονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περίπου το ένα πέμπτο των πιθανοτήτων να μετεξελιχθεί σε σοβαρό, πραγματιστικό και μοντέρνο, σοσιαλιστικό κόμμα... Καταρχάς για να το πραγματοποιήσει πρέπει να διώξει ένα σωρό σχηματικά και σκληροπυρηνικά ανώτερα στελέχη, πράγμα που ο Τσίπρας ούτε θα τολμήσει, ούτε θα θελήσει, αλλά ούτε καν επιθυμεί να κάνει παρότι στα λόγια ευαγγελίζεται τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μάλιστα απογοητευτικό ότι οι κυριότεροι υποψήφιοι να αντικαταστήσουν τον Τσίπρα είναι ακόμη πιο άκαμπτοι από αυτόν, ο άτεγκτος και απόλυτος γραμματέας του κόμματος Τζανακόπουλος και ο ηγέτης της υπεραριστερής πτέρυγας των 52, ο (τουλάχιστον αξιοπρεπής και κόσμιος στην έκφραση) Τσακαλώτος.

Αν το ΚΙΝΑΛ μπορέσει να μετεξελιχθεί, βελτιωθεί και ανασυγκροτηθεί, κάτι που δεν είναι πολύ πιθανό, – έχει περίπου ένα τρίτο των πιθανοτήτων να το πετύχει, κυρίως γιατί ο Μητσοτάκης έχει απορροφήσει μεγάλο μέρος του Κέντρου – τότε μπορεί να προκύψει κάτι θετικό για την Κεντροαριστερά (*). Όσο, όμως, παραμένει αρχηγός του ΚΙΝΑΛ η λίγη και με ημιτελείς και άκριτες πολιτικές τοποθετήσεις, Γεννηματά, δεν είναι δυνατόν το ΚΙΝΑΛ να ανέβει, να ισχυροποιηθεί και να εκφράσει όλο το Κέντρο. Το μεγάλο μέρος του Κέντρου, προοδευτικού, φιλελεύθερου και κοινωνικού, θα συνεχίζει να υπερψηφίζει τον φιλελεύθερο ηγέτη της κεντροδεξιάς Ν.Δ., Κυρ. Μητσοτάκη.

Ο Λοβέρδος διατυπώνει ένα πολιτικό αφήγημα απευθυνόμενος προς τον ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι δεν πιστεύει στα ιδανικά της δημοκρατικής παράταξης και ως εκ τούτου θα πρέπει να του αφαιρεθεί το δικαίωμα να μιλά για λογαριασμό της. «Σε καμία από τις ιστορικές της περιόδους οι ομοϊδεάτες του κι αυτός δεν ήταν σύμφωνοι (με τη δημοκρατική παράταξη). Ρωτήστε τους για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, για τον Γεώργιο και τον Ανδρέα Παπανδρέου και θα καταλάβετε καλά την καπηλεία», πρόσθεσε. Ο Λοβέρδος δύναται να αναπτύξει το πολιτικό αφήγημά του. Το ίδιο και ο Ανδρουλάκης που έχει υπέρ του νιότη, αρκετές ιδέες, πρωτοβουλίες, σύνεση, συνεκτική υποστήριξη από τη βάση του ΚΙΝΑΛ και νηφαλιότητα (δεν βιάζεται όπως είχε βιαστεί ο Βενιζέλος). Με τον Γερουλάνο δεν συμφωνούμε γιατί ουσιαστικά επιθυμεί επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ, κάτι που μας πάει προς τα πίσω, σε σχήματα, προτάγματα, καταστάσεις και στοχοθεσίες του παρελθόντος. Η Γεννηματά, όμως, ως πρόεδρος είναι, ως μη όφειλε, σχηματική, με απλοϊκές πολιτικές τοποθετήσεις και εύκολη, αδρομερή παλαιοπασοκική αντιπολιτευτική στάση και μιλά σαν να κατάπιε παλιά κασέτα από την εποχή της ακμής του πανελλήνιου σοσιαλιστικού κινήματος που έχει πλέον παρέλθει. Ως άσκηση αντίστιξης, σκληρής αντιπολίτευσης και άκαμπτης αντιπαράθεσης προς την κυβέρνηση, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ πασχίζει να φαίνεται αριστερή, διεκδικώντας τους παλιούς συναγωνιστές που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, μα δυστυχώς εκείνοι δεν γυρνούν πλέον πίσω, έχουν διαβεί το όριο του ριζοσπαστισμού, της αντίδρασης και της διαμαρτυρίας στην υποβάθμιση των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων και το «αριστερό» ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί πια να τους γοητεύσει, έτσι ώστε τα αδέξια, ψεύτικα κι αμήχανα καλέσματα και κελεύσματά του δεν βρίσκουν πλέον αποδέκτες, ούτε πελάτες. Αυτή η προβληματική και στρεβλή στρατηγική της Γεννηματά ως ηγέτιδος του ΚΙΝΑΛ είναι άλλο ένα λάθος της, αφήνοντας έκθετο ένα μέρος του μεσαίου και κεντρώου χώρου.

Το ήδη υπάρχον ΚΙΝΑΛ που έχει σταθεροποιηθεί στην 3η θέση ανάμεσα στα κόμματα του κοινοβουλίου, έχει ακόμη αρκετά ψωμιά να φάει, αν και δεν ισχυριζόμαστε πως θα παίξει, αναγκαία, κάποιον σημαντικό και λειτουργικό για τα πολιτικά πράγματα, ρόλο, μα υπάρχει και θα υπάρχει, άρα η πρώτη πράξη της Κεντροαριστεράς θα είναι οι εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου που θα γίνει στο τέλος του 2021. Και αν θα ξαναβγεί Πρόεδρος η Φ.Γεννηματά (κάτι αρκετά πιθανό αν οι εκλογές γίνουν πριν τις επόμενες Βουλευτικές, στις οποίες το ΚΙΝΑΛ θα παραμείνει στο μικρό μέγεθός του) δεν θα αλλάξει τίποτε και θα παραμείνουν στο τέλμα. Αλλά και να αλλάξει κάποτε η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ και να εκλεγεί πχ, ως πιθανότερος, ο Ν.Ανδρουλάκης ή άλλος (Λοβέρδος) τι μπορεί πλέον να αλλάξει στο μέγεθος του μικρού πια κόμματος και με ποιες ρηξικέλευθες(;) διεργασίες; Σχεδόν λίγα. Δυστυχώς το ΚΙΝΑΛ μάλλον έχει οριστικά χάσει το τραίνο έναντι του μεγαλύτερου (κι απαράδεκτου, λαϊκιστικού, τυχοδιωκτικού, δημαγωγικού & μαξιμαλιστικού) ΣΥΡΙΖΑ... Καταυτόν τον τρόπο οι μετριοπαθείς κεντρώοι, του φιλελεύθερου, προοδευτικού & σοσιαλδημοκρατικού Κέντρου κατευθύνονται λογικά προς την υποστήριξη του φιλελεύθερου Κυρ.Μητσοτάκη, ηγέτη της διευρυμένης – με σοσιαλδημοκρατικά, εκσυγχρονιστικά στελέχη – κεντροδεξιάς Ν.Δ....

(*).Μερικοί φίλοι εικάζουν πως θα εμφανιστεί κάποιο νέο, ανανεωτικό, σοσιαλδημοκρατικό, κεντρώο/κεντροαριστερό κόμμα με Μανιάτη ή Βενιζέλο ή Λυκούδη ή Διαμαντοπούλου-Φλωρίδη ή με Παγουλάτο, Ματσαγγάνη, Βούλγαρη, Αλιβιζάτο, κ.α., μα το θεωρώ ψευδαίσθηση, γιατί ούτε οι ίδιοι το επιθυμούν και οι περισσότεροι είναι παροπλισμένοι κομματικά ή ηλικιακά μεγάλοι, και βρίσκονται εκτός αρχηγικού πολιτικού παιχνιδιού (εν μέρει και λόγω της έντονης επιρροής και πίεσης του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κέντρο, που εκτιμώ πως τελικά θα απορροφήσει τους περισσότερους απλούς ψηφοφόρους και πολλά στελέχη του φιλελεύθερου και προοδευτικού Κέντρου ή θα τα καταστήσει ουδέτερα ή ανενεργά).