Το συγκλονιστικό πρωτοσέλιδο των Ν.Υ.Τimes εκτός από την προφανή μνήμη που επιβάλλει στέλνει κι άλλα μηνύματα , που εμμέσως σχετίζονται με τους νεκρούς. Το κύριο μαντάτο , η ισχυρή προτροπή πίσω από τον τίτλο είναι ή θα μπορούσε να είναι : ας είμαστε οι τελευταίοι.
Όμως για να είναι οι τελευταίοι κι όχι οι προπομποί θύματα μιάς γενικευμένης νέας υγειονομικής Βαϊμάρης δεν αρκεί αυτό , που κάποτε θεωρούσαμε ως μείζον δηλαδή ο αυξανόμενος φεντεραλισμός των χωρών μέσω υπερεθνικών φορέων , όπως ευτυχώς έχει αρχίσει να συμβαίνει με την ΕΕ , συμφωνούντος και υπερθεματίζοντος μάλιστα του Προέδρου της Μπούντεσταγκ Β.Σόιμπλε.
Χρειάζονται οι εθνικές κυβερνήσεις να βρίσκονται σε μια μέση τροχιά αποτελεσματικότητας στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και εν προκειμένω του υγειονομικού .
Συνεπώς ναι το πρωτοσέλιδο των Ν.Υ.Τ. αφορά πρωτίστως έναν διαταραγμένο τις μισές ώρες της ημέρας και ακραίο λαϊκιστή τις υπόλοιπες όσο του επιτρέπει η επίδραση των πρώτων δώδεκα ωρών. Τυπικώς αυτός ο ανερμάτιστος άνθρωπος εκφράζει τα ταπεινότερα ελατήρια των global ψεκασμένων της χώρας του , δεν παύει όμως να είναι ένας εισοδιστής στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα , το οποίο και σαν πολιτικός θεσμός χρεώνεται τις συνεχιζόμενες τραγικότητες.
Στην Ισπανία όμως , όπου διοικούν κανονικοί άνθρωποι που υπό αδιευκρινίστως κανονικές συνθήκες αυτοπροσδιορίζονται ως σύγχρονες τάσεις της προοδευτικής λεγόμενης προβληματικής , τι ακριβώς συνέβη ;
Οχυρωμένοι πίσω από τις συνταγματικές κατοχυρώσεις της αυτονομίας , ακόμα και της Μαδρίτης , και με λάβαρο τα δικαιώματα του συναθροίζεσθαι συγκλόνισαν αρνητικά την ισπανική κοινωνία με τις αργοπορίες , τις εμμονές , τις ημέρες της Γυναίκας.
Στην Πορτογαλία ένας άλλος Σοσιαλδημοκράτης , ο Κόστα , τα πήγε πολύ καλύτερα όμως δεν είχε τα καλύτερα αποτελέσματα χωρίς να έχει τα χειρότερα.Και πάντως έκανε αυτό που έκαναν όλοι οι νουνεχείς ηγέτες.
Στην Σουηδία η εμπεριστατωμένη αναλγησία των Σοσιαλιστών , που βέβαια εδράζεται στην εμμονή της αυταρέσκειας του κυβερνώντος μοντέλου μαράζωσε με τα γνωστά αποτελέσματα τις ζωές , την οικονομία μα κι αυτήν ακόμα την απαρχής επιδιωκόμενη ανοσία της αγέλης . Ναι οι Σοσιαλιστές , όπως και οι Εγγλέζοι λαϊκιστές του Τζόνσον.
Συνεπώς ο πολιτικός αυτοπροσδιορισμός των ηγεσιών δευτερεύουσα σημασία έχει στον καμβά της αποτελεσματικής διακυβέρνησης.
Οι – σώνει και καλά – μετα ταξικοί διαχωρισμοί καμμιάν εμπράγματη σημασία δεν έχουν αν δεν αντιπροσωπεύουν τον μέσο ορθολογισμό , ο οποίος σε αφανιστικές εξελίξεις πολέμων και πιά ιολογικών μακροχρονίων κρίσεων είναι το κριτήριο των αποφάσεων.Άραγε μπορεί κάποιος να πεί για την εκ του αποτελέσματος αποτυχία των Σουηδών , των Άγγλων και του Τραμπ στη πανδημία , με όρους του στυλ αυτός είναι έτσι ή αλλιώς , όπως και το κόμμα του ;
Όχι βέβαια καθώς η αποτελεσματικότητα μετράει κι εδώ ο Μητσοτάκης της Κ/δεξιάς προσέφερε πολλά περισσότερα στην χώρα του απότι οι άλλοι, όπως και το παρακμάζον ως τότε κυβερνητικό υβρίδιο της Γερμανίας έπραξε το ορθό έγκαιρα.
Ο κόσμος άλλαζε ήδη κι αλλάζει τώρα για λόγους που δεν λογάριαζε κανείς με ανέλεγκτους ρυθμούς. Σήμερα προοδευτικός δεν είναι παρά ο ακόλουθος της Επιστήμης και ο τελικός χειριστής αυτής ως Πολιτικής.
Υπό την έννοια αυτή οι πομφόλυγες των Ισπανών νεοφιλοδόξων ουδόλως βοήθησαν την χώρα τους , όπως και οι συνεχιζόμενες των Σουηδών που υποτίθεται πως αποκαθήλωσαν το μαγικό ραβδί του Κοινωνικού Κράτους . Και οι νεοσυντηρητικοί κρατικίζουν ή προσέρχονται στο σύστημα των προηγμένων συστημάτων δημόσιας υγείας ενόσω και οι Σοσιαλιστές απέχουν της κοινής λογικής , εξαιτίας εμμονών.
Τα πράγματα στις κατατάξεις άλλαξαν και μίκρυναν όσον οι επίγονοι έμεναν στα ιδεολογήματα είτε του Μαρξ είτε των Παλμιστών στην Σκανδιναβική Σουηδία είτε της ανεξιχνίαστης Αριστεράς ακόμα και σε αυτούς που ανακάλυψαν στον Χάγιεκ , ό.τι στον Μάρξ οι αντίθετοι : την απολυτότητα.
Η δεύτερη υγειονομική κρίση μαζί με την δισεπίλυτη αν όχι άλυτη ανίσωση της δίχρονης αναμενόμενης ύφεσης – καθώς αν επαληθευτούν οι Επιστήμονες στο πιο αναμενόμενο μελλοντικό σενάριο – κρίνονται από την αποτελεσματικότητα εντός των ορίων μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας.Καθώς ο εμφανώς ή αφανώς μισάνθρωπος υπέρ και μόνο της οικονομίας σε αφανιστικούς καιρούς δεν είναι παρά ένας επίκαιρος κατοχικός μαυραγορίτης , του οποίου μηδαμινή σημασία έχει η πολιτική κατάταξη για τον πολίτη. Μηδαμινή σημασία έχει να κάνεις τα δικά σου για να παραμείνεις Σάντσεθ και προφανέστατα Τράμπ , όπως μηδαμινή σημασία έχει αν λέγεσαι Μητσοτάκης ή Κουρτς και τα κάνεις καλά.
Η γύμνια των επιγόνων των ιδεολογημάτων δεν μπόρεσε να τα επικαιροποιήσει ώστε να είναι ωφέλιμα μην τυχόν και μολυνθούν από την δεξιά ιική υπερμεταδικότητα , που όπως λένε είναι το πιο τοξική.
Και οι οπαδοί του δογματικού φιλελέ κλάμπ , άνευ σημασίας είναι αν θεωρούν τις μαγικές αυτορυθμίσεις των αγορών ως θέσφατο ενός ανελαστικού και γνήσιου φιλελευθερσμού.
Ο Ντε Γκώλ ήταν αυτός που χάρισε πατρίδα στους Γάλλους στον Πόλεμο , με απίστευτο κοινωνικό φιλάλληλο προσανατολισμό. Δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε που ανήκε , καθώς το μεικτό σύστημα οικονομικής λογικής , δημοσίων ενισχύσεων και λάμποντος πατριωτισμού ήταν αυτό που ώθησε την αναγεννημένη Γαλλία στην προώθηση του Ευρωπαϊκού ιδεώδους , όπως περίπου ο δικός μας ΠΘ κάνει σήμερα , όπως το δίδυμο Μακρόν Μέρκελ τραβάει στο κουπί της προσπάθειας επανένωσης της Ευρώπης.
Οι νεκροί περιμένουν όχι ως Νέμεσις μα ως εμβρυουλκές μνήμες αυτού , που λέγεται πάσης φύσεως ομαλότητα σε κανονικές συνθήκες.