Στην πολιτική επικαιρότητα, στη σημερινή πολιτική σκηνή εμφανίζονται διάφορα πολιτικά ζητήματα, άλλα με θετικό και άλλα με αρνητικό πρόσημο, όπως η μισαλλόδοξη και πολύ επιθετική αντίδραση του Ερντογκάν στην καλή ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στο αμερικανικό Κονγκρέσο ή το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πλέον ένα αρχηγικό κόμμα και με τη βούλα. Στα θετικά, η επίσκεψη του Κ.Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και η ομιλία του στο Κογκρέσο, καθώς και το πετυχημένο κι ενωτικό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Αξιοσημείωτο μου φάνηκε το ότι στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, όπου εμφανίστηκαν ομονοούσες όλες οι φυλές του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος Ανδρουλάκης μεταξύ άλλων είπε πως μετά τις εκλογές θα θέσει γρήγορα σε δημοψήφισμα στα μέλη του κόμματος την απόφαση ποια κυβερνητική συνεργασία θα κάνει ή δεν θα κάνει το κίνημα, ώστε να προχωρήσει βάσει αυτής, εάν η ΝΔ δεν κερδίσει την αυτοδυναμία στις εκλογές (ειδικά στις δεύτερες, όπου έχει αρκετές πιθανότητες να το καταφέρει).
Στην περίπτωση μη αυτοδυναμίας του Μητσοτάκη, θεωρώ ως σωστότερη για τη χώρα επιλογή για να αποφευχθεί η ακυβερνησία και να προχωρήσουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, το : “η λογική επιλογή είναι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να συμμετέχει κανονικά, με δικούς του υπουργούς στην κυβέρνηση βάσει μιας προγραμματικής συμφωνίας με το πρώτο κόμμα”, όπως έγραψα σε άρθρο μου στην Αthens Voice. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα διαθέτει και άλλες “πονηρότερες” λύσεις, οι οποίες όμως δεν προάγουν ιδιαίτερα τη διακυβέρνηση του τόπου με στήριξη και προώθηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων (βλέπε το προαναφερθέν άρθρο μου, που αναδημοσιεύτηκε στη μεταρρυθμιση.gr).
Θα είναι, όμως, πολύ βασική η ύπαρξη στο κομματικό πρόγραμμα που συντάσσει ο Ν.Χριστοδουλάκης συγκεκριμένων και ρεαλιστικών μεταρρυθμιστικών προτάσεων ανά τομέα, υλοποιήσιμων λύσεων ανά κοινωνικό και οικονομικό θέμα. Όπως είπε ο Κ.Σημίτης, η προοδευτική παράταξη ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ οφείλει να έχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στο οποίο θα εντάσσονται επιμέρους στόχοι και επεξεργασμένες μεταρρυθμίσεις, “να έχει μια επεξεργασμένη αντίληψη για το ποιες μεταρρυθμίσεις επαγγέλλεται”.
Υ.Γ. Με αφετηρία τα απανωτά κρούσματα κακοποιήσεων μαθητών, boulying και νεανικής βίας, νομίζω πως η πολιτεία πρέπει να δημιουργήσει ένα σοβαρό, συγκροτημένο μάθημα σεξουαλικής, οικογενειακής & πολιτικής διαπαιδαγώγησης του παιδιού στο σχολείο, με τα κατάλληλα σχολικά βιβλία, που να περιλαμβάνει θέματα άσκησης βίας στους ανηλίκους, ακόμη και σεξουαλικής, το μπούλινγκ και τις κακοποιήσεις (ενδοσχολικές, οικογενειακές, ομαδικές, εξωσχολικές ή σεξουαλικές), τη διαχείριση της σεξουαλικότητας και του σεξ.φύλου, τη χρήση του ίντερνετ και των social media, καθώς και τα πολιτικά δικαιώματα και τις κοινωνικές υποχρεώσεις των νέων.
* Ανάρτηση στο FB