Κάθε κάλπη, μα κάθε κάλπη, έχει ένα νόημα, ένα πολιτικό μήνυμα. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές πέραν αυτού καθεαυτού του διακυβεύματος της τοπικής διοίκησης το οποίο είναι βασικό, μπορούν επίσης να προκύψουν και ευρύτερα πολιτικά συμπεράσματα. Παρά το γεγονός ότι τα μηνύματα είναι σύνθετα, θα ήταν δύσκολο σε μια εκλογική διαδικασία που η κυβέρνηση ηττήθηκε σε τέσσερις περιφέρειες και στους δύο μεγάλους δήμους της χώρας να υποστηρίξει κάποιος πως «δεν έγινε τίποτα».
Ας τα δούμε με την σειρά λοιπόν.
Το πρώτο: Η κυβέρνηση διατηρεί ακόμη την πολιτική κυριαρχία, αλλά όχι την παντοδυναμία που φαίνεται να πίστευε. Η δυσαρέσκεια η οποία σωρεύεται, αναπόφευκτα μεν για κάθε διακυβέρνηση αλλά και με ένα κακό ξεκίνημα στην δεύτερη θητεία της, αναζητεί -ανώδυνους προς ώρας- τρόπους έκφρασης. Για να το πούμε πιο απλά, στις περιφέρειες η ΝΔ έχασε από πρώην στελέχη της, δηλαδή απέναντί της δεν εμφανίστηκε κάποιος πόλος με αναφορά σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο αλλά ακόμα και αυτό ήταν αρκετό (ίσως και ως συνθήκη ευνοϊκή) για την καταψήφιση της επίσημης πρότασης. Αυτό σημαίνει, στην πράξη, πως οι πολίτες μπορούν να θεωρηθούν δεδομένοι πολύ λιγότερο σήμερα από ό,τι στο παρελθόν που οι κομματικές ταυτότητες ήταν έντονες. Σημαίνει επίσης ότι η ολοκληρωτική πολιτική κυριαρχία δεν είναι πολιτικά εφικτή και σίγουρα αποδυναμώθηκε από τον υπερφίαλο, παλαιοκομματικό και στρατηγικά επικίνδυνο κυβερνητικό στόχο του «13 στις 13 περιφέρειες». Ταυτόχρονα, δεν μπορεί κάποιος να μην επισημάνει ότι ανάμεσα στο αδιανόητο, δηλαδή την εκλογή του κ. Αγοραστού, και την εκλογή ενός υποστηριζόμενου από την αντιπολίτευση (αρχικά από το ΠΑΣΟΚ και εν συνεχεία από τον ΣΥΡΙΖΑ), όποιος κι αν ήταν αυτός, οι πολίτες εν τέλει ψήφισαν τον δεύτερο. Αυτό, μεταφραζόμενο σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, σημαίνει πως αν η κυβέρνηση δεν λειτουργήσει «με τα πόδια καλά γειωμένα στη γη» σύμφωνα με την έκφραση του Πρωθυπουργού, δεν αποκλείεται οι πολίτες να βρουν τρόπο να καλύψουν την έλλειψη αντιπολίτευσης ακόμα και αν -σήμερα- αυτό θα θεωρούταν από τα κομματικά επιτελεία ως «βουτιά στο κενό».
Παράλληλα σημαίνει πως οποιοδήποτε πρόωροι πανηγυρισμοί για ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών είναι πρόωροι και μακριά από την πραγματικότητα.
Η αντίφαση μεταξύ της βαριάς ήττας του Κ. Μπακογιάννη στην Αθήνα και της άνετης επικράτησης του Ν. Χαρδαλιά από τον πρώτο γύρο, ή αντίστοιχα του Κ. Ζέρβα και του Απ. Τζιτζικώστα στην Θεσσαλονίκη, το αποδεικνύει ευθέως και μας συνδέει με το αμέσως επόμενο συμπέρασμα που αφορά στα πρόσωπα.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr