Η Εθνική ομάδα μας χτίζεται από τον προπονητή της και προπονητή της Φενερμπαχτσέ, Δ. Ιτούδη, με ελλιπή υλικά… Υπάρχουν πολλοί απόντες, πρωταρχικά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, οι 2 σπουδαίοι πλεϊμέικερ μας Σλούκας και Καλάθης, και εντελώς πρόσφατα ο ικανότατος και πολυτιμότατος Μήτογλου που θα έπαιζε και πάουερ φόργουορντ, τεσσάρι, και σέντερ· και δευτερευόντως ο αναπληρωματικός σέντερ Κώστας Αντετοκούνμπο. O τραυματισμός του Μήτογλου, που θα έπαιζε τεσσάρι και πεντάρι στην Εθνική, άλλαξε δραματικά τα αγωνιστικά δεδομένα μας, προς το χειρότερο.
Η απουσία του μεγάλου μπασκετμπολίστα του ΝΒΑ, Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι σημαντικότατη και δεν αναπληρώνεται, μα ήταν εδώ και καιρό σχεδόν δεδομένη. Ο Γιάννης πάσχει στο γόνατο, η ομάδα του Μιλγουόκι Μπακς βγήκε φέτος πρώτη στη βαθμολογία της κανονικής περιόδου στο ΝΒΑ, μα εξαιτίας του λαβωμένου γονάτου του, στα πλέι οφ ήταν σχεδόν ανύπαρκτος και η ομάδα του αποκλείστηκε από τον α’ γύρο. Οι Μπακς δεν ήθελαν επ’ουδενί να επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό τη σεζόν 2023-24 και γι’αυτό του επέβαλαν, δικαίως, συντήρηση και αποχή από το μουντομπάσκετ… Για τους γνώστες του προβλήματος, η εξέλιξη ήταν η αναμενόμενη. Μα και οι άλλες τρεις, προαναφερθείσες απουσίες πολύ καλών καλαθοσφαιριστών είναι πολύ σημαντικές και αδυνατίζουν πάρα πολύ την ομάδα. Να σημειώσουμε μάλιστα πως ο τραυματισμός του Ντίνου Μήτογλου έγινε την τελευταία στιγμή πριν την έναρξη του Μουντομπάσκετ και άρα η Εθνική ομάδα θα παραταχθεί, ατυχέστατα, με 11 παίκτες.
Κατά συνέπεια έχουμε χαμηλές προσδοκίες. Φέτος δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από αυτό το ρόστερ της Εθνικής που περιλαμβάνει αρκετούς νέους, ελπιδοφόρους παίκτες, τους Ρογκαβόπουλο, Λούντζη, Μωραΐτη και Χατζηδάκη.
Έχουμε μια φιλότιμη ομάδα, μαχητική, δυναμική, σκληρή και ισχυρή στην άμυνα, που θα παλέψει, θα αγωνιστεί για κάθε κατοχή της μπάλας. Με πολλούς ρολίστες και λίγες πριμαντόνες: τον Αμερικανό, αποτελεσματικότατο γκαρντ Ντέιβιντ Γουόκαπ, τον πανύψηλο σέντερ, την κολώνα της Εθνικής, Γιώργο Παπαγιάννη, που μετά από χρόνια στον ΠΑΟ, μεταγγράφηκε στη Φενέρ, και τα δύο μπαρουτοκαπνισμένα και προικισμένα τριάρια, τους φόργουορντ Παπανικολάου (ο αρχηγός της Εθνικής) και Παπαπέτρου, του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού αντίστοιχα. Έχουμε 4 παίκτες πασπαρτού, δηλαδή που θα παίζουν σε πάνω από 1 θέση, τους Ρογκαβόπουλο, Θαν. Αντετοκούνμπο, Παπαπέτρου και Παπανικολάου. Ο Παπαπέτρου αναγκάζεται λόγω των απουσιών να παίζει κυρίως τεσσάρι, πάουερ φόργουορντ. Μπορεί και απαιτείται να βγουν μπροστά, να ξεπεταχτούν σε δυναμικές εμφανίσεις, παίκτες που δεν είναι τα πρώτα μας βιολιά, όπως ο Ν.Ρογκαβόπουλος, ο Μ.Λούντζης, ο Λαρεντζάκης ή ο υπαρχηγός της Εθνικής, Θανάσης Αντετοκούνμπο.
Xρειαζόμαστε, επίσης, δημιουργία & καλή οργάνωση πέρα από αυτή του βασικού πλεϊμέικερ μας, Γουόκαπ· σκοράρισμα από τις περιφερειακές θέσεις, από τον Λούντζη και τον Λαρεντζάκη ως δυάρια, δηλ. σούτινγκ γκαρντ, και από τα τριάρια μας Ρογκαβόπουλο, Παπανικολάου και Παπαπέτρου. Η Εθνική έχει επιθετικό πρόβλημα. Η Εθνική δεν έχει πολλούς καλούς περιφερειακούς σουτέρ, από μακριά· καλύτεροι είναι οι Παπαπέτρου, Παπανικολάου, Γουόκαπ και Ρογκαβόπουλος, μα όχι σταθεροί. Άρα τα τρίποντά μας είναι, αν και απαραίτητα, αμφίβολα.
Στους ψηλούς υπάρχει μεγάλη λειψανδρία, μας έμειναν μόνο δύο, ο σωματώδης και πανύψηλος Παπαγιάννης και ο Χατζηδάκης, ύψους 2μ08εκατ. (ο Δ.Αγραβάνης την κοπάνησε γιατί δεν του άρεσε που ο έμπειρος κόουτς Ιτούδης τον έβαζε λίγο). Ο κόουτς Ιτούδης προτίμησε να πάρει στο Παγκόσμιο Κύπελλο τον Ν.Χατζηδάκη, ψηλό της ΑΕΚ, που καλύπτει τη θέση του σέντερ πίσω από τον Παπαγιάννη. Χρειαζόμαστε αντοχές και ισχύ μέσα στη ρακέτα, οι 3-4 απουσίες ψηλών φορτώνουν με περισσότερη πίεση και ξύλο που θα υπομείνουν θέλοντας και μη, τους λιγοστούς ψηλούς μας. Η ομάδα έχει αποψιλωθεί από ψηλούς, κατά συνέπεια η ρακέτα θα είναι ενίοτε απροστάτευτη κι αδύναμη, ιδιαίτερα όταν θα βγαίνει έξω ο Παπαγιάννης. Τα τεσσάρια μας, Θανάσης Αντετοκούνμπο και Παπαπέτρου, δεν είναι ψηλά.
Όταν αποδίδουμε καλά, αυτό στηρίζεται στη σκληρή, κινητική κι επιθετική άμυνά μας που υποχρεώνει τον αντίπαλο σε πολλά λάθη, ώστε από αυτές της έξτρα κατοχές της μπάλας να παίρνουμε πόντους. Αυτή μας βοηθάει να πάμε, μετά από ριμπάουντ ή κλέψιμό μας, σε γρήγορη καλή επίθεση κάτω από καλές, πλεονεκτικές συνθήκες, ει δυνατόν στον αιφνιδιασμό. Αυτό είναι το μπάσκετ μας, η δική μας μέθοδος: δυναμική, σκληρή άμυνα που θα θέσει τις προϋποθέσεις για καλή επίθεσή μας. Στα τελευταία φιλικά μάς χρησίμευσε ιδιαίτερα η «άμυνα ζώνης με προσαρμογές», η zone press, που έχει στήσει σωστά ο Ιτούδης.
Μα και η άμυνα ορισμένες φορές έχει κενά, γιατί μερικές στιγμές οι αντίπαλοι βρίσκουν άδεια, αφύλακτη τη ρακέτα μας ή λείπει ο καλός συντονισμός των παικτών στο μαρκάρισμα των αντιπάλων τους και στις περιστροφές κι αλληλοκαλύψεις τους όταν τους μαρκάρουν. Άλλο αμυντικό δυσάρεστο πρόβλημά μας είναι το ότι χάνουμε ορισμένα αμυντικά ριμπάουντ, γιατί έχουμε ξεμείνει από ψηλούς.
Εδώ να σημειώσουμε πως ίσως ο μεγαλύτερος σταρ της ομάδας μας είναι ο πολύπειρος προπονητής της Δ.Ιτούδης, που μαζί με το υπόλοιπο καλό προπονητικό επιτελείο του κάνει πολύ καλό scouting, δηλ. συλλογή και ανάλυση των πληροφοριών για τους αντιπάλους μας, σημαντικό όπλο της σκεπτόμενης κι ορθολογικής Εθνικής μας. Η οποία, όπως δηλώνει ο κόουτς της, δεν πρέπει να χάνει ούτε δευτερόλεπτο την αυτοσυγκέντρωσή της, γιατί αυτή αποτελεί θεμελιώδες εργαλείο της.
Μόνο στη θέση 3 έχουμε πολλούς παίκτες, Παπανικολάου, Παπαπέτρου & Ρογκαβόπουλο. Τα ποιοτικά γκαρντ μας είναι επίσης λίγα, εκεί βασιζόμαστε στην ισχυρή και ποιοτική παρουσία του ελληνοποιημένου, πλεϊμέικερ Αμερικανού του Ολυμπιακού, Ουόκαπ. Και αναμένουμε τι θα προσφέρουν οι λιγότερο «παιγμένοι» γκαρντ Λούντζης, Λαρεντζάκης, Μποχωρίδης και Μωραΐτης. Κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, και οι 11 παίκτες μας πρέπει να δώσουν το 100% των δυνατοτήτων τους.
Η Εθνική Ελλάδας κέρδισε το πρώτο ματς του ομίλου εναντίον του αδύναμου Λίβανου με διαφορά 21 πόντων. Και έχασε εύκολα από το φαβορί στον όμιλό μας και στο Παγκόσμιο Κύπελλο, την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ με 28 πόντους. Η Εθνική των ΗΠΑ είναι πολύ δυνατή και ταλαντούχα, δεν στελεχώνεται από μεγάλους σταρ του ΝΒΑ και πολλά μεγάλα ονόματα, πλην του Μπράνσον και του Έντουαρντς, μα είναι σαφώς μια ισχυρότατη, αθλητική, γρήγορη και εύστοχη ομάδα. Το αν η Εθνική μας θα προκριθεί στους 16 εξαρτάται από το αν νικήσει τη Ν.Ζηλανδία ή όχι. Η Ν.Ζηλανδία θα αποτελέσει τον βασικό, σκληρό και μαχητικό αντίπαλό μας του ομίλου, για την πρόκριση στην επόμενη φάση των 16. Και η Ιορδανία θα έρθει λογικά 4η στη βαθμολογία του ομίλου μας.
Αν προκριθούμε στη 2η θέση του ομίλου, θα αντιμετωπίσουμε – για να μπούμε στην οκτάδα – από τον όμιλο με τον οποίο διασταυρωνόμαστε, την πολύ δύσκολη, ποιοτική Λιθουανία που έχει καλούς παίκτες, τόσο ψηλούς όσο και περιφερειακούς, αν και παίζει κι αυτή με ελλείψεις· και το επικίνδυνο Μαυροβούνιο, με επικεφαλής τους σέντερ, Βούτσεβιτς (του ΝΒΑ) και Ντούμπλιεβιτς, και για γκαρντ τον νατουραλιζέ Αμερικανό Πέρι (πρώην του Παναθηνααϊκού) και τον Ιβάνοβιτς.
Το να μπούμε στην οχτάδα με τόσες ελληνικές απουσίες, καθίσταται πλέον πολύ δύσκολο. Ο βασικός και πολύ δύσκολος, πλέον, στόχος μας είναι να περάσουμε στους 8. Αρχικός στόχος μας για τους επόμενους αγώνες ήταν να προκριθούμε στην επόμενη Ολυμπιάδα του 2024, στην οποία προκρίνονται κατευθείαν δύο ευρωπαϊκές ομάδες πλην της Γαλλίας που είναι η χώρα που την φιλοξενεί. Πρόκειται για στόχο που τώρα πια δεν μπορεί να επιτευχθεί, γιατί αξιολογικά είναι μπροστά, καλύτερες από εμάς, η Ισπανία, η Γερμανία, η Σερβία κι η Σλοβενία και δίπλα μας, περίπου στο ίδιο επίπεδο απόδοσης, άλλες καλές ευρωπαϊκές ομάδες, η Ιταλία, η Λιθουανία, η Λετονία, κ.α. Οι δύο πρώτες ευρωπαϊκές ομάδες, θα τσεκάρουν τα εισιτήρια δίχως να πρέπει να μπουν στη διαδικασία των προολυμπιακών. Αν στους αγώνες για τις θέσεις 5-8 βρίσκονται δύο ευρωπαϊκές χώρες πλην Γαλλίας, επίσης θα προκριθούν αυτόματα. Αν υπάρχουν τρεις, τότε θα παλέψουν για δύο εισιτήρια.
Η Ελλάδα δεν θα είναι μέσα στις δύο ευρωπαϊκές ομάδες, πλην Γαλλίας, που θα καταταγούν ψηλότερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και άρα θα πρέπει να διεκδικήσει θέση μέσα από ένα από τα τέσσερα προολυμπιακά τουρνουά που θα γίνουν περίπου έναν με ενάμιση μήνα πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε καθένα από αυτά θα συμμετέχουν έξι ομάδες.
Βλέψεις για μετάλλιο έχουν ορισμένες δυνατές εθνικές ομάδες, με επικεφαλής τις ΗΠΑ (το λογικό φαβορί για το χρυσό), τον Καναδά, προικισμένο με τους πολλούς παίκτες από το ΝΒΑ, την πάντα σοβαρή κι αξιόλογη Ισπανία, την ενισχυμένη με ΝΒΑers και καλοοργανωμένη Γερμανία, συν την επικίνδυνη Αυστραλία και τη Σερβία, κ.α..