O πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Ν.Ανδρουλάκης, δυστυχώς μια μας τα λέει έτσι και μια αλλιώς. Πρέπει κάποτε να σταθεροποιηθεί σε μια θετική κι εποικοδομητική θέση. Εάν στις δεύτερες εκλογές δεν προκύπτει κυβέρνηση οφείλει να υιοθετήσει την υπευθυνότητα, να αφήσει την επιθυμία του να καθορίσει τον πρωθυπουργό έχοντας υποστεί πάνω από διψήφια διαφορά από το πρώτο κόμμα - είναι σίγουρο -, και να προχωρήσει σε προγραμματική συμφωνία για τη δημιουργία μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης συνεργασίας (αν χρειαστούν τρίτες εκλογές θα ηττηθεί κατά κράτος). Δεν μπορεί παρά να δεχτεί τη συνεργασία με το πρώτο κόμμα και ως πρωθυπουργό τον αρχηγό του πρώτου κόμματος. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα μπορούσε, εάν δείξει σοβαρότητα και δημιουργικό, θετικό πνεύμα, να συμβάλλει στις απαραίτητες βελτιώσεις του ελληνικού δημοσίου, της οικονομίας, του κοινωνικού τομέα, του κοινωνικού κράτους πρόνοιας (ΕΣΥ, παιδεία, ασφαλιστικό) και των θεσμών. Τα υπόλοιπα αποτελούν παλινωδίες, διφορούμενα λόγια, ανευθυνοϋπεύθυνες αμφιταλαντεύσεις, αναβλητικότητες κι επιβλαβείς για όλους και για τη χώρα μας αοριστίες. O Ανδρέας Λοβέρδος εξήγησε πως εκείνο που προέχει είναι να μην οδηγηθεί η χώρα σε τρίτες κάλπες, “οι τρίτες εκλογές θα πάνε τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο και η χώρα επί τέσσερις μήνες θα βρίσκεται σε ένα σύστημα που δεν διστάζει να εκλογολογεί και να πλειοδοτεί. Θα είναι σε βάρος της χώρας και της ασφάλειάς της. Πρέπει να αποκλειστούν πάση θυσία οι τρίτες κάλπες και οι δεύτερες εκλογές να δώσουν κυβέρνηση”. Δηλαδή αν δεν υπάρξει αυτοδύναμη ΝΔ, να προχωρήσουν σε κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.
Είναι θετικό πως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ υπογράμμισε πως η οποιαδήποτε, πιθανή κυβερνητική συμμαχία μπορεί να γίνει κατ'αρχήν στη βάση προγραμματικής σύγκλισης και συμφωνίας. Ευχόμαστε να σταθεί δυνατόν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να τολμήσει, αν χρειαστεί, να λειτουργήσει ως συνεργαζόμενο κυβερνητικό κόμμα και να συμβάλλει στην επιμονή κι αποτελεσματικότητα στις αναγκαίες οικονομικοκοινωνικές μεταρρυθμίσεις, στον έλεγχο και στη δημοκρατικότητα της κυβερνητικής εξουσίας, στη βελτίωση και στη λειτουργικότητα του κράτους, των πολιτικών θεσμών, της οικονομίας, της ανάπτυξης με διευκόλυνση των επενδύσεων και της εμπέδωσης κλίματος εμπιστοσύνης στην πορεία της ελληνικής οικονομίας.
H διαφορά ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μικρή, γύρω στο 4,5-5,5%. Εάν μπορέσει να πάρει μέρος στις βουλευτικές το μόρφωμα “Έλληνες – Εθνικό Κόμμα”, πίσω από το οποίο κρύβεται η Χρυσή Αυγή, τα πράγματα θα δυσχεράνουν και ο πήχης της αυτοδυναμίας θα ανέβει ώστε ο σχηματισμός κυβέρνησης μετά τις δεύτερες εκλογές να δυσκολέψει. Νομίζουμε πως ίσως μια κυβέρνηση συνεργασίας και αλληλοελέγχου ΝΔ - ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα χειρότερη από μια κυβέρνηση ΝΔ, η ΝΔ δεν έχει και καμιά θυελλώδη μεταρρυθμιστική ορμή σήμερα ώστε να εικάσουμε πως αυτή θα χαθεί λόγω του περισσότερο κρατικίστικου ΠΑΣΟΚ... Εάν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κληθεί να λύσει τυχόν πρόβλημα ακυβερνησίας που μπορεί να προκύψει από τις δεύτερες εκλογές και δεν ανταποκριθεί, δεν αναλάβει τις εποικοδομητικές, δημιουργικές ευθύνες που θα του αναλογούν, θα το πληρώσει αυστηρά στις τρίτες (ό μη γένοιτο) εκλογές... Ο φιλοπασοκικός Θοδ.Στάθης γράφει στη Μεταρρύθμιση: “Η θέση που προβάλει το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, την περίπτωση διερεύνησης και συμφωνίας για το πρόσωπο του πρωθυπουργού είναι καθόλα συνταγματική, όμως όταν τίθεται αυτό, και μάλιστα προεκλογικά, ως απαραίτητος όρος για να προκύψει συμφωνία για κυβέρνηση συνεργασίας με το να αποκλείει για πρωθυπουργούς τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων είναι πέρα για πέρα λάθος. Το κυρίαρχο είναι η επίτευξη μιας καλής προγραμματικής συμφωνίας... Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να θεωρεί τους κκ. Μητσοτάκη και Τσίπρα ως αποτυχημένους, αλλά αυτό θα το καθορίσουν τα αποτελέσματα της λαϊκής εντολής, πέρα από το ότι το επιχείρημα: ο πρωθυπουργός πρέπει να είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, δεν είναι και τελείως αβάσιμο. Άλλωστε έχει συμβεί να προκύπτει στο παρελθόν ως πρωθυπουργός σε κυβερνήσεις συνεργασίας ο αρχηγός του πρώτου σε ψήφους κόμμα. Στο τέλος τέλος οι πολίτες συνήθως ψηφίζουν και για πρωθυπουργό, γιατί το πρόγραμμα και τον αρχηγό οι πολίτες το εκλαμβάνουν ως ένα πακέτο.”
Να υπενθυμίσουμε στους πασοκικούς που καλοβλέπουν τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα σχετικά με την “επαναπρόσληψη” του Π.Πολάκη από τον Α.Τσίπρα. Μ' αυτή τη μεθόδευση επιβεβαιώνεται ο ψευτοσοσιαλδημοκρατικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Π.Πολάκης μόνο κακό κάνει με την τραμπούκικη εχθροπάθειά του και τα βίαια, αυταρχικά, σεξιστικά κι απολυταρχικά, αντιδημοκρατικά ήθη που κομίζει στην ελληνική πολιτική σκηνή, γιατί ο τσαμπουκάς, χυδαίος και μάγκας, Σφακιανός πολιτικός το μόνο που κατ'ουσίαν φέρνει είναι μια πεπαλαιωμένη, ξεπερασμένη αντίληψη που ταιριάζει με τον ολοκληρωτισμό, τον σταλινισμό, την απολυτότητα, τον λαϊκισμό, τον δογματισμό, την εύκολη δημαγωγία, την άκρατη επιθετικότητα και το ξεπέρασμα κάθε λογικού ορίου πολιτικής ευπρέπειας, συνεννόησης και διαλόγου, που όμως είναι απαραίτητα σε μια πολιτισμένη, ευρωπαϊκή, δημοκρατική και προοδευμένη χώρα. Και όμως ο πολακισμός είναι ένα ολόκληρο, ισχυρό, μισαλλόδοξο, φτηνό μα μαζικό ρεύμα στη “ριζοσπαστική αριστερά”, συν ολίγο παλιό και γερασμένο ΠΑΣΟΚ των πάλαι ποτέ φανατικών πρασινοφρουρών, στον όλον ΣΥΡΙΖΑ... Με αυτή την ξεπερασμένη, ανεύθυνη, μαξιμαλιστική, συχνά συκοφαντικά επιθετική, λαϊκιστική και δημαγωγική, πολακική, ριζοσπαστική αριστερά, επιθυμεί το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και δη το εκσυγχρονιστικό και σοσιαλδημοκρατικό κομμάτι του να συνεργαστεί; Δεν μπορεί να είναι δυνατόν... Δυστυχώς οι γεωργιοπαπανδρεϊκοί δείχνουν αποπροσανατολισμένοι. Οι μισοί, πάντως, οπαδοί και η μισή βάση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ το απεύχονται. Σχετικά με τον ενδεχόμενο κυβερνητικό εταίρο του, ΣΥΡΙΖΑ, να σημειώσουμε ότι οι περισσότεροι πασοκτζήδες ψηφοφόροι, όπως δείχνουν τα γκάλοπ, δεν ξεχνούν τον αρνητικό οικονομικό, εθνικό και πολιτικό ρόλο που έπαιξε η προηγούμενη, η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Παραλίγο να μας εκτροχιάσει, χάρη στην αφελή κι ανεύθυνη διαπραγμάτευση Τσίπρα-Βαρουφάκη, εκτός ευρωζώνης και Ε.Ε., με τραγικές συνέπειες έναντι της επιθετικότητας του νεοοθωμανού Ερντογκάν. Υποβάθμισε την οικονομία λόγω του επακόλουθου κλεισίματος και της δυσπραγίας των τραπεζών. Κατά συνέπεια αποθάρρυνε τις ξένες επενδύσεις. Χαλάρωσε πολύ τους φραγμούς στην είσοδο των προωθούμενων από την Τουρκία και τους κερδοσκόπους, επαγγελματίες διακινητές, μεταναστών. Προσπάθησε επίμονα να ελέγξει τη Δικαιοσύνη δημιουργώντας αντιθεσμικά παράκεντρα και στοχοποιώντας ανέντιμα τους πολιτικούς αντιπάλους της. Επιχείρησε να ελέγξει αθέμιτα τα ιδιωτικά, τηλεοπτικά κανάλια, περιορίζοντας και οριοθετώντας τα με αμφιλεγόμενες διαδικασίες. Οι πολιτικές ευθύνες βασικών, ισχυρών υπουργών, Παππά, Παπαγγελόπουλου, Καμμένου, Χριστοδουλοπούλου, κ.α. είναι αναντίρρητες. Παρά τη μαξιμαλιστική, δημοκοπική φρασεολογία της έφερε το τρίτο, επιβαρυντικό μνημόνιο, παραβιάζοντας για πολλοστή φορά τα προηγούμενα, λαϊκιστικά ευχολόγιά της, συνηθισμένη στις “κωλοτούμπες”, όπως έκανε –ευτυχώς– μετατρέποντας το “Ναι” σε “Όχι” μετά το αστόχαστο, επιβλαβές, ψευδεπίγραφο κι ανεύθυνο δημοψήφισμα του 2015. Να προσθέσουμε τα πολιτικά λάθη της στην παιδεία και στο δημόσιο με την άρνηση των αξιολογήσεων και του αναπόφευκτου μεταρρυθμιστικού εκσυγχρονισμού, ο οποίος θα έπρεπε να εφαρμοστεί και στην οικονομία, καθώς και τις αδράνειές της στην εξωτερική πολιτική, στην εθνική άμυνα και στο μεταναστευτικό. Ακόμη κι η επαναπρόσληψη του τοξικότατου, φανατισμένου Πολάκη δείχνει πως η περιβόητη σοσιαλδημοκρατική-σοσιαλιστική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μύθος...
Ο ΣΥΡΙΖΑ ωρύεται γιατί οι νομοθετικές ρυθμίσεις για τον αποκλεισμό του κόμματος Κασιδιάρη από τη συμμετοχή στις βουλευτικές δεν ήταν οι δέουσες από πολιτική και νομοθετική σκοπιά. Έστω κι αν ήταν ατελείς, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πραγματικά τον αποκλεισμό του κόμματος αυτού ή προτιμά να κόψει ψήφους από τον “αυταρχικό, αντιδημοκράτη, Έλληνα Όρμπαν” Μητσοτάκη που "επιχειρεί συνεχώς νέες αντιδημοκρατικές εκτροπές", κατά την πεπαλαιωμένη, υπερφλύαρη και υπερφίαλη, λαϊκίστικη αριστερά; Ή μήπως κολακεύει τους ψηφοφόρους του για να τον ψηφίσουν ως “αντισυστημικό κόμμα” εάν δεν επιτραπεί η κάθοδος των “Ελλήνων – Εθνικό Κόμμα” στις εκλογές;
Φοβάμαι την επαναφορά της λαϊκίστικης ριζοσπαστικής αριστεράς σε "νέα" προοδευτική εκδοχή, μα πάντα με μπόλικο πολακισμό και τον απαραίτητο μπαρουφακισμό, δηλ. τον ανεύθυνο οικονομολογικό μαξιμαλισμό, για να βγουν τα κουκιά του σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης, και ελπίζω σε ένα δημοκρατικό, μεταρρυθμιστικό, σοσιαλφιλελεύθερο α λα Πιερρακάκη, υπεύθυνο κυβερνητικό μπλοκ. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ από την προεκλογική κατάσταση διχασμού, εκδικητικής οργής, βιαιότητας κι ιδεολογικού φανατισμού, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα (άσε που κι ο αρτηριοσκληρωτικός, ψευδεπίγραφος και κρατικίστικος, παλιωμένος πια, σκοπός τους, είναι διαβλητός...)