Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο, αποτελούν οι αιτιάσεις κάποιων έως σημείου εγκλήσεως του ομιλητή Κ. Σημίτη, για την απουσία του oνοματεπωνύμου του ιδρυτή του κόμματος, από την τοποθέτησή του, στις 4 Σεπτεμβρίου 2013.
Οι θέσεις του πρώην Πρωθυπουργού εστιάστηκαν στο από δω και πέρα -και όχι στη στεγνωμένη περιγραφικότητα της διαχρονίας του ΠΑΣΟΚ. Οι αναφορές του στους μηχανισμούς ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσαν επισημάνσεις ιστορικών διδαχών σχετικές με το πώς, διάσπαρτες κοινωνικές αναφορές, ομογενοποιούνται σαν μεικτά φυλλώματα, ύστερα σημαδεύουν τις καταλληλότητες προσώπων και τη στατικότητα του πολιτικού φορέα, με το τέλος αυτών των αλληλουχιών να οδηγεί στην ανάδειξη του ηγέτη.
Στο μεταξύ, ο ηγέτης πρόκειται να ηγηθεί μιας πολιτικής κατασκευής, που ήδη έχει εδραιωθεί ως πεποίθηση στο πολιτικό συνειδητό ευαρίθμων πολιτών.
Ποια θα ήταν, άλλωστε, η τύχη του Α. Παπανδρέου, αν επέλεγε να αρχηγεύσει της Ε.Κ., ή κάποιας άλλης κίνησης, περί το 1965; Εικασίες κάνουμε, πάντως δεν είμαι καθόλου βέβαιος για την επιτυχία του, όπως επίσης αυτή δεν ήλθε παρά μόνον το 1977. Η προσωπικότητα του ιδρύοντος, είναι καταλυτική, αφού στο μεταξύ έχει ανέκκλητα χαραχτεί στην πολιτική κονίστρα η αναγκαιότητα της νέας πολιτικής κατασκευής.
Κατά τούτο, η τοποθέτηση Σημίτη, ιστορικά -μάλλον- ακριβοδίκαιη, δεν ελησμόνησε τον πρώτο Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ από προμελετημένη αγένεια, αλλά γιατί προτιμήθηκε από τον ίδιο η πρόταξη ερμηνειών για τους διάσπαρτους μεταρρυθμιστικούς αστερισμούς, την εμβρυακή κατάσταση της ομογενοποίησής τους και την ανεπαρκή, ακόμα, αναγκαιότητα σύστασης του τρίτου πόλου στη συνείδηση των πολλών.
Συνεπώς, είναι σαν να λέει τούτο: γειτονέψτε τις απόψεις σας, εμπνεύστε κινηματικά στη βάση αντιλαϊκιστικών προτάσεων τους πολίτες κι ύστερα θα βρεθεί ο ηγήτορας, στον οποίο όμως, εσείς οι ίδιοι θα δώσετε το χρίσμα και το χρώμα που επιθυμείτε.
Το ατύχημα με το πρώιμο αλλά και λίγο μεταγενέστερο ΠΑΣΟΚ, ήταν η ευνουχιστική πρακτική του Αρχηγού – γεννήτορα προς σκέψεις πρωτίστως και δευτερευόντως προς πρόσωπα, λογαριάζοντας με την λειψή αποδεικτικότητα για τον απειλητικό ρόλο των δήθεν ιδεολογικά φυγόκεντρων δυνάμεων . Η Δ.Α., η τότε απομάκρυνση Σημίτη και το ξεκλήρισμα της Νεολαίας, επισφράγισαν απλώς τον λενινοσταλινικό οργανωτικό μηχανισμό με καρικατούρες δημοκρατικών διαδικασιών (το 1ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ έγινε 10 χρόνια μετά την ίδρυσή του).
Η διασταλτικότερη μυθολογική εκδοχή του φροϋδικού ευνουχισμού, είναι ο Κρόνος και ο γλυτωμός του Δία, εδώ λέτε να ήταν ο πολιτικός γλυτωμός του Κ. Σημίτη; Κι επειδή ευνουχισμός δίχως πατροκτονία δεν υπάρχει, η συγκεκριμένη λέξη στη φαντασιακή της εκδοχή, εγκαθίσταται στην ιδιόλεκτο του ΠΑΣΟΚ δια στόματος Λαλιώτη και όχι μόνον.
Τι κρατάει κανείς, λοιπόν, από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ; Αρκετά πάντως απ’ όσα ανέφερε ο Κ. Σημίτης. Απαιτούνται λύσεις και όχι αίνοι προς μεταστάντες, γιατί αλλιώτικα το σκέλεθρο του Ελ Σιντ παραφυλάει.
Το μέλλον διαρκεί πολύ, έγραφε στα στερνά του ο Αλτουσέρ, ίσως και λίγο, λέω εγώ, αν έγκαιρα δεν αντιληφθείς την χρονικότητα τού «πολύ».
Οι συλλογικότητες και τα πρόσωπα τής, επί θύραις, προσπάθειας, οφείλουν να επεξεργαστούν και να επιλύσουν, κατά το δυνατόν ρεαλιστικές αναζητήσεις σημερινών και αυριανών, με ίσως πρώτο συμβολισμό την αποτροπή της πελατειακής κρατικίστικης κλεπτοκρατίας.
Ο Ευ. Βενιζέλος είπε πως είναι ένας άλλου τύπου Αρχηγός, σ’ ένα άλλο ΠΑΣΟΚ, που αποζητά νέες διευθετήσεις στις παλιές απόψεις περί ηγεμονισμού. Δείγμα έξυπνων και καλών προθέσεων, από κάποιον που μαθαίνει και μακάρι έτσι να συνεχίσει. Από την άλλη, ο κ. Καρχιμάκης τιτιβίζει, γράφοντας το «σημίτης» με μικρά και το «ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ» με κεφαλαία. «Κονταίνουμε το δέντρο στο μπόι μας, μπας και το φτάσουμε», έγραφε ο Νίτσε, γι’ αυτό λοιπόν και εκεί, στη ΔΗΜΑΡ, ο Δ. Χατζησωκράτης έθεσε τους χιλιοστούς όρους απύθμενου πολιτικαντισμού για το ΠΑΣΟΚ και τις όποιες σκόρπιες δυνάμεις του εκσυγχρονισμού.
Όσον λιγότεροι ευνουχισμοί, τόσον υγιέστεροι ψυχικά άνθρωποι, μας λένε οι ψυχίατροι, κι όσον καθόλου ευνουχισμοί, σε αντίθεση με το πρώιμο ΠΑΣΟΚ, τόσον ποιοτικότερα μεικτά φυλλώματα συναντιλήψεων και όχι απαραιτήτως ταυτίσεων.