Οι δημοσκοπήσεις του Πανεπιστημίου Μακεδονίας καθώς και απογευματινής εφημερίδας έδειξαν, και οι δύο, πως η αποδοχή της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και η δημοτικότητά του βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Μάλιστα, στην πρόθεση ψήφου ουσιαστικά βρίσκεται στην ίδια θέση με την ακέφαλη Νέα Δημοκρατία.
Ζούμε λοιπόν την αρχή του τέλους; Η αναμενόμενη μείωση των συντάξεων θα σημάνει τηναμετάκλητη κατάρρευσή του; Νομίζω πως είναι πρόωρο να μιλούμε για κάτι τέτοιο, γιατί το πολιτικό τοπίο είναι ιδιαίτερα ρευστό. Και αν τα περιθώρια δημοσκοπικής ανάκαμψης του ΣΥΡΙΖΑ είναι περιορισμένα λόγω της ασφυκτικής πίεσης των δανειστών, η πιθανή αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων και η ανασύνθεση όλου του πολιτικού σκηνικού, μπορεί ένα μέρος του, να το καταστήσει μόνιμο παίκτη του παιγνιδιού.
Η ρευστότητα του πολιτικού τοπίου συνίσταται στη βεβαιότητα πως οι υπάρχοντες κομματικοί σχηματισμοί θα υποστούν διασπάσεις και ανασυγκροτήσεις, έτσι ώστε σε βάθος εξαμήνου, πιθανόν τίποτα να μη θυμίζει τη σημερινή κατάσταση. Πιο συγκεκριμένα:
H θεαματική στροφή του κυβερνώντος κόμματος στο ρεαλισμό και η εφαρμογή μέτρων που θίγουν τις καταστατικές αρχές, που ορίζουν εδώ και πέντε χρόνια την πολιτική φυσιογνωμία του, πιθανόν να επιφέρουν νέα διάσπαση στο εσωτερικό του με απρόβλεπτες συνέπειες στην κυβερνητική σταθερότητα. Για την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως η νομή και η διαχείριση της εξουσίας αποσυνδέονται από τις ιδεολογικοπολιτικές αρχές του κόμματος και αποκτούν πλέον αυτόνομα χαρακτηριστικά. Είναι άγνωστη η αντίδραση της κίνησης των 53 μελών της Κεντρικής Επιτροπής σε αυτό το φαινόμενο, εφόσον καταστεί μόνιμο.
Επιπλέον το ασφαλιστικό και οι αποκρατικοποιήσεις θα δοκιμάσουν την πολιτική συνοχή του κόμματος καθώς αποτελούν τις λεγόμενες κόκκινες γραμμές για πολλά στελέχη του.
Στη Νέα Δημοκρατία ουδείς γνωρίζει τι θα επικρατήσει την επόμενη μέρα. Η ψυχική ενότητα έχει διαρραγεί, οι εσωκομματικές βολές ακουμπούν και τον πρώην πρωθυπουργό και η ακολουθητέα πολιτική έναντι του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αντικείμενο της αντιπαράθεσης των μνηστήρων της αρχηγίας του κόμματος. Επιπλέον η αναγκαιότητα της μεταρρυθμιστικής ατζέντας που προβάλλει σημαντικός αριθμός στελεχών σε αντιδιαστολή με τον κρατισμό που υποστηρίζει υπορρήτως η κυρίαρχη τάση δημιουργεί τις προϋποθέσεις ανοιχτής ρήξης. Οι προοπτικές της Νέας Δημοκρατίας είναι άδηλες καθώς ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, επιθυμεί τη δημιουργία νέας κεντροδεξιάς παράταξης.
Παραδόξως, στο χώρο της κεντροαριστεράς η κατάσταση είναι καλύτερη, καθώς ο κύριος εκφραστής της, το ΠΑΣΟΚ, φαίνεται πως “έπιασε” πάτο στην πτώση του και με ενωτικές κινήσεις προς όμορους χώρους μπορεί να ελπίζει και σε μία σταδιακή μεν αλλά σταθερή ανάκαμψη. Το πρόβλημα του χώρου αυτού είναι η αδυναμία πρόσβασης στους νέους, με αποτέλεσμα η φυσιολογική αποστρατεία των παλιών και φθαρμένων στελεχών να αφήνει κενά εκπροσώπησης.
Πιθανόν, μία συνεργασία με το Ποτάμι να θεράπευε αυτήν την κατάσταση, καθώς το κόμμα αυτό έχει πλειάδα “ φρέσκων” πολιτικών, όμως η σταθερή άρνηση του Στ. Θεοδωράκη για συνεργασίες με αυτό που ο ίδιος χαρακτηρίζει “παλιό” απομακρύνει αυτό το ενδεχόμενο.
Έτσι, σε ένα πολιτικό τοπίο με τα χαρακτηριστικά της κινούμενης άμμου είναι βεβιασμένη οποιαδήποτε εκτίμηση για παγιωμένες καταστάσεις και φαινόμενα. Άλλωστε, μόλις τον Σεπτέμβριο έγιναν οι εκλογές.