Ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας επανέλαβε πρόσφατα ότι είναι πολύ κοντά στο να φορέσει γραβάτα , καθώς θα υπάρξει λύση  στο επίμαχο ζήτημα του χρέους.  Ωστόσο έχω τη βαθειά υποψία ότι ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει πιθανότατα να φορέσει όχι «τη γραβάτα του χρέους» αλλά τη «γραβάτα της σοσιαλδημοκρατίας», σε χρώματα σοσιαλδημοκρατίας. Θα επιχειρήσει δηλαδή μια νέα μεταμόρφωση, αυτή της σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία (και) με την ελπίδα ότι μπορεί να κερδίσει έτσι  τις επόμενες γενικές εκλογές. Ο λόγος για κάτι τέτοιο είναι μάλλον απλός. Το αφήγημα του ριζοσπαστισμού, της σύγκρουσης με την Ευρώπη/ τρόικα/ δανειστές, του τοξικού εθνολαϊκισμού εξέπνευσε πλήρως με την υπογραφή του τέταρτου μνημονίου.  Ποιά περιθώρια σύγκρουσης και ριζοσπαστισμού υπάρχουν που να συγκινούν τη κοινωνία   έχεις συμφωνήσει πλήρως σε όλα, στο πλέον απεχθές πακέτο μέτρων έστω και με ορισμένες χρήσιμα αναγκαίες μεταρρυθμίσεις;

Επομένως τί απομένει; Η επιχείρηση μετάλλαξης σε «κάτι» διαφορετικό αλλά περισσότερο σύστοιχο με τη νέα πραγματικότητα. Και αυτό το άλλο θα είναι το αφήγημα της σοσιαλδημοκρατίας, της προοδευτικής δηλαδή πολιτικής δύναμης που νοιάζεται για την κοινωνία και θέλει να εκφράσει την κοινωνία (έστω κι αν η Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε περίοδο συρρίκνωσης).  Δεν αποκλείεται ακόμη ο Αλ. Τσίπρας να επιχειρήσει να αντιγράψει τον αφηγηματικό λόγο Μακρόν, ότι δηλαδή είναι «και Αριστερά και Δεξιά» σοσιαλδημοκρατία ταυτόχρονα.

Θα μπορέσει να περάσει αυτό το νέο αφήγημα;  Εξαρτάται.  Πρώτον, από το εάν θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και ως στρατηγική παραμονής στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε και μεγάλους ενδοιασμούς (έστω κι αν το πολιτικό DNA του βρίσκεται αλλού). Δεύτερον, από το εάν θα «το φάει» η κοινωνία, η οποία πάντως έχει καταπιεί ουκ ολίγα αφηγήματα «παραγωγής Τσίπρα».  Και τρίτον, από την ικανότητα των δυνάμεων που όντως ανήκουν στον ευρύτερο σοσιαλδημοκρατικό, προοδευτικό χώρο να ενοποιήσουν/ μορφοποιήσουν  γρήγορα το χώρο ώστε να μην είναι διάτρητος σε «έξωθεν αφηγήματα».

Να σημειώσουμε πάντως  ότι τα πολιτικά αφηγήματα δεν αλλάζουν  και κατ’άνάγκη την πολιτική ουσία…