Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει . Οι Γερμανοί στις 22 του Σεπτέμβρη προσέρχονται στις κάλπες εν μέσω της αβεβαιότητας για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Εν ώσης αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας γενικότερα .
Για πολλούς το αποτέλεσμα των εκλογών και η μορφή της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί ενδέχεται να λειτουργήσει ως δείκτης για το μέλλον της Ευρώπης συνολικά.
Και όλα δείχνουν ότι η /Αγκελα Μέρκελ θα παραμείνει στη καγκελαρία για τρίτη συνεχή θητεία , αφού η δημοφιλία της είναι εξαιρετικά υψηλή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις αν οι Γερμανοί καλούνταν να ψηφίσουν απευθείας για καγκελάριο το 63% θα ψήφιζε Μερκελ και μόλις το 27% τον πολιτικο της αντίπαλο και επικεφαλής του SPD , Πέερ Στάινμπρουκ.
Ένα μεγάλο μέρος της δημοτικότητας της οφείλεται και στους χειρισμούς της κρίσης του ευρώ .
Γιατί μπορεί εμείς εδώ στην Ελλάδα να εχουμε νιώσει στο πετσί μας με το χειρότερο τρόπο την αγρια λιτότητα που αναγκαστικά έχει επιβληθεί, όμως ο γερμανικός λαός στην πλειοψηφία του έχει άλλη αντίληψη .
Ενας ακόμη παράγοντας που συνετέλεσε στα υψηλά ποσοστά δημοφιλιας της Μέρκελ είναι η επιτυχία της να εισχωρήσει σε «χωράφια» που ανήκαν παραδοσιακά στο SPD , όπως ο κατώτατος μισθος, η εκπαίδευση , η ποσόστωση στις γυναίκες κ.α…
Οι Ευρωπαίοι φαίνεται να καλλιεργούν μεγάλες προσδοκίες και να ελπίζουν σε παρα πολλά μετά τις εκλογές , όπως για παράδειγμα σε μια γενναία μεταβίβαση πόρων , ακόμα και παραχωρήσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας αν αυτό κριθεί απαραίτητο για την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης .
Οι εκλογές , λοιπόν , στη Γερμανία έχουν πάψει προ πολλού να αποτελούν καθαρά εθνική υπόθεση .
Ωστόσο οι αλλαγές που περιμένουν οι περισσότεροι είναι πολύ πιθανο να μην έρθουν , ανεξαρτήτως του κυβερνητικοί σχήματος που θα προκύψει .
Ακόμα και κάτω από ένα μεγάλο συνασπισμό , η Γερμανία είναι απίθανο να απομακρυνθεί σημαντικά από την τρέχουσα έμφαση στη λιτότητα και οποιαδήποτε αλλαγή δεν θα είναι δραματική . Η Γερμανία κατά πασα πιθανότητα θα συνεχίσει προς την ιδια κατεύθυνσή , με έμφαση στην αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή και την εφαρμογή λιτότητας ,αφού είναι πεπεισμένη ότι αφού αυτό το μοντέλο πέτυχε στην δική της περίπτωση είναι δυνατόν να πετύχει και αλλού , απλά χρειάζεται χρόνος , πολλή δουλειά και υπομονή. Την ιδα αντίληψη εξάλλου έχει και ο μέσος Γερμανός .
Από κει και περα για τους Γερμανούς συνιστά προϋπόθεση η ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών σε κεντρικο επίπεδο όσον αφορά την φορολογία και τις δαπάνες για να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε περαιτέρω οικονομική βοήθεια . Μια τέτοιου είδους όμως υπερεποπτεία απαιτεί αλλαγή της Συνθήκης της ΕΕ., οπότε και χρειάζεται πολύς χρόνος για την εφαρμογή της .
Τώρα όσον αφορά τη γερμανική θέση απέναντι σε χώρες όπως Ελλάδα ή και η Πορτογαλία είναι απίθανο να αλλάξει πολύ., αν και όλα τα μέρη αποδέχονται σε μεγάλο βαθμό την ανάγκη για ένα τρίτο ελληνικό πακέτο διάσωσης . Εδώ να σημειώσουμε πως τόσο το CDU / CSU οσο το SDP αντιτίθενται σε περαιτέρω απομείωση ( κούρεμα ) του χρέους για την Ελλάδα .
Σε κάθε περίπτωση , κάποια μορφή βοήθειας για την Ελλάδα και την Πορτογαλία δεν φαίνεται απίθανη . Ποια θα είναι η μορφή της μένει να το δούμε .
Ο μεγάλος λοιπόν κίνδυνος είναι να βιώσουν οσοι καλλιεργούν τόσο μεγάλες προσδοκίες μια μετεκλογική απογοήτευση .
Επομένως ας διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και ας μην προσδοκούμε μεγάλες αλλαγές . Εξάλλου κατά τη γνώμη πολλών αναλυτών με την οποία και συμφωνώ, οι εκλογές που ενδεχομένως αλλάξουν τους συσχετισμούς στην Ευρώπη και έχουν ιδιαίτερη πολιτική σημασία θα είναι οι Ευρωεκλογές του ερχομένου Μαΐου ενώ με ενδιαφέρον αναμένεται και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που θα διεξαχθεί στη Μεγάλη Βρετάνια σχετικά με την παραμονή ή όχι της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση .
Εν τω μεταξύ πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι πρώτοι που πρέπει να βοηθήσουμε τον εαυτό μας είμαστε εμείς οι ίδιοι , με γενναίες διαρθρωτικές ,μεταρρυθμίσεις που κρίνονται απολύτως αναγκαίες, με έμφαση στην πολιτική σταθερότητα η οποία συνιστά προϋπόθεση για την προσέλκυση επενδύσεων που τόσο έχει ανάγκη η χώρα και κυρίως με επιστροφή στους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας μας , γιατί εκεί βρίσκεται και το κλειδί της εξόδου από την κρίση .
Οψομεθα λοιπόν