Άρχισε τον Ιούνιο 2012 με τον εθνικό διχασμό, διαχωρίζοντας τους πολίτες (συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών) σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Συνέχισε καταγγέλλοντας τους πολιτικούς αντιπάλους του ως προδότες, μερκελιστές και γερμανοτσολιάδες. Έως το Δεκέμβριο 2014 ουδέποτε ψήφισε έστω και μία μεταρρυθμιστική νομοθετική διάταξη, υπονομεύοντας μεθοδικά την τότε κυβέρνηση. Από τον Μάιο 2014 δήλωσε δημοσίως ότι δεν θα δεχθεί εκλογή οιουδήποτε ως ΠτΔ και ότι δεν θα δεχθεί συμφωνία της Ελλάδας με τους εταίρους της για χρηματοδότηση, μεταρρυθμίσεις, διευθέτηση του χρέους και ένταξη στον μηχανισμό πρόληψης.
Σε κάθε ευκαιρία δήλωνε ότι θα σκίσει τα Μνημόνια και θα καταργήσει όλους τους εφαρμοστικούς μεταρρυθμιστικούς νόμους. Επί πέντε μήνες, μετά την υφαρπαγή της εξουσίας τον Ιανουάριο 2015, που ήρθε ως επιστέγασμα της απίστευτης παροχολογίας προς άπαντες, προσποιείτο ότι διαπραγματεύεται με τους εταίρους και στο τέλος μας έριξε στα βράχια. Διόρισε έναν απίστευτα ναρκισσευόμενο οπαδό της δραχμής ως υπουργό οικονομικών, με περίεργες σχέσεις με τον γνωστό κερδοσκόπο George Soros και το Levy Institute (χρηματοδοτούμενο από τον Soros), ο οποίος κατάφερε, χρησιμοποιώντας τη «δημιουργική ασάφεια», το ακατόρθωτο. Δηλαδή να εκνευρίσει και αηδιάσει ακόμη και τους ψύχραιμους βορειοευρωπαίους ομολόγους του.
Στη συνέχεια, εστράφη προς τη Ρωσία και την Κίνα, αιτώντας χρηματοδότηση, και εισέπραξε ένα ηχηρό ΟΧΙ. Του είπαν, μάλιστα, ότι οι χώρες αυτές ενδιαφέρονται για την Ελλάδα μόνον ως μέλος της ΕΕ και δη της Ευρωζώνης. Εγκατέλειψε τις συνομιλίες με τους εταίρους και χρηματοδότες μας, τη στιγμή που έληγε η παράταση του Μνημονίου ΙΙ, προκήρυξε Δημοψήφισμα με ένα ερώτημα επί ανύπαρκτης πρότασης των εταίρων μας και προέτρεψε τους πολίτες να ψηφίσουν ΟΧΙ στους εκβιασμούς, ΟΧΙ στα Μνημόνια, ΟΧΙ στην εξάρτηση της χώρας, ΟΧΙ στο ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας.
Πέτυχε να στρέψει τις υπόλοιπες 18 χώρες της ευρωζώνης εναντίον της χώρας μας. Σημειωτέον, ότι 5 ημέρες προ του Δημοψηφίσματος, ο Νίκος Παππάς δήλωσε σε εκπομπή του MEGA ότι «ο Ελληνικός Λαός δεν μας εξέλεξε για να εφαρμόσουμε Μνημόνια». Κατάφερε το σχεδόν ακατόρθωτο: παρέλαβε μία χώρα, που είχε επιτύχει (1) να αναστρέψει το 10,5% του πρωτογενούς ελλείμματος το 2009 σε 1,8% πρωτογενές πλεόνασμα το 2014, (2) να επιτύχει πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών το 2014 από ένα έλλειμμα 15% το 2009, (3) να αρχίσει η ανάκαμψη του ΑΕΠ έστω και με 0,8% το 2014 και (4) να αρχίσει η πτωτική πορεία της ανεργίας.
Πέντε μήνες μετά, αναστρέφει όλα αυτά τα θετικά πρόσημα, κλείνει με ΠΝΠ, που φέρει την υπογραφή του, τις Τράπεζες και επιβάλει περιορισμό στην κίνηση κεφαλαίων, προκαλώντας ασφυξία στην αγορά, κατάρρευση της οικονομίας και δραστική πτώση του τουριστικού ρεύματος.
Υποσχέθηκε ότι την Τρίτη 6 Ιουλίου οι τράπεζες θα ανοίξουν, αρνούμενος φυσικά να απαντήσει στο ερώτημα «πού θα βρουν τα χρήματα για να αρχίσουν οι τραπεζικές συναλλαγές», ιδιαίτερα τη στιγμή που έχουν αποσπάσει από όλες τις επιχειρήσεις του Δημόσιου και του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα (Δήμους, Περιφέρειες, Πανεπιστήμια, ΤΕΙ, Νοσοκομεία κ.λπ.) όλα τα αποθεματικά, ύψους 12 δις ευρώ.
Κέρδισε το Δημοψήφισμα με το εκκωφαντικό ποσοστό του 61%, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη να διαχειριστεί την χαοτική κατάσταση, στην οποία μας έφερε ο ίδιος και οι σύντροφοί του. Και εν μία νυχτί μας είπε ότι το ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού ερμηνεύεται ως επιθυμία να παραμείνει στην ΕΕ και δη στην Ευρωζώνη. Ο ίδιος, ως πρωθυπουργός, διαισθανόμενος την τεράστια ευθύνη, που επωμίσθηκε πλέον μόνος του, αφού οι πολίτες του έδωσαν λευκή επιταγή, κάλεσε τα άλλα κόμματα ζητώντας να επωμισθούν μέρος της ευθύνης και να βοηθήσουν στην προσπάθεια επανόδου της χώρας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για υπογραφή διετούς συμφωνίας δανεισμού με ανάλογες φυσικά δημοσιονομικές θυσίες και ραγδαίες μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή να βοηθήσουν για την υπογραφή του Μνημονίου ΙΙΙ. Σε σημερινές μάλιστα παρουσίες σε τηλεοπτικά παράθυρα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ακούσαμε απερίγραπτες και απύθμενης θρασύτητας δηλώσεις του τύπου «Ας πάνε οι αρχηγοί των κομμάτων της Αντιπολίτευσης να πείσουν τους δικούς τους στο Λαϊκό Ευρωπαϊκό Κόμμα και στο Ευρωπαϊκό Κόμμα Σοσιαλιστών και Δημοκρατών να στηρίξουν τη χώρα μας. Έως χθες ήσαν φερέφωνα των δανειστών και εκμεταλλευτών μας» (Γεροβασίλη, ΣΚΑΪ, πρωϊνή ζώνη). Μόλις χθες οι Λαπαβίτσας, Λαφαζάνης και κάποια μέλη της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ δήλωναν ότι δεν βλέπουν κάτι κακό με τη δραχμή. Ο ίδιος δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη από τον Ελληνικό Λαό, που του υποσχέθηκε παροχές 12 δις ευρώ και 5 μήνες μετά σχεδίασε μέτρα (αφαίμαξη από τα εισοδήματα) 8 δις ευρώ εντός 18 μηνών.
Μόλις χθες, ο πρωθυπουργός συμφώνησε με τους άλλους αρχηγούς κομμάτων να υποβληθούν προτάσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους μας, ώστε να ανοίξουν οι τράπεζες. Σήμερα το απόγευμα ακούσαμε ότι δεν υπεβλήθησαν ακόμη προτάσεις της χώρας, ενώ αρκετά μέλη της Κεντρικής Επιτροπής δηλώνουν δημοσίως ότι ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα σημαίνει ΟΧΙ στην πρόταση Γιούνκερ, ΟΧΙ σε νέο Μνημόνιο, ΝΑΙ σε εθνικό νόμισμα.
Προσωπικά, παρά την ψυχραιμία που νομίζω ότι με χαρακτηρίζει, δηλώνω ότι αδυνατώ να αντιληφθώ το σχέδιο της Κυβέρνησης. Αδυνατώ να πιστέψω ότι ο πρωθυπουργός και πολλά εκ των μελών της κυβέρνησης έχουν αγαθές προθέσεις για την σωτηρία της χώρας. Δηλώνω αδυναμία να πιστέψω έστω και μία φράση από τα όσα είπαν, όσα λένε και όσα θα πουν στη συνέχεια. Η απάτη του ΣΥΡΙΖΑ και των ακροδεξιών συμμάχων τους είναι επικίνδυνη για την Ελλάδα και πρέπει να εξηγηθεί στους πολίτες. Οι ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες και ψήφισαν με θυμό αλλά και απόγνωση, αφού ο μόνος πολιτικός παίκτης είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Από την άλλη πλευρά ποιος θα μπορούσε να επωμισθεί ευθύνες; Οι προσωρινοί αρχηγοί Μεϊμαράκης και Γεννηματά; Ο άπειρος Θεοδωράκης ή ο συμπαθής, αλλά ανύπαρκτος πολιτικά Θεοχαρόπουλος; Για να μην αναφερθώ στους αποτυχημένους, ως πρωθυπουργοί, Γιώργο Παπανδρέου και Κώστα Καραμανλή. Θα το αντιληφθούν εκείνοι, τους οποίους εμπιστευτήκαμε και προς τους οποίους προσβλέπουμε, να σπεύσουν για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Μεταρρυθμιστικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, ώστε να δώσουν στην κοινωνία την εναλλακτική λύση στο φαινόμενο λαϊκισμού, που ακούει στο όνομα Τσίπρας;
Τελειώνοντας, καταθέτω ένα σενάριο και καλώ τον κάθε αναγνώστη να τεκμηριώσει είτε το αληθές είτε το αναληθές του. Ο κ. Τσίπρας, αντιλαμβάνεται από τα τέλη Ιουνίου ότι αδυνατεί να διαχειριστεί τόσο ένα ΝΑΙ όσο και ένα ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα που ετοιμάζει, δεδομένης της καταστροφής που επέφερε η πολιτική του. Η νίκη του ήταν σαρωτική και έτσι βρίσκεται προ αδιεξόδου. Έτσι, καλεί τους αρχηγούς (προσωρινούς κατά κανόνα) των άλλων κομμάτων και τους πείθει να συμπορευτούν στην ερμηνεία του ΟΧΙ στο ανύπαρκτο σχέδιο Γιούνκερ ως ΝΑΙ στην ευρωζώνη. Υπόσχεται ότι την Τρίτη θα καταθέσει πρόταση προς συζήτηση και έγκριση. Δεν καταθέτει, εκνευρίζοντας τους υπόλοιπους υπουργούς οικονομικών, και υπόσχεται ότι «ες αύριον τα σπουδαία». Έτσι, αφοπλίζει την αντιπολίτευση και την καθιστά συνυπεύθυνη σε ενδεχόμενη (και επιθυμητή από τους συγκυβερνώντες) αποτυχία, ενώ συγχρόνως ενοχοποιεί τους εταίρους για την έξοδο από την ευρωζώνη και την έναρξη κυκλοφορίας των IOUs, τα οποία στη συνέχεια θα μας φέρουν σε ένα εθνικό νόμισμα.
Η σημερινή παρουσία τόσο του κ. Τσακαλώτου όσο και του ίδιου του πρωθυπουργού μας έφερε σε περαιτέρω απομόνωση. Η συνέχιση αυτής της τακτικής θα επιφέρει το Grexit και μία ακόμη Εθνική Καταστροφή και Ταπείνωση θα έχει ολοκληρωθεί.