Στην παρούσα στήλη το τελευταίο χρονικό διάστημα είχε επισημανθεί επανειλημμένα και αρκετά έντονα ότι η κυβέρνηση συνεργασίας έτεινε ολοένα και περισσότερο να εμφανίζεται και να δρα ως κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Το αποκορύφωμα της συμπεριφοράς αυτής ήταν βέβαια η μονομερής απόφαση του κλεισίματος της ΕΡΤ. Είχε επισημανθεί όμως επίσης ότι η τέτοιου είδους πρακτική δεν οφειλόταν τόσο στον δεξιό βολονταρισμό της Νέας Δημοκρατίας όσο στο γεγονός της παραχώρησης του πεδίου της πολιτικής σ? αυτήν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ με τη λανθασμένη τους επιλογή της μη ουσιαστικής συμμετοχής στην κυβέρνηση.
Τώρα, μετά το συμβάν της ΕΡΤ, το πολιτικό τοπίο άλλαξε ριζικά. Η ενδεχόμενη πτώση της κυβέρνησης και οι επακόλουθες συνέπειες οδήγησαν τον Σαμαρά σε μια συμβιβαστική στάση. Δυστυχώς, όμως, η ΔΗΜΑΡ δεν εκμεταλλεύτηκε την υποχώρηση αυτή και δεν «εκβίασε» τον επανακαθορισμό του τρόπου λειτουργίας της κυβέρνησης και των μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων. Επέλεξε τη φυγή από την κυβέρνηση και την υιοθέτηση μιας σχετικά αντιπολιτευτικής στάσης απέναντί της. Η επιλογή της αυτή όμως συνιστά και ένα άλμα στο κενό.
Ο αντιπολιτευτικός χώρος καλύπτεται από την ποικιλία των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και οι πιο μετριοπαθείς απ? αυτές θα πιέζουν αφόρητα τον «αριστερόστροφο» κόσμο της ΔΗΜΑΡ και θα προσελκύουν αρκετούς στις γραμμές τους εν όψει και της υποσχόμενης εξουσίας. Αντίθετα, ένα άλλο μεγάλο μέρος της, το οποίο έχει μια σαφή αντίληψη για την κατάσταση της χώρας και την ευρωπαϊκή προοπτικής της, θα στραφεί ή θα επανακάμψει στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ. Οι πιέσεις αυτές και οι συνακόλουθες φυγόκεντρες τάσεις μάλλον θα ακινητοποιήσουν τη ΔΗΜΑΡ και θα ακυρώσουν το εγχείρημά της.
Η αλλαγή του πολιτικού τοπίου θα έχει φυσικά επιπτώσεις και στο εσωτερικό της Κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ, παρά το βαρύ πολιτικό κόστος που υφίσταται, για μια ακόμα φορά αποδεικνύει ότι έχει συναίσθηση της ιστορικότητάς του και της ευθύνης του απέναντι στη χώρα. Φαίνεται δε να επανακατακτά τον κεντρικό του ρόλο στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Η ανάκαμψή του, όμως, εξαρτάται από το εάν θα δώσει το δικό του μεταρρυθμιστικό στίγμα στο κυβερνητικό έργο και βέβαια από την επανασύνδεσή του με τις πολλαπλές και ποικίλες κατηγορίες του κόσμου της εργασίας. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να υπερβεί τον σημερινό εαυτό του και να ετοιμαστεί για το νέο του ραντεβού με την κοινωνία, γιατί μάλλον δεν θα υπάρξει άλλο.