Ώρα να «Δράσουν» οι Έλληνες

Λυκούργος Λιαρόπουλος 26 Μαϊ 2013

Δεν συμφωνώ με τα λαϊκίστικα «συγχαρητήρια» που, κατά κόρον, μοιράζουν με κάθε ευκαιρία τα κόμματα της συγκυβέρνησης στον ελληνικό λαό για τις «θυσίες του που βγάζουν τη χώρα από την κρίση». Δεν συμφωνώ για δύο λόγους. Πρώτον γιατί δεν βλέπω τέτοια …έξοδο, ακόμη, τουλάχιστον, και, δεύτερον, γιατί ο ελληνικός λαός δεν δείχνει να έχει συμφωνήσει στις θυσίες που μάλλον του επιβλήθηκαν με το ζόρι από ξένους και ντόπιους μαθητευόμενους μάγους. Το ότι δεν συμφωνεί, το δείχνει με κάθε τρόπο και, κυρίως, με τη στήριξη που παρέχει σε πολιτικά μορφώματα που ξεκινούν από τη λαϊκιστική οπορτουνιστική ψευδοαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, στην «παράφρονα» δεξιά των ΑΝΕΛ, ως την ναζιστική ΧΑ και το νεοσταλινικό ΚΚΕ. Σε κάθε δημοσκόπηση, τα κόμματα και πολιτικά μορφώματα που «διαφωνούν» ξεπερνούν τα δύο τρίτα του εκλογικού σώματος. Αυτόν το λαό συγχαίρουν οι κυβερνώντες.

Σε αυτό το σκηνικό απευθύνονται δύο σημαντικά πρόσφατα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών. Στις 19 Μάιου με συνέντευξη στο ΒΗmagazino, ο Μάικλ Ιγνάτιεφ, καθηγητής ιστορικός και διανοούμενος και πρώην ηγέτης των Φιλελευθέρων του Καναδά και στις 24 Μάιου ο πρώην Υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος, με άρθρο στην ιστοσελίδα του, στέλνουν στους Έλληνες το ίδιο, περίπου μήνυμα. Η έξοδος από την κρίση και κυρίως, η σωτηρία της χώρας, δεν είναι με κανένα τρόπο εξασφαλισμένες βεβαιότητες, αλλά έχει φτάσει η ώρα για τους ίδιους τους Έλληνες, το λαό δηλαδή, να αγωνιστεί. Με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, επισημαίνουν την ανεπάρκεια των πολιτικών που, ακόμη, αποκρύπτουν από το λαό το νόημα της κρίσης και αποφεύγουν τις «δύσκολες» αποφάσεις. Με όχημα την αυτοπεποίθηση που θα προέλθει από το «νέο Πατριωτισμό όσων δεν αντέχουν να βλέπουν την πατρίδα να γελοιοποιείται και να φτωχαίνει» ο Ιγνάτιεφ, και όσων επιλέγουν το «λιτό βίο» και όχι τη λιτότητα, «για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης στον εαυτό της και των ξένων», ο Αλέκος Παπαδόπουλος, καταλήγουν σε κοινό συμπέρασμα. Όπως ακριβώς το εκφράζει ο πρ. Υπουργός, «είναι απαραίτητο να συντρέξουν και να κινητοποιηθούν και άλλες υπαρκτές, αλλά σχολάζουσες κοινωνικές και πνευματικές δυνάμεις, προκειμένου να καταστεί η χώρα ικανή να προστατεύσει τα συμφέροντά της σε βάθος χρόνου». Πιο λιτά, ο Ιγνάτιεφ λέει «ήρθε η στιγμή οι Έλληνες να αγωνιστείτε»

Η καλλιέργεια μίας τεχνητής αισιοδοξίας τη στιγμή που κανένα από τα μεγάλα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας δεν έχουν ακόμη αρχίσει να αντιμετωπίζονται, δεν είναι συνετή και ηθικά έντιμη πολιτική προσέγγιση. Η εμφανής τάση των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης να φυλάξουν κομματικές «Θερμοπύλες» και να πάρουν θέση με το μάτι στις επόμενες εκλογές μπορεί να ακυρώσει τα όποια επιτεύγματα που κυρίως οφείλονται στην άγρια εσωτερική υποτίμηση και όχι σε θεσμική ανάταξη του (αντι)παραγωγικού μας μοντέλου. Τίποτε το νέο δεν δημιουργήθηκε στην πολιτική μας σκηνή, εκτός από τη Χρυσή Αυγή και τους θνησιγενείς ΑΝΕΛ. Τέλος, η προσπάθεια όλων όσοι αποβάλλονται από τους παραδοσιακούς σχηματισμούς να χαράξουν αυτόνομη πορεία με παλιά μυαλά, μόνο θλίψη και ενίοτε θυμηδία προκαλεί.

Αυτά σκεφτόμουν όσο παρακολουθούσα τις εργασίες του Συνεδρίου της ΔΡΑΣΗΣ στις 25 & 26 Μαΐου. Η συζήτηση και ο προβληματισμός που αναπτύχθηκαν με έπεισαν για άλλη μία φορά ότι η ΔΡΑΣΗ είναι το μόνο κόμμα σήμερα που δείχνει να εναρμονίζεται πλήρως με τις απαιτήσεις. Πρώτον, φαίνεται ότι κάνει τη σωστή διάγνωση, ότι δηλαδή το ζήτημα δεν είναι η ιδεολογική επιλογή Αριστερά-Δεξιά, αλλά ο λαϊκισμός των κομμάτων εξουσίας και ο οπορτουνισμός όσων αγωνίζονται γι’ αυτήν με ψεύτικες υποσχέσεις. Δεύτερον, προτείνει τη σωστή λύση, δηλαδή την συστράτευση των υγιών δυνάμεων με όπλο την κοινή λογική απέναντι στα προβλήματα, την αξιοκρατία στις επιλογές, την αποτελεσματικότητα στις λύσεις και την κοινωνική δικαιοσύνη στην υπεράσπιση των πραγματικών δικαιωμάτων των πολιτών. Ακούγοντας τις εισηγήσεις και τη συζήτηση στο Συνέδριο της ΔΡΑΣΗΣ, είχα την αίσθηση ότι από κάπου παρακολουθούσαν ο καθηγητής του Harvard και Oxford, Michael Ignatief και ο Αλ. Παπαδόπουλος. Ακόμη και αν αυτό ήταν μία παραίσθηση, νομίζω ότι εμείς στη ΔΡΑΣΗ είμαστε σε καλό δρόμο, που, σύντομα, θα προτείνουμε και στον Ελληνικό Λαό.