«Όταν ανέλαβα το υπουργείο Δικαιοσύνης, μέχρι τον Μάιο του 2013 ετοιμάσαμε ένα πλήρες αντιρατσιστικό νομοσχέδιο έχοντας υπόψη ότι η Χρυσή Αυγή αλώνιζε. Ενώ είμαστε έτοιμοι στην κυριολεξία να δέσουμε τον τόμο και να τον στείλουμε στη γενική γραμματεία της κυβέρνησης, έρχεται το μήνυμα από το Μαξίμου [δηλαδή από τον Αντώνη Σαμαρά]: στοπ, δεν περνάει αυτό το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο».
Η παραπάνω δήλωση του Αντώνη Ρουπακιώτη, υπουργού Δικαιοσύνης στην τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά (ΝΔ του Σαμαρά, ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη) από τον Ιούνιο του 2012 ώς τον Ιούνιο του 2013, αλλά και, ως αριστερός καριέρας, υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών στην τελευταία κυβέρνηση Τσίπρα πριν από τις εκλογές του Ιουλίου 2019, μας ξαναφέρνει αντιμέτωπους με την οδυνηρή υποχρέωση να διακρίνουμε, ακόμα μια φορά, την αλήθεια των γεγονότων από το συνειδητό ψέμα.
Τι είχε πραγματικά συμβεί; Επί υπουργίας Ρουπακιώτη, στην τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, ίσχυε ο αντιτρομοκρατικός νόμος 2928 του 2001, ο νόμος που συκοφαντήθηκε ως «τρομονόμος», τον οποίο είχε θεσπίσει η κυβέρνηση Σημίτη. Ο νόμος αυτός, ο οποίος είχε συκοφαντηθεί από την Αριστερά, συνέβαλε στην εξάρθρωση της τρομοκρατικής 17 Νοέμβρη. Με σκοπό την εφαρμογή αυτού του «τρομονόμου», έστειλε και ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, τις δικογραφίες που αφορούσαν την Χρυσή Αυγή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Με την εφαρμογή του ίδιου κακού «τρομονόμου», καταδικάζονται σήμερα οι χρυσαυγίτες που σύστησαν, διηύθυναν ή συμμετείχαν σε εγκληματική συμμορία..
Ο Ρουπακιώτης, δηλαδή, που σήμερα επικρίνει τον Σαμαρά, «ξεχνά» ότι ως υπουργός Δικαιοσύνης, είχε το νομικό οπλοστάσιο όχι απλώς να στείλει δικογραφίες στον εισαγγελέα, όπως λίγο καιρό αργότερα έκανε ο Δένδιας, αλλά επιπλέον είχε τη ρητή αρμοδιότητα από το άρθρο 30 ΚΠΔ –όπως ίσχυε τότε– και για το μείζον: να «παραγγείλει», σύμφωνα με τη διατύπωση του νόμου, στον εισαγγελέα να κινηθεί αμέσως για τη διερεύνηση εγκλημάτων που σήμερα τεκμηριώνουν τη σύσταση και τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης. Είχε δηλαδή, για τη συγκεκριμένη ενέργεια, την αρμοδιότητα του λειτουργικού προϊσταμένου του εισαγγελέα.
Τίποτα δηλαδή δεν τον εμπόδιζε να κινήσει τη διαδικασία για την δίωξη των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα, η εγκληματική δράση τους, που εξελισσόταν κατά τη θητεία του, το επέβαλε ως άμεσο καθήκον του. Γιατί άραγε δεν το έπραξε;
Ανατρέχοντας στην εποχή στην οποία σήμερα αναφέρεται, βρίσκει κανείς σχετικά τεκμήρια. Ενώ λοιπόν ψάχνοντας το σώμα των εφημερίδων μέρα την ημέρα δεν βρήκα κάποια σχετική ενέργεια του πρώην υπουργού, βρήκα το αντίστροφο: την απροκάλυπτη εκ μέρους του απονομιμοποίηση των συλλήψεων της Χρυσής Αυγής! Με τον συκοφαντικό υπαινιγμό μάλιστα ότι τις επέβαλαν οι Εβραίοι! Βρήκα και τους επαίνους του Παναγιώταρου στον γενναίο Ρουπακιώτη!
Ο γενναίος Ρουπακιώτης είναι αυτός που σήμερα υπαινίσσεται ότι δεν είχε νόμο για να συλλάβει τους χρυσαυγίτες! Και ότι, επειδή προφανώς ως στερεότυπος αριστερός δεν ήθελε ούτε να ακούσει για τον «τρομονόμο», φταίει ο Σαμαράς!
Η μεθόδευση Ρουπακιώτη συνιστά ό,τι λέμε «το δημοκρατικά αδιανόητο». Διότι, όπως έλεγε και ο Κορνήλιος Καστοριάδης, το συνειδητό ψέμα είναι ασύμβατο με τη δημοκρατία. Γι? αυτό άλλωστε η δημοκρατία είναι τόσο αδύναμη απέναντι στους δημαγωγούς.
Πηγή: www.tanea.gr