Στις σημερινές συνθήκες κάθε προοδευτική μεταρρυθμιστική προσπάθεια πρέπει να καθοδηγείται από ξεκάθαρο όραμα για το μέλλον. Πρέπει να κατανοεί με ρεαλισμό αλλά και ευαισθησία την πραγματικότητα, να μην βυθίζεται σε επιθυμίες και να απορρίπτει αγκυλώσεις σε ναυαγισμένα όνειρα του παρελθόντος.
Για να κερδίσουμε το μέλλον μας ως κοινωνία αξιών, αρχών, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης χρειάζεται να αναγνωρίσουμε την υπάρχουσα κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα και να αναλάβουμε και στον τομέα της υγείας, την ευθύνη για μια νέα πολιτική.
Αφού λάβουμε υπόψη ότι η πολιτική υγείας πρέπει να αποτελεί μέρος ενός συνολικού εθνικού σχεδίου για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της χώρας απαιτείται να σκεφτούμε διαφορετικά και να διατυπώσουμε ένα » νέο πολιτικό σχέδιο» για την υγεία και το Σύστημα υγείας.
Το νέο πολιτικό σχέδιο για την υγεία πρέπει, χωρίς φόβο μήπως ενοχλήσει κατεστημένα και συμφέροντα και χωρίς να αποδέχεται δογματισμούς για δωρεάν υγεία σε όλο τον Ελληνικό λαό, να επιδιώκει μια πλήρη αναδιοργάνωση του Συστήματος Υγείας, δημόσιου και ιδιωτικού.
Το νέο Σύστημα Υγείας πρέπει να έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό υγείας. Πρέπει να γίνει αναπτυξιακό εργαλείο που θα εξασφαλίζει κατάλληλες υπηρεσίες υγείας στον πολίτη και θα υποστηρίζει την κοινωνική συνοχή και την οικονομική πολιτική. Για να είναι προοδευτικό πρέπει να οριοθετείται από το εφικτό και όχι από το επιθυμητό. Η ορθή υλοποίηση του εφικτού είναι η αναγκαία προϋπόθεση για να υπάρχουν επιθυμίες και προοπτικές για κάτι καλύτερο στο μέλλον.
Οι προτεινόμενες προς περαιτέρω συζήτηση παρεμβάσεις συνοψίζονται στα 14 ακόλουθα:
- Στην απομάκρυνση της διοίκησης και της διαχείρισης του Συστήματος Υγείας από τον εναγκαλισμό της κρατικής εξουσίας με την ανάδειξή του σε ανεξάρτητο οργανισμό που θα λειτουργεί περιφερειακά αποκεντρωμένα, με πολλές δυνατότητες «ελευθεριών» και «καινοτομιών» στις παροχές και στην χρηματοδότηση. Οι υπάρχουσες δημόσιες μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης, επαναξιολογούνται ανά περιφέρεια προκειμένου να κριθεί η αναγκαιότητά τους και να παραμείνουν, να τροποποιηθούν ή ακόμα και να καταργηθούν.
- Στην χρηματοδότηση βάσει στόχων και επιχειρησιακών σχεδίων και στην εισαγωγή της αξιολόγησης σε όλα τα λειτουργικά επίπεδα προκειμένου να ελέγχεται η βιωσιμότητά υπηρεσιών και παροχών και να ενισχύεται ο «ανταγωνισμός ποιότητας».
- Στη διασύνδεση δημόσιου(ΕΣΥ και Πανεπιστημίων) και ιδιωτικού τομέα υγείας σε ενιαίο Σύστημα Υγείας με κανόνες και διαφάνεια προς όφελος της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας.
- Στην διασύνδεση των υπηρεσιών και παροχών πρωτοβάθμιας υγείας και δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας περίθαλψης και στην επιβολή κανόνων στην διακίνηση των ασθενών. Η πληροφόρηση των πολιτών για τα δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις περιορίζει αναποτελεσματικές λειτουργίες και μετατρέπει τον ασθενή σε ενημερωμένο πολίτη.
- Στην ανατροπή της υπάρχουσας ισοπεδωτικής ισότητας του ανθρώπινου δυναμικού με την εφαρμογή νέων πολιτικών εκπαίδευσης και αξιολόγησης. Η κατάλληλη συνεχιζόμενη εκπαίδευση και η αξιόπιστη αξιολόγηση συνδέονται με την ποιότητα στην εργασία και τον υγιή ανταγωνισμό , την επιβράβευση της αξίας, την αναγνώριση ιεραρχίας και τη δυνατότητα διαφοροποιήσεων στις απολαβές και στις «επιστημονικές ελευθερίες» των εργαζομένων.
- Στην ανατροπή των ανισοτήτων που παράγει η υπάρχουσα ισότητα με την καθιέρωση» πακέτων παροχών» που θα παρέχονται σε κάθε πολίτη αναλόγως παραμέτρων όπως π.χ. η ηλικία, η υγειονομική και η κοινωνική κατάσταση, οι εργασιακές συνθήκες, το εισόδημα, ο τόπος κατοικίας κ.α Επιδίωξη είναι κάθε παροχή και κάθε υπηρεσία υγείας να συναντάται με την εκάστοτε πραγματική ανάγκη και να αποτραπεί η επιλεκτική «αξιοποίηση» των υπηρεσιών υγείας από αυτούς που δύνανται να βρίσκουν «παράπλευρη» πρόσβαση και να «ελέγχουν» το σύστημα. Η ισότητα δεν μπορεί να ταυτίζεται με την σπατάλη αλλά με την κατάλληλη πρόσβαση στην κατάλληλη υπηρεσία υγείας τη στιγμή της πραγματικής ανάγκης.
- Στην ανάπτυξη του Συστήματος Υγείας ως εργαλείου «πολιτικής για την υγεία» στη βάση «στόχων υγείας» που παρακολουθούνται διαχρονικά και επαναδιατυπώνονται.
- Στον προσανατολισμό του Συστήματος Υγείας προς την πρόληψη και στην παροχή προληπτικών υπηρεσιών με συγκεκριμένες στρατηγικές και τακτικές σε όλους τους πολίτες.
- Στην αντιμετώπιση των χρόνιων νοσημάτων, μέσω ειδικών κέντρων, από την πρόληψη μέχρι την τριτοβάθμια περίθαλψη και φροντίδα.
- Στην τεκμηριωμένη βάσει πρωτοκόλλων παροχή κατάλληλης υγειονομικής φροντίδας, στην επιδημιολογική παρακολούθηση νοσημάτων και νοσηρότητας και στην υποστήριξη της Δημόσιας Υγείας με την ενσωμάτωση της επιδημιολογικής επιτήρησης στις υπηρεσίες υγείας.
- Στην εξασφάλιση προνοιακού πυλώνα παροχών υγείας και κοινωνικής φροντίδας σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη ώστε να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις από τη «νέα φτώχεια» και τον «κοινωνικό αποκλεισμό».
- Στις ειδικές πολιτικές για το φάρμακο και στην εισαγωγή του φακέλου υγείας σε όλους τους πολίτες
- Στην αναγνώριση ειδικών συνθηκών σε περιοχές όπως π.χ. τα νησιά με την εφαρμογή εξειδικευμένων και κατάλληλων πολιτικών.
- Στην ενίσχυση της ηλεκτρονικής υγείας με την πλήρη μηχανοργάνωση και στην αξιοποίηση της τηλεϊατρικής κυρίως ως εργαλείου πρωτοβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης.
Ένα ΣΥ που θα κάλυπτε τα ανωτέρω θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ρεαλιστικό, μεταρρυθμιστικό, αναπτυξιακό, κοινωνικοοικονομικά ασφαλές, προσβάσιμο, εξελίξιμο, ικανό να παράξει υγειονομικά στελέχη και να προσφέρει ικανοποίηση και προοπτικές επαγγελματικής καταξίωσης.
Θα υποστήριζε δηλαδή με κοινωνική δικαιοσύνη μια «προοδευτική πρόταση για την υγεία».