Ανασχηματισμός και υπερβολές

Παύλος Αθανασόπουλος 13 Ιουν 2014

Σίγουρα ο ανασχηματισμός δεν ήταν αυτός που έχει ανάγκη η χώρα. Η είσοδος τόσων ανθρώπων της λαϊκής δεξιάς, καραμανλικών, και πολλών γραφικών στα όρια του γελοίου ενοχλεί κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.

Όμως οι αντιδράσεις που σημειωθήκαν σε διάφορους μεταρρυθμιστικούς κύκλους ήταν υπερβολικές και σκοπίμως υποβάθμιζαν τα θετικά του στοιχειά. Αντανακλούν μια αλλαγή στάσης αυτών των κύκλων απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Μια αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικής λύσης, προκειμένου μετά επί των ερειπίων να έλθει, όπως νομίζουν, και η δική τους ώρα. Γι αυτό έχουν υποβαθμίσει το μέτωπο κατά του ΣΥΡΙΖΑ και κτυπούν κατά αποκλειστικότητα την κυβέρνηση. Ανιστόρητα άτομα που δεν αντιλαμβάνονται ότι επί των ερειπίων δεν κτίζεται τίποτα θετικό. Κι ότι αν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ και καταρρεύσει αυτό που θα βγει ενισχυμένο είναι η ναζιστική απειλή.

Ο ανασχηματισμός όμως έχει και θετικά στοιχεία. Το κυριότερο είναι η ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών από τον Γκίκα Χαρδούβελη. Ένα σοβαρό τεχνοκράτη. με διεθνές κύρος και αξιοπιστία στους εταίρους μας, διευθυντή των οικονομικών γραφείων του Κώστα Σημίτη και του Λουκά Παπαδήμου. Για όποιον καταλαβαίνει δεν είναι όλα τα υπουργεία ίδια. Πρέπει να κάνει ιεραρχήσεις και να χωρίζει το ουσιώδες από το επουσιώδες.

Τα κρίσιμα ζητήματα για την χώρα το επόμενο διάστημα είναι η διαπραγμάτευση για την διευθέτηση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, η τήρηση των τελευταίων προαπαιτούμενων για να βγούμε από τα μνημόνια και η στροφή της οικονομικής πολιτικής σε αναπτυξιακώτερες και πιο δίκαιες κατευθύνσεις. Εκεί θα κριθούν όλα. Και το βάρος αυτής της προσπάθειας πέφτει στο Υπουργείο Οικονομικών. Η δε παρουσία του Γκίκα Χαρδούβελη σε αυτό είναι εγγύηση.

Εξ άλλου και στα άλλα υπουργεία που έχουν σχέση με την προσπάθεια της χώρας επικεφαλής έχουν τεθεί σοβαροί άνθρωποι, από όσους τουλάχιστον διαθέτει το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Και τέλος είναι σημαντικό ότι σε αυτή την κυβέρνηση είναι ενισχυμένα το ΠΑΣΟΚ και η ΕΛΙΑ, ο προοδευτικός πόλος της. Ας καταλάβουμε όμως όλοι μας ότι τα κυβερνητικά σχήματα αντανακλούν τον συσχετισμό δυνάμεων κάθε στιγμής. Κι ότι κάποιοι αντί να γκρινιάζουν εκ του ασφαλούς, θα πρέπει να συμβάλουν στην σύγκλιση των δυνάμεων της κεντροαριστεράς και την δημιουργία ενός ισχυρού, σύγχρονου, ευρωπαϊκού τρίτου πόλου.

Ο κατακερματισμός των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων θα τις φέρνει πάντα σε μειονεκτική θέση. Μια αυτόνομη ισχυρή κεντροαριστερά μπορεί να γίνει ο δυνατός ρυθμιστής των εξελίξεων. Που ανάλογα με τους συσχετισμούς κάθε στιγμής θα επιβάλει τους ορούς της είτε στην ΝΔ είτε στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό όμως απαιτεί άμεσο διάλογο για προγραμματική σύγκλιση και ενότητα όλων των κεντροαριστερών δυνάμεων.

Και μια ενωμένη κεντροαριστερά a priori αυτόνομη και όχι δορυφόρο άλλων δυνάμεων. Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό αντί για γκρίνια.