Με την πολλαπλή αρθρογραφία μας είχαμε σημειώσει την αξιοσημείωτη άγνοια του ΤΑΪΠΕΔ, σήμερα πλέον ενσωματωμένου στο ΥπερΤαμείο, για την ιδιαιτερότητα, σημασία και σχέση της λιμενικής βιομηχανίας με την οικονομία μιας χώρας και τις εθνικές της στοχεύσεις.
Εκεί που ηγεμόνευε και επιβλήθηκε στη χώρα μας, αυτό που γνώριζαν οι άνθρωποι από το δογματικό χρηματοοικονομικό τους υπόβαθρο, η αντίληψη τις διαχείρισης των λιμένων ως real-estate.
Το κέντρο αυτό αποφάσεων (ΤΑΪΠΕΔ -ΥπερΤαμείο) έχει σχεδιάσει και υλοποιεί, χωρίς δημοκρατικό έλεγχο, την δαπάνη ενός τεράστιου για τα δεδομένα της χώρας προϋπολογισμού, με την συνδρομή και με μετρήσιμο ώφελος για αυτούς, ενός “συγκεκριμένου” αριθμού, προσδιορισμένου cluster εταιρειών- συμβούλων, με αναθέσεις, χωρίς διαγωνισμούς και προφανώς χωρίς τη δυνατότητα ανταγωνισμού και ελέγχου, μιας και δεν είναι υποχρεωμένοι να ανεβάζουν τις δαπάνες στη «Δαύγεια» αφενός, αλλά και γιατί αφετέρου δια νόμου έχουν το «ακαταδίωκτο» …
Διαχειρίστηκαν λοιπόν αυτά τα χρόνια, θέλουμε να πιστεύουμε μόνον λόγω της άγνοιας τους περί τα “λιμενικά” αλλά και της ιδεοληπτικής τους τύφλωσης, τη λιμενική βιομηχανία της χώρας μας με την “εμπορική τους υπόσταση”, ως real-estate, μιας από τα βιογραφικά των στελεχών αλλά και των συμβούλων τους, φαίνεται ή έλλειψη γνωσιακού υπόβαθρου για να καταλάβουν τις πολλαπλές “Υποστάσεις” και “Εξωτερικότητες” που αναπτύσσονται από και για τη λειτουργία των λιμανιών.
Η ζωή όμως πολλές φορές εξελίσσεται με βάση τα ξεροκέφαλα γεγονότα… Ήρθε πολύ πιο σύντομα να μας θυμίσει και σε αυτή τη χώρα, αλλά πρωτίστως στα συγκεκριμένα κέντρα λήψης αποφάσεων ότι στην Ευρώπη, ιδιαιτέρως στους καιρούς μας, αναδεικνύεται η ανάγκη για ιδιαίτερη προσοχή στην “στρατιωτική” υπόσταση των λιμανιών σε συνάφεια με την “εμπορική”, αλλά και τις άλλες σχετικές “Υποστάσεις” κάθε λιμένος.
Είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα αυτή η καμπάνα είχε χτυπήσει λίγο πιο πριν. Η περίπτωση του λιμανιού της Αλεξανδρουπόλεως και ακολούθως από ότι φαίνεται του Βόλου, ήταν χαρακτηριστική της ανάγκης για ανατροπή αυτών των “αδαών” προσεγγίσεων του ΤΑΪΠΕΔ, μιας και ετέθη η ανάγκη να αντιληφθούν την διαχείριση και των δυο αυτών λιμένων σε μια διαδικασία λιμενικού σχεδιασμού υπό το πλαίσιο διπλής “υπόστασης” τους, αφενός της “στρατιωτικής” αφετέρου με κυριαρχούσα ωστόσο της “εμπορικής”.
Το θέμα της αμυντικής θωράκισης των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που «αναδύθηκε» εξ αιτίας των γεωπολιτικών εντάσεων, και όχι μόνο, έφερε και για τη χώρα μας, στο προσκήνιο και το ζήτημα των λιμενικών υποδομών.
Στην συζήτηση για την έκθεση της Επιτροπής Προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ψηφίστηκε στις 23 Απριλίου, με τίτλο «Σχετικά με έναν ανανεωμένο μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό για την Ένωση σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο», κατεγράφη και επίσημα πλέον η αναφορά στην “στρατιωτική” χρήση των λιμένων, καθώς ευρωβουλευτές ζήτησαν στήριξη της στρατιωτικής κινητικότητας στον μελλοντικό προϋπολογισμό της ΕΕ, για την ενίσχυση των υποδομών “διπλής” χρήσης —τόσο “στρατιωτικής” όσο και “μη στρατιωτικής”— για την ενίσχυση των αμυντικών ικανοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.